Food Receips

RC တစ်ထပ်တိုက်လေးက အကြမ်းထည်ပြီးတော့မည်။ ကန်ထရိုက်တာက ဦးအေးမောင်ဖြစ်သည်။ ဦးအေးမောင်မှာ အရင်ကလက်သမားဆရာ၊ ပန်းရံဆရာကြီးဖြစ်သည်။ သူကအများတွေလို လက်သမားသီးသန့်၊ ပန်းရံသီးသန့် ကျွမ်းကျင်တာမျိုးမဟုတ်ပေ။ လက်သမားလုပ်ငန်းကော၊ ပန်းရံလုပ်ငန်းပါ ကျွမ်းကျင်တာဖြစ်သည်။ ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်မှု၊ အလုပ်တွင်စေ့စပ်သေချာမှု၊ ပိုင်ရှင်အပေါ် စေတနာတွေထားမှုတွေကြောင့် လူတွေက သူ့ကိုတဖြည်းဖြည်း ယုံကြည်စိတ်ချလာပြီး အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးကို `ဝ´ ကွက်အပ်သည်အထိ ဖြစ်လာကာ ဦးအေးမောင် တစ်ယောက် ကန်ထရိုက်တစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်။ “ …

ဒေါ်နီလာ…. သူမ ကို တောင်ကြီးမြို့ … ရပ်ကွက် တခုလုံး မသိသူ မရှိ။ နှုတ်ကြမ်း လျှာကြမ်း နှင့် တိုင်းရင်းသား အမျိူးသမီး တဦးပင်..။ အိမ်ထောင်သုံး ဆက် ကျဖူးပီး ပထမ အိမ်ထောင် နှင့် သားသမီး မထွန်းကား၊ ဒုတိယ အိမ်ထောင် နှင့် သမီး နှစ် ယောက်မွေး၊ နောက်ဆုံး …

“ဆရာ့တပည့်ကို ကြိုက်သလို ဆုံမပါဆရာ ကျွန်တော်တို့ခွင့်ပြုပါတယ်” ကျွန်တော်က ဆေးတက္ကသိုလ်တက်နေတာ။ မိဘက သိပ်မချမ်းသာတော့ ၁၀တန်းကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကို ဂိုက်လုပ်ရင်း တဖက်တလှမ်းက ကျောင်းစရိတ်ရှာတယ်။ အခု ဂိုက်လုပ်ပေးရမယ့်ကောင်မလေးက မေမိုးယံ။ တအိမ်လုံးရဲ့ အချစ်တော် တကယ့် အဆိုးလေး။ သူ့မိဘတွေက ကြိုက်သလိုဆုံးမပါပြောပေမယ့် အသက်သိပ်မကွာတဲ့ကောင်မလေးကို ရိုက်ဆုံးမလို့ဖြစ်ပါ့မလား။ “ဒီတပုဒ်ကို ကျွန်တော်နဲ့တူတူ အလွတ်ဆိုကြည့်ရအောင်” ကျွန်တော်က စာကျက်ဖို့ပြောပေမယ့် မေမိုးယံက ဂျစ်ကန်ကန်လုပ်နေသည်။တကယ်တော့ …

တာမွေဖက်က ကေတီဗွီ တစ်ခုမှာပါ သူငယ်ချင်းတစ်စု သူချင်းသွားဆိုကြတယ် ထုံးစံအတိုင်း ကောင်မလေးတွေ ကိုယ်စီခေါ်ထိုင်ကြတာပေါ့ ။ အီစီကလီတွေ ရိုက်ကြ သီချင်းဆိုကြ ၊ အရက် သောက်ကြနဲ့ ပေါ့တစ်ဆက်ရှင် လောက်ပြည့်တော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ရင်းနှီးသွားကြရော။ အဲဒီမှ သူ့နာမည် ကို မေးကြည့်မိတယ် ။ သူနာမည်က ငုဝါ ။ ဧရာဝတီတိုင်းကတဲ့။ ဟုတ်တာမဟုတ်တာတော့ သူမှ …

အချိန်က ည ၉နာရီခွဲလုပြီ။ ရန်ကုန် မအူကုန်းရပ်ကွက်သည် နေ့လည်ဘက်တွင် လူစည်ကားသလောက် ညနက်လာလျှင် လူအသွား အလာက ပြတ်လာမြဲဖြစ်သည်။ ၁၂၃လမ်းထဲရှိ ‘ထွန်းတောက်’ ဆေးခန်းထဲတွင် ဒေါက်တာကိုလတ်တယောက်ထဲ စာထိုင်ဖတ်နေမိ၏။ မိုးဖွဲဖွဲရွာနေသည်မို့ ည၈နာရီကျော်လောက်ကတည်းက ဆေးခန်းကို လူနာမလာတော့ … ၉နာရီခွဲ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်အထိတော့ လူနာ မလာလည်း မပြန်သေးပဲ ဆက်ထိုင်နေတတ်သည်က ကိုလတ် အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ စောသေးလျှင် …

“သား … ထတော့လေ … မွေးနေ့ ဘုရားသွားမှာဆို” “ဟုတ် … မာမီ … သားနိုးနေပါပြီ” မာမီ အသံကြောင့် ကျနော် ပျင်းကြော တစ်ချက်ဆန့်ပြီး အိပ်ယာထလိုက်တယ်။ ပြတင်းပေါက် ဖွင့်ကြည့်တော့ အလင်းရောင် စူးစူးနဲ့ ငှက်ကလေးတွေရဲ့ အော်မြည်သံလေးတွေ ဆူညံနေတာ။ ကျနော့် နာမည် ဟိန်းမင်းလတ် အသားဖြူဖြူ မျက်ခုံးထူထူနဲ့ ရုပ်က …

မြန်မာပြည်က နာစ့်လေးတွေက ဖင်လုံးလုံးလေးတွေဆို အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာ။ ထမီ ကြက်သွေးရောင်လေးနောက်မှာ လုံးတုံးတုံးနဲ့ ဘယ်ညာ ရွေ့သွားတာလေးတွေ ကြည့်ရတာ ဖီးလ်ပဲ။ ဘတ်(စ်)ကားစီးတုန်းများဆို မထောက်ဖို့ မနည်းအားတင်းရတယ်။ ဒါမျိုး လူပျိုတိုင်းခံစားရမှာ သေချာတယ်။ အခု စဉ်းစားရင်တောင် တံတွေးမျိုချမိတာအမှန်။ ဆိုးတာတစ်ခုက ကျနော်တို့ မြန်မာကောင်လေးတချို့ အမြင်မှာ နာစ့်တွေဆိုတာက ဒီပစ္စည်းတွေ မြင်နေတွေ့နေကျဆိုတော့ ဖီလ်းမလာမှာတို့ ကိုယ့်ထက် စကေးကြမ်းနေမှာတို့ …