မောင့် ထက်ကြီးတဲ့ ဦး

“အိသူ” “ရှင်” တစိမ့်စိမ့်တိုက်ခတ်နေသော လေနုစိမ်းလေးက ဗြုန်းကနဲအတင်းတိုးဝှေ့ကာ တိုက်ခတ်လိုက်သဖြင့် တ လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသော သစ်ရွက်သစ်ခက်လေးများက ရုတ်ရက် ယိမ်းနွဲ့ယမ်းခါကာ တရှဲရှဲမြည်သံနှင့်အတူ လှုပ်ရှားသွားကြပြီး သူ တို့နှစ်ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုတို့သည်လည်း ရင်ထဲအထိ အေးစိမ့်စွာ ခံစားလိုက်ရသည်။ “ပြောလေ မောင်” “အိသူ ဘာလို့မောင့်ကို ချစ်တာလဲဟင်” “မောင်မုန်းတဲ့နေ့ဟာ အိသူသေတဲ့နေ့ဆိုတာ အိသူပြောရဲတယ် မောင်” လင်းထိုက် သက်ပြင်းတခုကို လေးလေးပင်ပင် ချလိုက်သည်။ မိုးတဖွဲဖွဲကျနေသော ကန်ရေပြင် မှုန်ဝါးဝါးလေးကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ငေးကြည့်နေမိသည်။ အိသူက ထီးလေးအား လင်းထိုင်ဘက်သို့တိုး၍ ဆောင်းပေးသည်။ လင်းထိုက်၏လက်တဖက်က အိသူ၏ခါးသေးသေးလေးကို ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တဖက်က အိသူ၏မျက်နှာလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ မေးဖျားလေးကိုမော့လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်း ပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဖန် အိသူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ကာ ပါးချင်းအပ်ထားမိပြန်သည်။ “အိသူမောင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ပါလား” “ဟာ မောင်ကလဲလူမြင်ကွင်းကြီး” “ထမီလေးအသာလှန်ပြီး ထိုင်လိုက်ပါလား လုပ်ပါ အိသူ ရယ်” အိသူ ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ အိသူထဘီလေးကို အသာမကာ လှန်လိုက်ပြီး လင်းထိုက်၏ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်သည်။ လင်းထိုက်က ပုဆိုးကို လျှောချပေးလိုက်ရာ မတ်တောင်နေသော လင်းထိုက်၏ ပစ္စည်းကြီးက အိသူ၏ မအင်္ဂါ စပ်လေးထဲသို့ စွပ်ခနဲဝင်သွားသည်။ “ရှက်စရာကြီးကွယ် သူများတွေတွေ့ကုန်ရင်” “အိန္ဒြေမပျက်ထိုင်နေပေါ့ မောင်ဒီလိုပဲ ဖက်ထားမယ်နော် ချစ်လိုက်တာ အိသူရယ် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်” ဟုဆိုသော လင်းထိုက်ကိုယ်တိုင်က ရွစိရွစိဖြင့်လှုပ်နေသည်။ အိသူလဲ အငြိမ်မနေနိုင်ပါ မသိမသာလေး လှုပ်ရမ်းနေမိသည်။ အိသူ၏ နှုတ်ခမ်းကိုဖိစုပ်ထားသော လင်းထိုက်၏ လျှာကြီးက သူမ၏ပါးစပ်ထဲ၌ မျှော့ကြီးတကောင်လို လျှောက်သွားနေသည်။ တဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းဖြင့် ခံစားရင်း အိသူကလဲ လင်းထိုက်၏လည်ပင်းကို ဖက်ထားမိသည်။

အိသူ၏စောက်ဖုတ်ထဲ အရင်းထိ စိုက်ဝင်နေသော လင်းထိုက်၏လီးကြီးက ဒိတ်ခနဲ ဒိတ်ခနဲ သွေးခုန်နေသည်ကို အိသူ ခံစားရပါသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် တဆုံးဝင်နေသော လီးတံကြီးက တင်းခနဲတင်းခနဲ မာကျစ်သွားလေ အိသူတယောက် မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်လေ ခံစားနေရသည်။ အိသူနှင့်လင်းထိုက် နှစ်ယောက်ထိုင်နေသော ကန်ရေပြင်တွင် မိုးစက်မိုးပေါက်လေးများက ဖြိုးဖြိုး ဖျောက်ဖျောက်လေး ကျနေသကဲ့သို့ မြကျွန်းသာ တဝိုက်ရှိ သစ်ပင်ကြီးများကလဲ အလင်းရောင်ကို ကာကွယ်ကာ ရှိနေလေသည်။ “အိသူ မနေတတ်တော့ဘူးကွယ် မောင်ရယ်” ”ပြီးအောင်လုပ်ရအောင်လား အိသူရယ်” “အာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအောင်လုပ်မှာလဲလို့” “အဲဒီခြုံထဲမှာ အိသူ လေးဘက်ထောက်လိုက်ပါလား” “ဖြစ်ပါ့မလားမောင်ရယ် လူတွေက သွားလာနေကြတာ” “အပြင်မှာမိုးတွေ ရွာနေတာပဲ ဘယ်သူမှ မလာပါဘူး” “ဒုက္ခပါပဲကွာ မဟုတ်တာ” “လုပ်ပါကွာ အိသူကလည်း နော်” မောင့်ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ အိသူပြလိုက်ချင်ပါသည်။ ခြုံတွေကလဲ လေးဘက်လေးတန် ပြည့်နေသဖြင့် မိုးရွာစဉ် တယောက်မျှမရှိနိုင်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ “မြန်မြန်လုပ်နော် သူများရှက်တယ်” “အင်းပါ ကုန်းလေ ကုန်း မိုးရွာတုန်းလေး လုပ်ရအောင်” အိသူခြုံထဲဝင်ပြီး လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို လှန်ပေးလိုက်သည်။ ကြီးမားဖွေးအိနေသော ဖင်ကြီးက မိုးရေပေါက်လေးများ ထိမှန်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ လင်းထိုက်က အိသူ၏ နောက်ဘက်မှနေ၍ ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် အိသူ၏ ဖင်ကြီးကို အောက်မှပင့်ကော်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လိုးသွင်းသည်။ မိုးရေများနှင့် စောက်ရည်များ ရောထွေးလျှက်ရှိသည့် တဘွပ်ဘွပ်မြည်သံက ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်လေး အသံထွက်လာလေသည်။ လင်းထိုက်က ခပ်နာနာဆောင့်၍ လိုးလေရာ အိသူမှာ ခေါင်းလေးထောင်လာလိုက် ပြန်ငုံ့သွားလိုက်ဖြင့် အတော်လေးပင် ဖီးတက်နေပုံရလေသည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ဖွတ် စွပ် ပြွတ်” အသံတွေက အတော်လေးကျယ်သည်။ တခါတရံ “အား”ခနဲ လန့်အော်လိုက်သော အသံလေးများပင် ထွက် ထွက်လာသည်။ “တော်တော့မယ်ကွယ် အင့် အင့် အင့်” “ပြီးတော့မယ် ခဏလေး ခဏလေး” “ပြွတ် စွပ် ပြွတ် ဖွတ် စွပ်” “အ…တော်ပြီဆို သူများတွေ တွေ့ကုန်လိမ့်မယ်ကွယ်..” “ခဏလေး.” “အိ..အ အင့် အင်း..” အလောသုံးဆယ်ဆောင့်၍ လိုးနေရင်းမှ မိုးရေစိုသောဆံပင်များကို အထက်သို့ လှန်တင်လိုက်ကာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်သို့ အကဲခတ်သလို ကြည့်နေလိုက်သေးသည်။ မိုးက ခပ်ပါးပါးရွာနေသည့် ခြုံထဲသို့ ခေါင်းရောက်နေသော အိသူက ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘာမှမမြင်နိုင်ပေ။

မိုးကပါးပါးလေးဖြစ်ကာ ခုနလောက် မသဲသော်လည်း သစ်ရွက်တို့မှ လက်ကျန်မိုးပေါက်ကြီးများက တောအုပ်လေးတဝိုက်ကို ဆူဆူညံညံ လွှမ်းခြုံ နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ ခဏအကြာတွင် အိသူက အတင်းရုန်းထွက်ပြီး ထဘီကိုဆွဲအုပ်ကာ ကျောက်ပြားလေးပေါ် ပြန်၍ထိုင်သည်။ လင်းထိုက်ကလဲ ပုဆိုးကိုပြင်ဝတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဝဲယာသို့ ထပ်မံအကဲခတ်သည်။ မှုန်ဝါးသော ကန်ရေပြင် အလင်းရောင်နဲပါးသော တောတန်း တိတ်ဆိတ်သော ပတ်ဝန်းကျင်တို့ကို ကျေနပ်စွာကြည့်ပြီးမှ ထိုင်သည်။ “မောင်ကအရမ်းကြာတာပဲ သွား” “အိသူ ပြီးလားဟင်..” “အို ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးမှာလဲ လူမြင်မှာကြောက်တာနဲ့ သွားပါ မောင်အရမ်းကဲတာပဲ” မူလကအတိုင်း ထီးလေးကို ပြင်ဆောင်းကာ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုပြန်၍ ပူးကပ်သွားသောအချိန်တွင် အိသူ၏ လက်လေးတဖက်က လင်းထိုက်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ထိုးနှိုက်ရင်း လီးကြီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ အိသူက မောင့်မျက်နှာကိုမကြည့် ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာ ငုံ၍နေသည်။ လင်းထိုက်က အိသူ၏ပါးပြင်မို့မို့လေးကို နမ်းရင်း အရသာခံ၍နေသည်။ “အိသူချစ်လို့ လုပ်ပေးတာနော် အထင်မသေးနဲ့” ”မသေးပါဘူးအိသူရယ်.. အိသူ မောင့်ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာကို မောင်သိပါ တယ်ကွယ်” “ယုံပါတယ်မောင်ရယ် နောက်တော့မှသာ မိဘစိတ်တိုင်းကျဆိုပြီး အိသူ ကျန်ရစ်မဖြစ်ပါရစေနဲ့နော်” “အိသူ သဘောတူမယ်ဆိုရင် ခုပဲရုံးသွားပြီး လက်ထပ်ရအောင်လေ” “အမလေး စိတ်ကလဲ မြန်လိုက်တာနော် တကယ်ပါပဲ” “စိတ်မြန်တာမဟုတ်ရပါဘူး အိသူထက် မောင်ကပိုပြီး ချစ်ရတာပါဗျာ” “ဘာဖြစ်လို့” “အပေးကောင်းလို့လေ” “အယ် သွား မကောင်းဘူး ဘာတွေပြောနေမှန်းလဲ မသိဘူး” အိသူလှမ်းထုလိုက်သော လက်သီးဆုပ်ကလေးကို ဖမ်းယူပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို လင်းထိုက်က စုပ်ယူလိုက်သည်။ အိသူ မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး သူမလက်ကလေးများက လင်းထိုက် ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းကြုံးပြီး ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။ “ပြန်ကြစို့ကွယ် အိသူမောပြီ” ဗေဒါရောင်ထဘီလေးတွင် ရွှံ့ကွက်လေးတွေ ပေကျံနေလေရာ လင်းထိုက်က ရေသန့်ဘူးထဲကရေဖြင့် တယုတယ ဆေးကြောပေးလေတော့သည်။ အိသူသည် စလင်းဘက်အနီရောင်လေးကို ပြင်ပြီးလွယ်လိုက်ရင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ ရေစိုး၍ကွက်နေသော ထဘီကိုလည်း ပြင်ဝတ်ရင်း အင်္ကျီခရမ်းနုရောင်လေးကို ခါးဆွဲချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ ထီးတလက်တည်း အတူဆောင်းကာ လင်းထိုက်နှင့် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ “အို ဒီမှာလဲတတွဲ ကြည့်စမ်းမောင်” “သူတို့ကလဲ မောင်တို့ကို သတိမထားအားပါဘူး ဟဲ ဟဲ” မှန်ပေသည် ထိုအတွဲသည် သူတို့ရှိရာဘက် ကျောပေးပြီး မိန်းမဆောင်း ခေါက်ထီးလေးကို အတူပူးကပ်ဆောင်းရင်း ထိုင်နေပေသည်။ သို့ပေမဲ့ သေချာဂရုစိုက်ကြည့်ပါက နှစ်ယောက်စလုံး၏ လုံခြည်များသည် ပုဆိုးများဖြစ်နေကြပြီး သူတို့အတွဲအား ခုနက စိမ်ပြေနပြေ ချောင်းနေ ကြသည့်သူများသာ ဖြစ်သည်ကို လင်းထိုက်ရော အိသူရော မသိတော့ပေ။ တစ်ဧက၏ သုံးပုံနှစ်ပုံလောက် ကျယ်ဝန်းသော မြေကွက်ကြီးတွင် တခြမ်း၌ တစ်ထပ်တိုက်ခပ်ကြီးကြီး တစ်လုံးရှိပြီး အခြားဘက်ခြမ်းတွင်တော့ တစ်ခန်းလျှင် (၁၀)ပေပတ်လည်ခန့် ကျယ်ဝန်းသော အခန်းလေးများ အပေါ်(၁၀)ခန်း အောက်(၁၀)ခန်းပါဝင်သော နှစ်ထပ်အုတ်ညှပ် အဆောက်ဦးလေး ရှိပေသည်။ ထိုအဆောက်ဦးနှင့် ကပ်လျက် နှစ်ထပ်တိုက်ကိုတော့ သံဇကာဖြင့် ကာရံထားပြီး ခြံစည်းရိုး တံခါးတစ်ခုကလည်း ရှိပေသည်။ ခြံစည်းရိုးအား လက်ခုပ်တဖောင် ကာရံထားပြီး ခြံထဲတွင်လည်း သစ်ပင်ပန်းပင်တို့ စိမ်းလန်းဝေဆာနေပေသည်။ ပိုင်ရှင်တို့ကတော့ ဦးသန်းရှိန်နှင့် ဒေါ်သန်းသန်းနွယ်ဖြစ်ပြီး ဦးသန်းရှိန်မှာ အသက်(၄၅)ခန့်ရှိကာ အသားညိုညို ဒေါင်ကောင်းကောင်း ရုပ်ခပ်သန့်သန့်ရှိကာ ရုပ်ရှင် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်တဦးဖြစ်ပေသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းနွယ်ကတော့ ယောကျ်ားထက်(၁၀)နှစ်ခန့် ပိုကြီးပြီးတော့ မိုးလင်းမှမိုးချုပ် ဘုရားသွားကာ ပုတီးစိပ်နေတတ်သူ တဦးဖြစ်ပေတော့သည်။ သူတို့တွင် အသက်(၂၄)နှစ်ခန့်ရှိ ထူးထူးလှိုင်ဆိုသော ချောမောလှပသည့် သမီးတယောက်ရှိကာ သူတို့တိုက်နှင့် ကပ်ရက်ရှိသည့်တိုက်သည် မိန်းကလေးဆောင်ဖြစ်ပြီး ပိုင်ရှင်ကတော့ ထူးထူးလှိုင်ပင်ဖြစ်ပေသည်။ အဆောင်တွင်ရှိကြသော မိန်းကလေး(၄၀)ခန့်တို့သည် ထူးထူးလှိုင်ကို ချစ်ခင်ကြပေသည်။

ထူးထူးလှိုင်ကတော့ ထိုအထဲကမှ သိပ်မကြာခင်က “မယ်”ဘွဲ့ရထားသော သင်္ချာတိယနှစ် ကျောင်းသူလေး အိသူကို ပိုပြီးတော့ ချစ်ခင်ကာ အရေးပေးဆက်ဆံ ပြီး အိသူသည်သာ ထူးထူးလှိုင်တို့ နေထိုင်ရာ နှစ်ထပ်တိုက်ကလေးသို့ ဝင်ထွက်သွားလာခွင့် ရထားပေသည်။ “မယ်”ဘွဲ့ ရထားပြီးနောက် အိသူသည် အနုပညာလောကထဲသို့ ဝင်ရောက်လိုသဖြင့် ထိုလောကနှင့် ရင်းနှီးသော ဦးသန်းရှိန်နှင့် ဆက်သွယ်ရန် အိသူက အကူညီတောင်းရာ ထူးထူးလှိုင်က ဘွဲ့ရပြီးမှလုပ်ကိုင်ရန် ပြောပြီးငြင်းဆိုခဲ့သည်။ ထူးထူးလှိုင်က အိသူကိုအစစအရာရာ ကူညီပြီးမှ ဒီဟာလေးကို မကူညီသဖြင့် အိသူအံ့သြခဲ့ရသည်။ အိသူပြောတိုင်း ထူးထူးလှိုင်ကတော့ ငြင်းမြဲငြင်းနေခဲ့သည်။ တနေ့ မနက်ပိုင်း ထူးထူးလှိုင် ဈေးသွားနေချိန် ဦးသန်းရှိန်တယောက် ခြံထဲလမ်းလျှောက်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် အိသူအရဲစွန့်ပြီးတော့ ခြံထဲသို့ကူးလာခဲ့သည်။ အိသူ သူမကိုသူမ မိတ်ဆက်ပြီးတော့ “မယ်” ဘွဲ့ရထားကြောင်း အနုပညာလောကထဲ ဝင်လိုကြောင်းကို ပြောပြလိုက်တော့ ဦးသန်းရှိန်က ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပြီးတော့ ခေါင်းညိတ်သည်။ ထူးထူးလှိုင်ကို ပြောခိုင်းသော်လည်း ငြင်းခဲ့ကြောင်းကို ဆက်လက်ပြောပြလေရာ ဦးသန်းရှိန်က မျက်မှောင်ကုတ်ပြီးမှ ပြုံးလိုက်ကာ ထူးထူးလှိုင်က ဒီလုပ်ငန်းကို မနှစ်သက်သူဖြစ်ကာ သူမကိုယ်တိုင်ပင် သရုပ်ဆောင်မလုပ်ချင်ကြောင်းကို ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောနေကြောင်းလည်း ပြောပြလေသည်။ နောက်လလောက်တော့ သရုပ်ဆောင် အသစ်ရွေးချယ်မည်ဖြစ်ရာ အိသူကို ဦးစားပေး ရွေးချယ်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုလေရာ အိသူတယောက် အပျော်ကြီးပျော်သွားမိသည်။ ထိုနေ့မှစ၍ လေ့ကျင့်ခန်းမှန်မှန်ယူပြီးတော့ သူမကိုယ်သူမ သ၍နေတော့သည်။ သူမ၏ ချစ်သူလင်းထိုက်ကိုပင် လူတွေကြားထဲမှာပဲ တွေ့ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ တခါတော့ ချစ်သူကိုသနားသဖြင့် မိုးရေထဲမှာ မြကျွန်းသာသို့ လိုက်ပေးခဲ့သည်။ ဒီရက်ထဲမှာ ဒီတခါထဲသာ ဖြစ်ပေတော့သည်။ အိသူကတော့ မိမိခန္ဓာကိုယ် ပုံပျက်မှာစိုးသဖြင့် အဲလောက်ထိ ဂရုစိုက် ပြင်ဆင်နေပေတော့သည်။ တနေ့ ထူးထူးလှိုင်မရှိခိုက် ဦးသန်းရှိန်နှင့် အိမ်ရှေ့တွင်တွေ့ရာ ဦးသန်းရှိန်က မနက်ဖြန်နေ့လည် (၁၂)နာရီလောက် သူနှင့် လာတွေ့ရန်နှင့် လာရောက်တွေ့ဆုံရမည့် နေရာ လိပ်စာကိုပါ တခါထဲပေးလိုက်သည်။

နောင်အခါ ဦးသန်းရှိန်က ဒီကိစ္စတွေကို ထူးထူးလှိုင်သိသွားပြီး ကန့်ကွက်နေပါက ကူညီနိုင်မည်မဟုတ်ကြောင်း ထူးထူးလှိုင်ကို မပြောပြရန် နှုတ်ပိတ်လိုက်လေသည်။ ဦးသန်းရှိန် ချိန်းထားတဲ့နေရာကတော့ တိုက်ခန်းလေးတခုမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ အခန်းတံခါးရှေ့ကို ရောက်ပြီးတော့ လူခေါ်ဘဲ(လ်)ကို နှိပ်ပြီး မရှေးမနှောင်းမှာပဲ ဦးသန်းရှိန်ကိုယ်တိုင် တံခါးလာဖွင့်ပေးတော့ အိသူလဲ အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ အထဲလှမ်းဝင်လိုက်တော့ ဦးသန်းရှိန်က ထိုင်လေဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ကုလားထိုင်တွေဖက်ကို ညွှန်ပြတော့ ထိုင်လိုက်မိသည်။ ဦးသန်းရှိန်လဲ တံခါးကို အသေချာပိတ်ပြီးတော့ အိသူရှေ့မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ “နာမည်အရင်းက အိသူပဲလား” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “သရုပ်ဆောင်တာကို ဝါသနာပါလို့လား ငွေကြေးကြောင့်လား” ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရင်း “ဝါသနာလဲ ပါပါတယ်..” ဟု အိသူက ပြောလိုက်သည်။ ဦးသန်းရှိန်ရဲ့ အမူအယာတွေက တစုံတခုကို ဖုံးကွယ်ထားသယောင် အိသူခံစားနေမိသည်။ “ဒီလုပ်ငန်းကတော့ သမီးကြိုးစားရင် ကြိုးစားသလောက် အကျိုးရှိမှာပါကွာ ဦးလဲ ကူညီမှာပေါ့ ဟုတ်လား.. ကဲ လာ ကိုယ်လုံးအတိုင်းအတာလေး နဲနဲကြည့်ရအောင်နော်” အခန်းထဲမှာက သူနဲ့အိသူပဲ ရှိနေလေသည်။ အိသူအခန်းတဝိုက်ကို မသိမသာနဲ့ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ လုံခြုံစိတ်ချရတဲ့ အခန်းပါပဲ ဦးသန်းရှိန်ကို အကဲခတ်လိုက်မိတော့လည်း အသက်အရွယ်နဲ့မလိုက် အရွယ်တင်ပြီးတော့ ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ပုံပါပဲ။ အိသူအရပ်နဲ့ဆို အိသူက သူ့ရဲ့မေးသာသာလေးပဲ မြင့်ပေသည်။ ဒါတောင်မှ အိသူက ၅ပေ ၆လက်မနီးပါး မြင့်တဲ့သူပါ။ ဦးသန်းရှိန်က အရပ်မြင့်သလောက် ကိုယ်ကာယကလည်း ထွားကျိုင်းလွန်းလှသည်။ “သမီးအရင်က အားကစား ဘာလုပ်ဖူးလဲ” “ဟင့်အင်း အားကစားရယ်လို့တော့ မလုပ်ဖူးပါဘူး ကိုယ်ကာယ လေ့ကျင့်ခန်းလောက်ပဲ နဲနဲပါးပါး လုပ်ဖူးတာပါ” “ရင်သားတွေက အရမ်းလှတယ်ကွယ့်” သာမန်အလုပ်သဘောနဲ့ ပြောတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်ပေမဲ့ အိသူရဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ ဒိန်းကနဲဖြစ်သွားမိသည်။ ဖအေနဲ့ သမီးအရွယ်ပေမဲ့ ခံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံရှိနေတော့ အိသူတယောက် ယောကျ်ားတွေအကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိနေပေပြီ။ “ဒီဘက်လှည့် လက်မြောက်ထား အေး ဟုတ်ပြီ” ပေကြိုးကို နို့သီးထိပ်ပေါ်ကနေ ပတ်ပြီးတော့ ရင်အလှကို တိုင်းတော့ အိသူမပြောသေး။ လက်တွေက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ခလုတ်တိုက်နေသည်။ အဲဒီအထိ ငါအပျိုစစ်မှမဟုတ်တာ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပဲ အိသူတင်းခံထားသည်။

ဆက်ပြီးတော့ ဦးသန်းရှိန်က ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ပြီး ခါးနဲ့တင်သားတွေကို ပေကြိုးနဲ့တိုင်းတော့ အိသူ ကြက်သီး ဖြန်းဖြန်းထအောင်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့မျက်နှာကတော့ အိသူပေါင်ကြားနားမှာ ကပ်နေပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဝိုက်ပြီးတော့ ပေကြိုးလှမ်းဆွဲနေတော့ လက်တွေနဲ့ တင်ပါးကိုကိုင်မိတဲ့အပြင် တင်ပါးကို သိသိသာသာကြီး ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်လာတော့ “အို ရှင် ဘာလုပ်တာတာလဲ လွှတ်နော်” လက်နှစ်ဖက်ကို ရုန်းကန်တွန်းဖယ်ပြီးတော့ အခန်းအပြင် ပြေးထွက်ဖို့ အိသူ ကြိုးစားတော့သည်။ “မင်းနဲ့မင်းရည်းစား လိုးနေကြတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ငါ့မှာရှိတယ်။ အဲဒါတွေကို “အလှမယ်ရဲ့ အချစ်ရေး” ဆိုပြီးတော့ လက်သိပ်ထိုးပြီးတော့ ဖြန့်လိုက်မယ်ဆိုရင်တော့ မင်းဘာဖြစ်သွားမလဲ ခု ဦးက မင်းသရုပ်ဆောင်ဖြစ်အောင် ကူညီသလို မင်းကို ဘယ်သူက ကူညီတော့မှာလဲ မမိုက်ချင်စမ်းပါနဲ့ သမီးရယ် ကဲ ရော့ မင်းဓါတ်ပုံတွေ” သူက အထက်စီးရထားတဲ့ လေသံနဲ့ အိသူကို ခပ်တည်တည်ပြောဆို ခြိမ်းခြောက်လိုက်ပါတော့တယ်။ ဓါတ်ပုံကို ကြည့်ပြီးချိန်မှာတော့ အိသူမျက်လုံးထဲ ပြာဝေသွားမိသည်။ အကောင်းစားကင်မရာနဲ့ ရိုက်ထားမှန်းသိသာလှတဲ့ ရောင်စုံဓါတ်ပုံတွေပါလား အိသူက ထဘီလေးကို မပြီး‌တော့ ဖင်လေးဖွေးဖွေးနဲ့ မောင့်လီးကြီးပေါ် တက်ထိုင်နေပုံ၊ ခြုံထဲမှာ ဖင်ကုန်းပေးထားပြီး မောင့်ကို လှည့်စကားပြောပုံ၊ ဖင်ကုန်ထားတဲ့ အိသူရဲ့နောက်က ပြူနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးတန်ကြီး တေ့ထားပုံ၊ လီးကြီးဆောင့်သွင်းလိုက်လို့ အိသူရဲ့ခေါင်းလေး လန်သွားပြီးတော့ ပါးစပ်လေး ဟသွားတဲ့ပုံ အို စုံနေတာပါပဲလား မိုးရေထဲမှာ ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံခဲ့တဲ့ပုံတွေကို ကြည့်ရင်း အိသူ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာတော့သည်။ “ရှင် ရှင်တို့လူယုတ်မာတွေ လူယုတ်မာတွေ” အိသူ တအားအော်ပေမဲ့ အသံကတစ်ဆို့ပြီးတော့ တိမ်ဝင်သွားရာက မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ ဦးသန်းရှိန်ကတော့ ပုခုံးလေးကို အသာလေးကိုင်လိုက်ပြီးတော့ “မငိုပါနဲ့ကလေးရယ် ဦးရဲ့အလိုကိုလိုက်ပြီးရင် မင်းအရှက်တကွဲအကျိုးနည်းလဲ မဖြစ်တော့ဘူး ပြီးတော့ ငွေလဲထောက်ပံ့မယ် မင်းကို သရုပ်ဆောင်တယောက် ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးမယ် သမီးရဲ့အပျိုရည်ကို ဦးကတောင်းတာ မဟုတ်ဘူးနော်” “အို ရှင်” “ဟုတ်တယ်လေ မင်းစောက်ဖုတ်လေးက ခံဖူးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးပဲ ဘာများတိုးပြီးတော့ နစ်နာသွားမှာလဲ နောက်ပြီးတော့ မင်းရမယ့် အခွင့်ရေးတွေက နည်းတာမဟုတ်ဘူးနော် စဉ်းစားပါကွာ သေချာစဉ်းစားပါ” “ဖယ် လွှတ် လာမကိုင်နဲ့” “ဦးက သိပ်ပြီးတော့ အချိန်ကုန်ခံတတ်တဲ့သူ မဟုတ်ဘူးနော် ပြန်ချင်သပဆိုလဲ ပြန်ပေတော့” အိသူအနားက ထအသွားမှာတော့ အိသူတယောက် အသည်းအသန် စဉ်းစားပြီးတော့ တခဏအကြာမှာ သူ့မျက်နှာကို မဝံ့မရဲကြည့်ပြီး “ကျမ ဦးကို တခုပြောပရစေ” “ပြောလေ ပြောပါ” “အခု ဦးဆန္ဒကို လိုက်လျောပြီးပြီဆိုပါတော့ ဓါတ်ပုံနဲ့ဖလင်ကို ကျမယူသွားရ မှာလား” “ဟာဒါပေါ့ ယူသွားတော့ပေါ့ကွာ ဒါမှလဲ တရားမျှတမှာပေါ့ နောက်ပြီး မင်းကို သရုပ်ဆောင်ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးမယ့်အပြင် ငွေကြေးလဲ ထောက်ပံ့ဦးမှာ အသေချာပေါ့ကွာ ဟဲ ဟဲ” အိသူ အသက်ကို တဝကြီးရှုလိုက်ပြီးတော့ အားမွေးလိုက်ပါတော့တယ်။

ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ဦးသန်းရှိန်ရဲ့ လီးကြီးဟာ မြင်းတကောင်ရဲ့ဟာလောက်နီးနီး ကြီးမားလှတာကို အိသူ တွေ့လိုက်ရသည်။ ရုတ်တရက်တော့ တွန့်သွားပြီး အိသူလန့်သွားသည်။ လီးဆိုလို့ မောင့်လီးပဲမြင်ဘူးခဲ့ပြီး ခုထပ်တွေ့ရတာလဲ ဧရာမ လီးကြီးဆိုတော့ “ဟင် ဦးဟာကြီးကလဲ နဲတာကြီးမှ မဟုတ်တာပဲ ဖြစ်ပါ့မလားရှင်” “မတော်ဘူးဆိုတာက မရှိပါဘူး သမီးရယ် လီးနဲ့စောက်ပတ်ဟာ ဘယ်လိုမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် အချိန်တန်ရင်တော့ အံဝင်ခွင်ကျ ဖြစ်သွားကြတာချည်းပါပဲကွယ် “ဟဲ ဟဲ”။ ကာမဘီလူးစစ်စစ်ကြီးကို အိသူတွေ့နေပါပြီ။ အလိုးခံဖူးတယ်ဆိုတာကလဲ မောင်နဲ့က စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ အချစ်ဆိုတာကပါ ပါလာခြင်းဖြစ်ပြီး ခုဟာကတော့ လူစိမ်းတဦး ပြီးတော့ အသက်ကလဲ အဖေအရွယ်လောက်ဆိုတော့ မလွှဲသာမရှောင်သာလို့သာ အလိုးခံရမှာမို့ ရှက်သလိုလို မျက်နှာပူသလိုလို အိသူခံစားနေရသည်။ “မင်း ထဘီမချွတ်ဘူးလား” “ဟာ ဒီအတိုင်းပဲလုပ်ပါ” အိသူ ရှက်နေမိသည်။ တစိမ်းတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ထဘီကွင်းလုံးချွတ်ရမှာက လွယ်တာမှ မဟုတ်ပဲလေ။ “လာလေ ဒီကုလားထိုင်ပေါ်တက် လက်ကနံရံကို ကိုင်ထား ခြေတချောင်းက ဒီပေါ်တင် ဟုတ်ပီ ထဘီကိုခါးထိ ဆွဲလှန်ပြီးတော့ ပေါင်တချောင်းမြောက် စားပွဲစွန်း တဖက်မှာ ခြေထောက်တင်ပေး ပြီးတော့ တချောင်းရပ် ” “စောက်ပတ်လေးက တဖက်ကို ဆွဲဖြဲထားပေးသလို ခပ်ပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားတော့သည်။ ကုလားထိုင်က နိမ့်သလို စားပွဲကလဲနိမ့်သည်။ ကုလားထိုင် အောက်ကနေပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လျှက် အိသူ စောက်ပတ်လေးကို လီးအရှည်ကြီးနဲ့ ထိုးဆွပွတ်သပ်နေသည်။ အိသူအင်္ကျီတွေကိုလဲ အကုန်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အထိတွေ့တွေက ပူနွေးပျစ်ချွဲနေပြီးတော့ လိုးကြရတော့မယ် ဆိုတာနဲ့တင် အိသူတယောက် တုန်ခါနေမိသည်။ ပြီးမှ ငါအလိုးခံဖူးတာပဲ ဘာကြောက်စရာရှိလို့လဲဟု အားပေးနေရင်းနဲ့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးကြီး ဗိုက်ထဲများ ကျွံဝင်သွားလေမလားလို့လည်း စိုးရိမ်နေမိသည်။ “ကြောက်နေလား သမီး” “အင်း အင်း ရှီး ကျွတ်..” သူ့မျက်နှာက အိသူနို့ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်ချော့မြူရင်း ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ဧရာမလီးကြီးထိုးသွင်းဖို့ နှိုးဆွနေဆဲပါ။

တချီတချီ လီးကြီးက စောက်စေ့ထိပ်လေးကို ကော်ထိုးမိရင် တကိုယ်လုံးဗျင်းခနဲဖြစ်ကာ အိသူတယောက် တုန်ရီသွားမိသည်။ “သမီး ဦးကိုချစ်ရဲ့လား ဟင်” အို ဒီလူကြီးရူးနေလားလို့ အိသူတွေးလိုက်မိသည်။ သူအကျပ်ကိုင်လို့သာ အလိုးခံရတာ ပြီးတော့ ဒီအသက်ရွယ်ကြီးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့ ချစ်လို့ရမှာလဲ ဒါပေမဲ့ အိသူတို့ကတော့ ပါးနပ်နေပြီ။ “မချစ်ပဲနဲ့ အလိုးခံပါ့မလား ဦးရဲ့ ဟင်း..” “ဟဲ ဟဲ အညာမလေး ညာတယ် ဟဲ ဟဲ ” ညာနေမှန်းလဲ ဒင်းကသိသားပဲ မချစ်တော့မချစ်ဘူး ဒါပေမဲ့လဲ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သွားရင် လက်တွေက အလိုလိုပြန်ဖက်မိပြီး ပေါင်တွေကလဲ ကားပေးမိတတ်တာ မခက်ပါလား။ အသွေးသားနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ အိသူတို့မိန်းမသားတွေမှာလဲ ခံစားမှုတွေရှိနေတာကတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ “ဗြစ်”ကနဲဆိုတဲ့ အသံထွက်လာတော့ အိသူ အသက်ရှုရပ်သွားမိသည်။ စိတ်တွေက လှုပ်ရှားပြီးတော့ ကြောက်လန့်ကာ အရည်တွေက မထွက်တော့ လီးကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့ အိသူလန့်သွားတာပေါ့လေ။ လီးဒစ်ကြီးက သိပ်ကြီးတော့ စောက်ပတ်အဝင်ဝကို ဗူးဆို့ကြီးလို ပိတ်နေတာပေါ့ မဝင်ပဲနဲ့ တစ်ခံနေတာလေ။ “အား မဝင်ဘူး ဦးရဲ့..” “ခဏနေဦး” စားပွဲပေါ်က ခေါင်းလိမ်းဆီပုလင်းကို ယူပြီးတော့ စောက်ပတ်အဝလေးနဲ့ လီးကြီးထိပ်မှာ သုတ်လိမ်းပြီးချိန်မှာ မွှေးလှတဲ့ ခေါင်းလိမ်းဆီနံ့နဲ့ ညှီစို့စို့ လရေနံ့တွေက ရောပြီးတော့ အိသူနှာခေါင်းထဲဝင်လာသည်။ နောက်တကြိမ် စောက်ပတ်ဝ အတေ့မှာ အိသူငုံ့ကြည့်လိုက်စဉ် လီးထိပ်ဖူး နီနီကြီးကတော့ စောက်ပတ်အဝမှာ တေ့သွားမိပါပြီ။ အိသူခါးလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးတော့ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဖိပြီးတော့အသွင်းမှာ “ဗြွတ် အမေ့… အ” မျက်စေ့ထဲ မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားပြီးတော့ စောက်ပတ်လေးလဲ ကျင်တက်သွားပါတော့တယ်။ “အား အီး နာ တယ် နာတယ်” အဆက်မပြတ် ညည်းတွားရင်းက ဦးသန်းရှိန်ရင်ဘတ်ကို အိသူတယောက် တွန်းထားပြီးတော့ ခေါင်းကိုလဲ နောက်လှန်ချလိုက်တော့သည်။ “ဗြွတ် ဗြစ် ပတစ် အ အ အီး” ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်ပြီးတော့ ခါးကိုလဲ ကိုင်ညောင့်လိုက်ရော လီးကြီးဟာ အဆမတန် တင်းကျပ်ပြီးတော့ အိသူစောက်ဖုတ်ထဲကို အဆုံးထိဝင်သွားလေသည်။ “အ ကွဲပြဲကုန်ပြီလားမသိဘူး နာတယ် အ အား” အသက်ကို အောင့်ပြီးတော့ ရင်ဘတ်ကို ကိုင်တွန်းလေ အိသူခါးကို ဖက်ပြီးတော့ အတင်းဆောင့်လေဆိုတော့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးကြီးက ပယ်ပယ်နယ်နယ် မွှေနှောက်နေတာပေါ့။

“ပြွတ် ပြွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ်..အိ အ ဟင့် အင့် အိုး အိုး အား အား..” အိသူ ဝဋ်လည်ပါပြီ မောင်နဲ့တုန်းက မနာပဲနဲ့ အော်ဟစ်ညည်းတွားခဲ့မိသမျှ ခုတော့ ဒီလီးကြီးဒဏ်ကို အသံမထွက်ပဲ အံကြိတ်ခံလို့ကို မရနိုင်အောင် ဖြစ်နေတော့သည်။ “ကြပ်တယ် အို အိုး နာတယ်ရှင့် အ..” “ပြွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ် ပြွတ်..” သူ့ကိုတွေ့စကတော့ ဒီလောက်နှာထန်လိမ့်မယ်လို့ အိသူမထင်ခဲ့မိပေ။ ခုတော့ သူ့ဆောင့်ချက်တွေက အသက်ပါလွန်းလို့ သူ့ကိုတောင် ပြန်ဖက်ထားရသည်။ အလိုးခံခဲ့ဖူးပေမဲ့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးနဲ့မဆုံဖူးခဲ့သလို ဖုထစ်ကာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထိုးထောင်နေပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို အပြည့်အကျပ် လိုးဝင်သွားတိုင်း အရသာတွေ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားရလို့ အိသူအတွက်ကတော့ ခံလို့အကောင်းဆုံး အရသာအရှိဆုံးပါပဲ။ “ကြမ်းပြင်မှာ လုပ်ရအောင်ဦးရယ် ညောင်းလို့ပါ” အိသူပြောသလို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပွေ့ချပေမယ့် လီးကြီးကိုတော့ လုံးဝမချွတ်ပေ။ အိသူ ခြေထောက်တွေကတော့ ကြမ်းပြင်နဲ့ လွတ်ပြီးတော့ သူပွေ့လာတဲ့အတိုင်း လီးကြီးတပ်ရက်နဲ့ ပါလာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပက်လက်လေး ချပေးသည်။ “ဖြေးဖြေးလိုးပါ ဦးရယ် အရမ်းနာလို့ပါ..” အိသူက မျက်နှာလွှဲရင်း သူ့ကိုတောင်းပန်သလို စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်လစ်ကြီးစိုက်ဝင်နေတဲ့ လီးကြီးကလည်း စောက်ပတ်ထဲကို ငုတ်ကြီးတချောင်း စိုက်သွင်းထားသလို အောင့်သက်သက်ကြီး ခံစားနေရသည်။ “ပေါင်တွေဖြဲထားပေးလေ သမီးရဲ့..” “ဖြဲပေးထားတာဘဲ အမလေး လေး နာလိုက်တာရှင်” အိသူရဲ့ ညည်းညူသံတွေက သူ့အတွက် သာယာနာပျော်ဖွယ်လားတော့ မသိဘူး ပိုပြီးတော့ ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လာပါတယ်။ “ဟ အ အ ဟ အမလေး အား…” မရတော့ပါဘူး အိသူရဲ့ ခံနိုင်ရည်စွမ်းအင်တွေက သူ့လီးနဲ့တွေ့တဲ့ အခါမှာတော့ အရှုံးပေးလိုက်ရပါပြီ။ နာကျင်လွန်းလို့ မျက်ရည်များ စီးကျလာပေမဲ့ သူကတော့ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို အားရပါးရ လိုးထည့်နေ တော့သည်။ မကြာခင်မှာတော့ နာကျင်မှုတွေက အတော်ကြီးသက်သာသွားပြီး အရသာက တစိမ့်စိမ့်တက်လာတော့သည်။ သူလိုးတဲ့ အရသာကတော့ မောင်လိုးတာထက်ကို ပိုပြီးတော့ အိသူကို အရသာရှိစေလေသည်။ အိသူလဲ သူ့ကို သိမ်းကြုံးဖက်ထားပြီးတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ အဲ သိပ်မကြာတော့သော အချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီး သုတ်ရည်တွေ ပြိုင်တူထွက်လာကာ ပြီးသွားတော့သည်။ အိသူတယောက် ဦးသန်းရှိန်ကို စွဲလန်းသွားချေပြီ နောက်တကြိမ်တော့ သူလိုးတာကိုခံဖို့ ဝန်မလေးတော့ချေ။ တစ်ချီပြီးသွားချိန်မှာတော့ သူ့ကတိအတိုင်းပဲ ဓါတ်ပုံနဲ့ဖလင်အပြင် လိုရာသုံးဖို့ ငွေသုံးသောင်းထုတ်ပေးသည်။ ဗီဒီယိုအစမ်းရိုက်ရန် နောက်နှစ်ပတ် လောက်အကြာကို ချိန်းလိုက်ပြီးတော့ အိသူကို နောက်ထပ်တချီထပ်လိုးလို့ အိသူလဲ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အားပါးတရကြီး အလိုးခံလိုက်တော့သည်။ နောက်ပိုင်း ဦးရဲ့ မြေတောင်မြှောက်ပေးမှုကြောင့် အိသူလည်း ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်လာပါတော့တယ်။…..ပြီး