Food Receips

ဥမ္မာဆိုတာကျနော့်ဆရာရဲ့သမီးပါအပျိုကြီး၄၀ကျော်ပေါ့ဆရာအသည်းကင်ဆာဖြစ်တော့ရပ်ဝေးကနေလာရတာပေါ့ ဆရာကကျနော့်ကိုစက်ပြင်တာသင်ပေးခဲ့တယ်4stroke 2stroke အင်ဂျင်တွေ အခုတော့ကျနော်စက်မပြင်တော့ဘူး စက်ပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်ဖွင့်ထားတယ် အင်ဂျင်ဝိုင်မမေ နပ်တစ်လုံး၅၀တန်တာ ၅၀၀လောက်ရောင်းတာမျိုးထွန်စက် ရိတ်သိမ်းတစ်စီးရောင်းရင် သိန်း၂၀ကော်မရှင်ရတဲ့မြိုးမြိုးမြက်မြက်အလုပ်ပဲလုပ်တော့တယ် ဒါပေသည့်ကိုယ့်ဆရာကျေးဇူးမမေ့ဘူးဆရာသေသည်အထိ ဆေးဖိုး နာရေးစားရိတ်ကျနော်ကျခံပေးတယ် ဆရာ့မှာဥမ္မာအောက်သားတစ်ယောက်က ကျနော်နဲ့ရွယ်တူ ၃၅တန်း ဒီကောင်က မဘက်လိုက်မိုက်ဘက်ပါ အမတစ်ယောက်တည်းကို လှည့်တောင်မကြည့် နာရေးရက်လည်ပြီးတော့ ကျနော်၂ရက်မြောက်မှာပြန်ဖို့ပြင်တယ် တအိမ်လုံးကျနော်တို့ ၂ယောက်တည်း မဥမ္မာနဲ့ကျနော်ဆရာ့အကြောင်းပြောရင်း မဥမ္မာငိုတယ် ကျနော်လက်မောင်းလေးကိုကိုင်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးတယ် ကျနော်ပြန်ရတော့မယ် ဆိုင်နဲ့မိသားစုနဲ့ …

မေမိုးတစ်ယောက် မောပန်းနွမ်းလျခြင်း၊ ဝမ်းနည်းကြေကွဲခြင်း၊ မကျေနပ်ခြင်းများစွာတို့ဖြင့် ဝတ်စားထားသော အဝတ်များကိုပင်မလဲနိုင်တော့ပဲ အိပ်ယာပေါ် သို့လှဲချလိုက်ပါတယ်။မျက်ရည်တစ်ချို့က ပါးပြင်ပေါ်ကို အလိုလိုစီးဆင်းကျလာတာမို့ သုတ်တောင်မသုတ်တော့ပဲ ဝမ်းနည်းစွာနဲ့ ခေါင်းအုံးပေါ်ကို မျက်နှာအပ်လိုက်ကာ ငိုချလိုက်ပါတော့တယ်။အကြောင်းကတော့….. ဒီနေ့ သူ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော အစ်မဖြစ်သူ မေစိုးတစ်ရောက် သူ့ချစ်သူနဲ့လက်ထပ်သွားလို့ဖြစ်ပါတယ်။ အချိန်တန်အရွယ်ရောက်လို့ အိမ်ထောင်ပြုတာမှန်ပေမယ့် သူ့ထက်ငါးနှစ်လောက်ကြီးပြီး အရာရာကို လိမ္မာရေး ခြားရှိအောင် မိဘလိုသွန်သင်ခဲ့တဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ကိုတော့ မေမိုးဒီနေ့ကစလို့ ဆုံးရှုံးလိုက်ရပါပြီ။ …

“သဲရေ… သဲ… မောင်ပြန်လာပြီ… တံခါးဖွင့်ပါဦး…” “ဟင်… မောင်… ပြောတော့ နောက် ၂ ရက်လောက် ကြာဦးမှာဆို…” “ဟုတ်တယ်… သဲနဲ့ ဖုန်းပြောတုန်းက အဲ့လိုပဲ… နောက်တော့ အလုပ်က စောစော ပြီးတာနဲ့ ဂျာကြီးကလည်း မင်း ပြန်ချင်ရင် ပြန်လို့ ရပြီ ဆိုတာနဲ့ ချက်ချင်း မန်းလေးက ဆင်းလာတာ…” “လာ… အထဲဝင်… …

သီရိမင်္ဂလာဈေးက သံပုရာသီးဒိုင် ကိုဟိန်း နှင့် ကုန်စိမ်းဒိုင် မသိုင်း ( ၄ ) “မသိုင်း……“ မောင်မောင် ဖရိုဖရဲပုံစံဖြင့် မူပျက်စွာ မသိုင်းလို့ နှုတ်က ထွက်သွားသည်….။ မသိုင်းမှာလည်း မတွေ့တာ ၂ ပတ်လောက်ရှိပြီမို့ သူလာတိုင်းချွဲချွဲပြစ်ပြစ် ပြောတတ်သည့် မောင်မောင် အခုတစ်ခါ ကြိုမပြောဘဲ ရုတ်တရတ် အံ့သြအောင်လုပ်မယ်ဆိုပြီး ရောက်လာကာမှ ချွေးသံတရဲရဲ စိုးရိမ်တကြီးမျက်နှာနှင့် …

စင်ကျားဗူး ( ၂ ) မင်းကျော်နိုင် ဝက်ဆိုက်လင့်တွေပေးမယ် ပြောထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်…..။ မင်းကျော်နိုင်က နိုက်ရှစ်သမားမို့ မနက်ကပြန်လာပြီး နေ့လည်စာ ခင်မောင်ဝင်းနဲ့ စားပြီး အိပ်နေရာကနေထ ရေမိုးချိုးပြီး ခင်မောင်ဝင်းအခန်းထဲ ကြည့်လိုက်ရာ… “ဒေါက်တာကြီး နောက်ထပ် ဆေးခန်းလိပ်စာလေးတွေ ပေးပါဦး….“ ခင်မောင်ဝင်း အာလေးလျှာလေးဖြင့် မင်းကျော်နိုင်ကို မေးလိုက်သည်…။ “ဟာ မင်းကလည်း တစ်နေကုန်သောက်နေတာလားဟ…. သေတော့မှာပဲ….။ မင်းကွာ …

ဘဏ်ကကောင်မလေး ( ၂ ) လင်းတစ်ယောက် ငုံပြီး ပါးစပ်လေးနဲ့ သေချာလေး လုပ်ပေးနေသည်ကို ငုံကြည့်နေတဲ့ ခင်မောင်ဝင်းစိတ်ထဲ ဘာလို့ တက္ကသိုလ်တုန်းက အချစ်ဦးမဟုတ်ပေမယ့် အချစ်နဲ့ဆက်နွယ်နေသည့် အနမ်း အတွေ့ အလွမ်း အဆွေးတွေအပြင် အမုန်းတရားတွေအဖြစ် တစ်ခုချင်းဆီ သင်ပြပေးသွားတဲ့ သဇင်ဝင်းကို သွားပြီး အမှတ်ရနေသည်ကို သူနားမလည်…။ အမူအရာလေးတွေ စကားပြောဟန်လေးတွေ တစ်ခါတစ်လေ မျက်စောင်းထိုးတာလေးတွေက …

အပိုင်း (၁) *ဒရိုင်ဘာခင်ဟု ခေါ်သည် ( ၁ )* စမ်းချောင်း မကြီးကြီးလမ်းထောင့်ရှိ လဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ကိုခင်မောင်ဝင်းတစ်ယောက် ဘောလုံးဂျာနယ်ကို ခြေချိတ်ထိုင်ကာ ဖတ်နေသည်…..။ ထိုစဉ် မှာထားသည့် မုန့်ဟင်းခါး မန္တလေးပဲကြော်နှင့် လဘက်ရည် တိုင်ကီတစ်ခွက် လာချပေးစဉ် ရူဘီ တစ်ပွဲပါ ထပ်မှာလိုက်သည်……။ “ကိုခင်မောင်ဝင်း စောကြီးပါလားဗျ…။ ဒီနေ့ အလုပ်မသွားဘူးလား“ တစ်လမ်းထဲနေ မျိုးညွှန့်မှာ …

လည်ပင်းမှာ ရှုပ်ယှက်ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံးတွေ စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာ ဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းနီကို တစ်ရှုးနဲ့ ပွတ်သုတ်ပစ်တယ်။ ခုံပေါ်ထိုင်ချရင်း သောက်ရေဘူးဆီ လက်အလှမ်း… “ရှေး…နင့်ကို ဂျာကြီးလှမ်းခေါ်နေတယ်… ဘိုးတော်တွေဝိုင်းမှာ” “ငါအမောတောင် မပြေသေးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသွားလိုက်ရမလား” “သွားချင်သွားလေ…ငါမလာနိုင်ဘူးပြောလိုက်” ကိုယ်လုံးနည်းနည်းသွယ်ပေမဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းကလေးပုံစံလေးနဲ့ ညိုက မျှော်လင့်တကြီးနဲ့မေးတယ်… ဧကန်န ခုချိန်ထိ လူမရသေးဘူးထင်တယ်… “ငါ တကယ် …

“အိသူ” “ရှင်” တစိမ့်စိမ့်တိုက်ခတ်နေသော လေနုစိမ်းလေးက ဗြုန်းကနဲအတင်းတိုးဝှေ့ကာ တိုက်ခတ်လိုက်သဖြင့် တ လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသော သစ်ရွက်သစ်ခက်လေးများက ရုတ်ရက် ယိမ်းနွဲ့ယမ်းခါကာ တရှဲရှဲမြည်သံနှင့်အတူ လှုပ်ရှားသွားကြပြီး သူ တို့နှစ်ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုတို့သည်လည်း ရင်ထဲအထိ အေးစိမ့်စွာ ခံစားလိုက်ရသည်။ “ပြောလေ မောင်” “အိသူ ဘာလို့မောင့်ကို ချစ်တာလဲဟင်” “မောင်မုန်းတဲ့နေ့ဟာ အိသူသေတဲ့နေ့ဆိုတာ အိသူပြောရဲတယ် မောင်” လင်းထိုက် …