အရုပ်အစွမ်းနဲ့ အချစ်ခံလိုက်ရတဲ့ အပျိုကြီး

ကျွန်တော်က အားရင်အားသလို ရွားဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ခရေပင်ကြီးကို ဝန်းရံထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားပြီးနေလေ့ရှိပါတယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာ နိမ့်မြင့်မရွေး လက်ခံပေးနေတဲ့ နေရာဆိုတော့ စဏ္ဍာလလို့ခေါ်တဲ့ တောင်းစားတဲ့သူတွေလာရင်လည်း အဲဒီဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လာရောက်တည်းခိုလေ့ရှိတယ်။ ကျွန်တော်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာနေရင် သူတို့က ကွပ်ပျစ်နားက ဇရပ်ပေါ်မှာနေကြပြီး ချက်ပြုတ် စားသောက်နေကြတယ်။ တစ်ရက်မှာတော့ ကျွန်တော်ရယ် သူငယ်ချင်းသုံးလေးယောက်ရယ် ကွပ်ပျစ်ပေါ် ထိုင်နေတုန်းမှာပဲ “ညီလေးတို့…ဆေးလိပ်လေးမပါဘူးလား” ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စဏ္ဍာလကြီးတစ်ယောက်က ဆေးလိပ်လာတောင်းတယ်။ ”လာဘ်တိတ်လိုက်တာကွာ” ”မပါဘူးဗျာ ပါလည်းမတိုက်ဘူး”အသံမျိုးစုံနဲ့အတူ နှာခေါင်းရှုံ့သူက ရှုံ့ပြီး ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေ ထထွက်သွားကြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့မျက်နှာကြည့်ပြီး သနားသွားတာနဲ့ “ဦးလေး…ဆေးလိပ် အရမ်းသောက်ချင်နေလား”လို့မေးလိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ “အဲဒါဆို ခဏစောင့်… ကျွန်တော့်မှာတော့ မပါသေးဘူး ဝယ်လာပေးမယ်”လို့ပြောလိုက်တော့ “ပိုက်ဆံယူသွားလေ… ဦးတို့ဆိုရင် ဆိုင်တွေက မရောင်းချင်သလိုနှင်ထုတ်ကြတယ်… အဲဒါကြောင့် မဝယ်ရဲလို့ပါ” လို့ပြောလာတော့ “ရပါတယ် ကျွန်တော် ဝယ်တိုက်ပါ့မယ်”လို့ပြောပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဈေးဆိုင်ရောက်တော့ ရွှေရောင် ရူဗီဘူးလေး တစ်ဘူးဝယ်တော့ ဆိုင်ကအစ်မကြီးက ”ဟဲ့ကောင်လေး… နင်သောက်မလို့ဆို မရောင်းဘူးနော် အိမ်တိုင်လိုက်မယ်”လို့ပြောနေလို့ “ဧည့်သည်တိုက်ဖို့ပါ”လို့ မနည်းပြောပြီး ဝယ်လာခဲ့ရပါတယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းပြန်ရောက်တော့ စဏ္ဍာလကြီးကို ဆေးလိပ်ဘူး ပေးလိုက်တာနဲ့ အငမ်းမရ ဖွင့်သောက်ပါတော့တယ် “ကျေးဇူးပဲကွာ အရမ်းသောက်ချင်နေတာ”လို့ပြောတော့ ရပါတယ်ပြောပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ် ဆက်လှဲနေလိုက်တယ်။ သူလည်း ဇရပ်ဘက်က သူ့အဖော်တွေဆီ သွားပြီး ဆေးလိပ် သွားဖွာနေပါတော့တယ်။ တစ်ရက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ကျွန်တော် ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ လှဲအိပ်နေတုန်း ”ညီလေး”လို့ ခေါ်သံကြားလိုက်ပါတယ်။

မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ကျွန်တော် ဆေးလိပ်တိုက်ဖူးတဲ့ စဏ္ဍာလကြီး “ဦးလေး ရောက်လာပြန်ပြီလား… ဆေးလိပ် သောက်ချင်လို့လား”လို့ ကျွန်တော်မေးတော့ သူက “ဦးလေးတို့အဖွဲ့က တစ်ခြားမြို့နယ်အထိ သွားကြမှာ… ငါ့ညီ ရှိမလားလို့ ဒီကို ခဏဝင်ကြည့်တာ ဦးလေးက” “ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲဗျ” “ဦးလေးပြောတာကို ယုံယုံကြည်ကြည့်နဲ့လုပ်ရင် ငါ့ညီအတွက် အကျိုးရှိပါလိမ့်မယ်” “ဘာကိုလဲ ဦးလေး… ကျွန်တော် နာမလည်ဘူး” သူက သူ့ရဲ့လွယ်အိတ်ထောင် အရှည်ကြီးထဲကနေပြီး ပစ္စည်းတစ်ခု နှိုက်ယူလိုက်ပါတယ် ရှုံ့အိတ်လေးတစ်ခုပါ၊ ချည်ထားတဲ့ ကြိုးကိုဖြည်ပြီးတော့ အိတ်ထဲက ပစ္စည်းလေးကို ထုတ်လိုက်တော့ နက်ပြောင်နေတဲ့ ကလေးပေါက်စ အရုပ်ကလေး တစ်ရုပ် ဖြစ်နေတယ်။ သူက “ငါ့ညီဘဝမှာ မိန်းကလေး တစ်ယောက်ယောက်ကို စိတ်ထဲကနေ တပ်မက်လာခဲ့ရင်… ဒီအရုပ်လေးကို လက်နဲ့ကိုင် ဖွဖွလေးပွတ်ပြီး အဲဒီမိန်းကလေးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိအောင် သွားပြီးတော့ အရုပ်လေးကို “ငါ့သား… အဲဒါ မင်းအမေပဲ အဖေနဲ့အမေ အတူနေဖို့ ငါ့သားကြိုးစားပေး”လို့ပြော အဲ့ဒါဆို အဲဒီမိန်းကလေးက မင်းစိတ်ကူးနေတဲ့ နေရာကို ရောက်အောင်လာလိမ့်မယ်” “ဗျာ…တကယ်ဟုတ်လို့ လားဗျ” “ငါ့ညီကို ဦးလေးပြောခဲ့သလိုပဲ ယုံယုံကြည်ကြည်သုံးရင်… မှန်မှန်ကန်ကန် အကျိုးရှိလိမ့်မယ်… ဒီအလာမှာ ငါ့ညီကို ဒီကွပ်ပျစ်မှာ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်တွေ့ရင် ကျေးဇူးဆပ်တဲ့အနေနဲ့ ပေးမယ် မတွေ့ရင် မပေးဘူးဆိုပြီး အဓိဌာန်နဲ့လာတာပဲ… ငါ့ညီကို တန်းတွေ့တာ… ကဲပါကွာ ဦးပြောတာမှတ်ထား ယုံကြည့်ရင် အကျိုးပြုလိမ့်မယ်”ပြောပြီး ကျွန်တော့်လက်ထဲ အိတ်လေးလိုက် ထည့်ပေးပြီး သူထွက်သွားပါတယ်။

ခြေလှမ်း လေးငါးလှမ်းအရောက် ပြန်လှည့်ပြီးတော့ “ငါ့ညီ… သူ့ကို နို့ဆီပဲဖြစ်ဖြစ် နွားနို့ပဲဖြစ်ဖြစ် နေ့တိုင်းခွက်သေးသေးလေးနဲ့ သူ့ဘေးချပေး”ပြောပြီး ဆက်ထွက်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော် ရှုံ့အိတ်လေးကိုင်ပြီး ငေးကျန်နေခဲ့ပါတော့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အရုပ်ကလေးကို မေမေတို့စားခဲ့တဲ့ စတုမဓူ ပုလင်းခွံလေးထဲ ထည့်ထားလိုက်ပါတယ်။ ယုံသလို မယုံသလိုပေမယ့် ဟိုဦးလေးကြီး မှာသွားသလို သူ့ကိုကျွေးဖို့ရာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အိမ်ဆိုင်က နို့ဆီတစ်ဗူး သွားဝယ်လိုက်ပါတယ်။ ဆိုင်ရောက်တော့ “နို့ဆီ တစ်ဗူးပေးပါ”လို့ပြောလိုက်တယ်။ အရုပ်ကလေး လက်ထဲရောက်ပြီးမှ သတိထားမိတာ အဲဒီအိမ်ဆိုင်က ညီအစ်မသုံးယောက် အပျိုကြီးတွေ ပိုင်ကြတာလေ။ အကြီးဆုံးက သုံးဆယ်လောက် ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်ကတော့ နှစ်နှစ်သုံးနှစ်စီလောက် ကွာမယ်ထင်တာပဲ။ အကြီးဆုံးရဲ့ပုံစံက ခပ်ပိန်ပိန် သွယ်သွယ်နဲ့အရပ်မြင့်ပြီး အသားဖြူဖြူ ဆံပင်ရှည်ကို ဘီးစပတ် အမြဲပတ်ထားတယ်။ မျက်နှာကတော့ ချောတယ် ပြောရမှာပဲဗျ။ အလတ်မကကျတော့ ခါးနည်းနည်းတုတ်တယ် ခပ်ပြည့်ပြည့်ပေါ့ဗျာ အသားကတော့ နည်းနည်းညိုတယ်။ ကျစ်ဆံမြည်း အမြဲကျစ်ထားလေးရှိပြီး စွဲမက်စရာကောင်းတာက သူ့ဖင်နဲ့နို့ကြီးတွေက အယ်နေတာပဲ။ အငယ်ဆုံးတစ်ယောက်ကတော့ ကျောင်းပြီးထားကာစ အကြီးနှစ်ယောက်က အလိုလိုက်ထားတယ် ပုံစံက ခေတ်ဆန်ဆန်နဲ့။ ဆံပင် ကျောလယ်လောက်ကို အမြဲဖြောင့်ထားပြီး စကပ်ပါးပါးလေးတွေ အသားပျော့ပျော့တွေ အမြဲဝတ်တယ်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ ချစ်စရာလေးပါပဲ။ သူ့ပုံစံက ဘယ်သူ့မှ သိပ်ဂရုမစိုက်တဲ့ ထီမထင်ပုံစံနဲ့ နေတာဆိုတော့ သိပ်မကပ်ရဲကြဘူး။ သူတို့အကြောင်း ရှင်းပြနေတာနဲ့ပဲ နို့ဆီဗူးဝယ်တာ လမ်းကြောင်းလွဲတော့မယ်။ ဆိုင်ထိုင်နေတာက အလတ်မဗျ။ နို့ဆီဗူးလှမ်းပေးရင်းနဲ့ သူရဲ့အင်္ကျီက နည်းနည်းဟိုက်တော့ အသားညိုပေမယ့် နို့အုံဖွေးဖွေးကြီး အရင်းပိုင်းကို မြင်လိုက်ရတယ်။ တံတွေမြိုချ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး အမြန် ပြန်လာခဲ့ရပါတယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အရုပ်ကလေးထည့်တဲ့ ပုလင်းထဲကို နို့ဆီဗူးထဲက နို့ဆီကို အချိုရည် ပုလင်းဖုံးလေးနဲ့ ထည့်ပြီး ပုလင်းဖုံး ပြန်ပိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ အိပ်ရာထဲလှဲရင်း ဈေးဆိုင်က အလတ်မရဲ့ နို့အုံကြီး စိတ်ထဲမြင်လာတာနဲ့ လက်နဲ့ဖြေဖျောက်ပြီး အိပ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ မနက်အိပ်ရာနိုးလာတော့ မျက်နှာမသစ်သေးခင် အရုပ်လေးကို အမှတ်ရပြီး ပုလင်းထဲ လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားမိခဲ့ရတယ်။ မအိပ်ခင်က ထည့်ထားတဲ့နို့ဆီတွေ တစ်စက်မှ မကျန်တော့ဘူးလေ။ ပုရွက်ဆိတ်ဝင်ပြီး စားရအောင်လည်း ပုလင်းက အလုံပိတ်ထားသလို ဘေးမှာ ပုရွတ်ဆိတ် အစအနတောင် မမြင်ရဘူး။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ယုံကြည်စိတ် စပြီးဖြစ်ပေါ်လာတာနဲ့ နို့ဆီကို အချိုရည်ပုလင်းဖုံးလေးထဲ ပြန်ထည့်ပြီး ပြန်ပိတ်ထားခဲ့ပါတော့တယ်။ မိတ်ဆက်ပေးဖို့ ကျန်နေတာ ဈေးဆိုင်က အကြီးဆုံးမက တင်တင်မာ အလတ်မက ခင်ခင်မာ အငယ်ဆုံးက ယဉ်ယဉ်မာတဲ့။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ဇာတ်ကောင်ကြီး ကျွန်တော့်နာမည်ကတော့ “ကျော်စွာ”လို့ ခေါ်ပါတယ်။ မနက်ပိုင်း အရုပ်လေးကို အိပ်ရာဘေးမှာပဲ ထားခဲ့ပြီးတော့ လက်ဖက်ရည်သောက် ဘာညာထွက်နေခဲ့ပြီး ပြန်လာတော့ ကြည့်လိုက်တာ နို့ဆီတွေ မရှိတော့ပြန်ဘူး အဲဒါနဲ့ပဲ လက်တွေအသုံးချကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ညနေပိုင်းရောက်တော့ ဈေးဆိုင်က အလတ်မရဲ့ နို့အုံကြီးတွေ ဖင်ကြီးတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်ဝင်စားနေမိတာနဲ့ တွေ့ရင်တော့ စမ်းကြည့်မယ်ဆိုပြီး အရုပ်ကလေးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ရင်း သွားလိုက်ပါတယ်။ ကံဆိုးချင်တော့ အကြီးဆုံး မတင်တင်မာက ဈေးဆိုက်ထိုင်နေတယ်။ သူက “ဘာယူမလဲ”မေးတော့ ကြံရာမရ “သွားတိုက်တံတစ်ချောင်း”ဆိုပြီး ပြောလိုက်တာ သွားတိုက်တံကို ကောင်တာထဲက ထယူနေတုန်း မထူးပါဘူး စမ်းကြည့်မယ် အရင်ရှုံးတာမှတ်လို့ ဆိုပြီး တွေးရင်း အရုပ်လေးကို ပါးစပ်နားကပ်ရင်း ”သားလေး အဲဒါ မင်းအမေပဲ… အဖေနဲ့မင့်အမေ အတူအိပ်ဖို့ ဒီည အိမ်ရှေ့က အဖေစောင့်နေမယ် မင့်အမေထွက်လာဖို့ လုပ်ပေးအုံး”ဆိုပြီး တိုးတိုးပြောလိုက်ပါတယ်။

မတင်တင်မာ့ဆီက သွားတိုက်တံယူ ပိုက်ဆံပေးပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီနေ့ တစ်နေ့လုံး နေမထိထိုင်မရနဲ့ ညပဲ ရောက်ချင်နေမိတယ်ဗျာ။ အချိန်တွေကလည်း ကုန်တာ နှေးနေသလိုပါပဲ။ ညနေပိုင်းရောက်တော့ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲ ထမင်းစားပြီး ကြိုတင် ပြင်ဆင်နေမိတယ်။ အပျိုကြီး မတင်တင်မာများ တကယ်လာခဲ့ရင်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ လုပ်ရကိုင်ရမယ့် အရာတွေကို စိတ်ကူးနေမိတယ်။ ညရှစ်နာရီလောက် ရောက်တော့ သူတို့ဆိုင်လေးသိမ်းပြီး အားလုံး အိမ်ထဲဝင်သွားကြတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ရှေ့က ခုံလေးပေါ်ထိုင်ရင်း သူတို့အိမ်တံခါးဘက် မျှော်ပြီး စောင့်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ညကိုးနာရီလောက်အရောက်မှာ မေမေက “မအိပ်သေးဘူးလား”လို့လှမ်းမေးတော့ “အိပ်မရသေးဘူး မေမေ”လို့ လှမ်းဖြေလိုက်ပြီး ဆက်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ တစ်ရွာလုံး လူခြေတိတ်ပြီး ငြိမ်သက်သွားတဲ့ ညဆယ်နာရီ ကျော်ကျော်လောက်မှာတော့ မတင်တင်မာတို့ အိမ်တံခါး ပွင့်လာပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း မယောင်မလည်နဲ့ အိမ်ထဲကနေ လမ်းပေါ်ထွက်ကြည့်တော့ ကျွန်တော်ရှိရာကို တန်းပြီးလာနေတဲ့ မတင်တင်မာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော့်နားအရောက် မျက်လုံးတွေကငေးပြီး ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေတာနဲ့ ခပ်တည်တည်ပဲ သူ့လက်ကို ဆွဲကိုင်တော့ သူဘာမှမပြောဘူး။ အဲဒါနဲ့ပဲ လက်ကိုဆွဲပြီး နွားတင်းကုပ်အပေါ်က နွားစာထားတဲ့ တဲလေးထဲ ခေါ်သွားလိုက်တယ်။ နွားစာထားတဲ့ တဲလေးက တစ်ခြမ်းမှာ ကောက်ရိုးတွေ အပြည့်ထည့်ထားပြီး နောက်တစ်ခြမ်းက ပဲပေါ်ချိန် ပဲမှော်တွေ ထားဖို့ နှစ်ပိုင်းခွဲထားပါတယ်။ ပဲပေါ်ချိန် မဟုတ်တော့ ပဲမှော်ထားတဲ့ဖက်ကို ဖျာလေးခင်းပြီး ခေါင်အုံးလေးနဲ့ ကျွန်တော် ပျင်းရင် သွားနေနေကြနေရာလေး။ တဲလေးပေါ် ရောက်တော့ မတင်တင်မာကို ဖျာလေးပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သူမ စကားတစ်ခွန်းမှမပြောဘူး ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်တယ် ဘာမဆိုပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ ”အမ အဝတ်တွေ အားလုံး ချွတ်လိုက်နော်”လို့ ပြောလိုက်တာ အာပါးပါး… အပျိုကြီးတကယ်ပဲ သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပိန်နေတော့ သူ့ရဲ့သေးကျင်တဲ့ ခါးလေးနဲ့မို့ အပျိုကြီးရဲ့ ဖင်သားတွေက ရှိသင့်သလောက်တော့ ရှိနေတာပါပဲ။

နို့တွေက နည်းနည်း တွဲသယောင်ရှိပေမယ့် သိပ်မကြီးဘူးဗျ။ အသားဖြူတဲ့သူဆိုတော့ ညဘက်တောင်မှ နို့တွေက ဖွေးဖြူနေတာပဲ။ ပေါင်ခွကြားမှာတော့ အမွှေးမည်းမည်းတွေ ဖုံးအုပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး။ လူကသာ ပိန်တာဗျ စောက်ဖုတ်ကတော့ မသေးဘူး။ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ကြီး လုက်နဲ့ ကိုင်ကြည့်ပါတယ်။ သူမ မငြင်းပါဘူး၊ အမွှေးတွေက ကြမ်းပေမယ့် စောက်ဖုတ်သားတွေက နူးညံ့တယ်ဗျ။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး သူ့အပေါ် မှောက်ပြီး နို့တွေ စို့ပါတော့တယ်။ နို့တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး အားရပါးရ စို့ပေးနေတော့ မတင်တင်မာရဲ့ နှုတ်ဖျားက တဟင်းဟင်းနဲ့ ငှက်ဖျားတက်သလို ညည်းနေပါတယ်။ လက်ကလည်း အမွှေးကြမ်းတွေ ဖုံးအုပ်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်ရင်းနဲ့ အကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ဖတ်ထားသမျှ မှတ်သားသမျှ နည်းလမ်းစုံနဲ့ ကလိနေတာ အပျိုကြီးစောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပါတော့တယ်။ လီးကလည်း အရမ်းတောင်နေပြီမို့ လိုးဖို့ ပြင်ဆင်ပြီး “အမ… လုပ်တော့မယ်နော်”လို့ပြောတော့ သူက ပါးစပ်က ပြန်မဖြေပဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ပဲ မတင်တင်မာရဲ့ ခေါင်းအောက်က ခေါင်းအုံးကို ခါးအောက်ပြောင်းပြီး ခုလိုက်တော့ လီးနဲ့တတန်းတည်း အဖုတ်ကြီးက စိုရွှဲဖောင်းကြွပြီး ကြိုဆိုနေတော့တာပါပဲ။ လီးကို တေ့ပြီး တစ်ရစ်ခြင်း သွင်းလိုက်တော့ စီးစီးလေးနဲ့ အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ အပျိုကြီးမျက်နှာ အနည်းငယ် မဲ့သွားသလိုပါပဲ။ အဲဒီနောက် ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်နဲ့ လိုးခြင်းလုပ်ငန်းကို စတင်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ထပ်တူ မတင်တင်မာကလည်း ကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့။ စီးပိုင်နေတဲ့ ခေတ်ဟောင်းအဖုတ်ကြီးရဲ့ အရသာကြောင့် ကျွန်တော်လည်း အရှိန်မြှင့်ပြီး ဆောင့်လိုက်ပါတယ်။ နွားစာတဲ ကြမ်းခင်းက တကျွိကျွိမြည်သံ အနည်းငယ်နဲ့အတူ လီးအဝင်အထွက် ဖွတ် ဖွတ် အသံနဲ့ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ်က ကျွန်တော်နဲ့ မတင်တင်မာရဲ့ ကာမဇာတ်အတွက် နောက်ခံတေးဂီတလိုပါပဲ။

သူ့ရဲ့တအီးအီးညည်းသံကလည်း ကာမရဲ့ရသကို ပိုမိုပြီး မြှင့်တင်ပေးနေပါတယ်။ “ကျိ….ကျွိ…ကျွိ……ကျွိ” “ဖတ်…ဖလွတ်….ဖတ်….ဖလွတ်” “အီး….အီး…..အီး…..အီး…” တဲလေးပေါ်က မြိုင်ဆိုင်လှတဲ့ လိုးပွဲရဲ့ အသံလေးတွေ။ “အစ်မ အပေါ်က လုပ်ပါလားဟင်” ကျွန်တော် ပြောကြည့်လိုက်တော့ သူက ထုံးစံအတိုင်း ခေါင်းညိတ်ပြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အရည်တွေစိုပြီး ပြောင်လက်နေတဲ့လီးကြီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်တော့ မတင်တင်မာက လှဲနေရာက ထလာပါတယ်။ ခေါင်းအုံးကို ခေါင်းအောက်နေရာ ပြန်ပြောင်းပြီး ကျွန်တော် ပက်လက်လှန်နေပေးလိုက်တော့ မတင်တင်မာက ခွပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့လီးကို လက်နဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက် ပွတ်လိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖြေးဖြေးချင်း အဆုံးထိ ထိုင်ချလိုက်တာ တစ်ပြောက် နှစ်ပြောက် လရောင်အောက်မှာ အပျိုကြီးမျက်နှာ တစ်ချက်မဲ့သွားပါတယ်။ ပြီးတော့ ကြမ်းခင်းပေါ် လက်ထောက်ပြီး အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အောက်ကနေ အလိုက်သင့်လေး ပင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ မတင်တင်မာလည်း အရှိန်မြှင့်ပြီး ဆောင့်လာပါတယ်။ သူ့ရဲ့သေးသွယ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ သွက်သွက်လက်လက် လှုပ်ရှားပေးနေတော့ အောက်ကနေ ဇိမ်တွေ့နေပါတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့လီးထိပ်က ကျဉ်လာပြီး ပြီးချင်လာသလို မတင်တင်မားရဲ့ နှုတ်ဖျားက အမျိုးအမည်မသိတဲ့ ညည်းသံတွေနဲ့အတူ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ဆောင့်နေပါတယ်။ “အား……အား……အစ်မ ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်” သူက ဘာမှ ပြန်မပြောပါဘူး ဆောင့်စရာရှိတာ ဆက်ဆောင့်နေရင်းနဲ့ လေးငါးဆယ်ချက် အရောက်မှာ အပျိုကြီးမတင်တင်မာရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။ သူလည်း ဆောင့်ရင်းနဲ့ တွန့်တွန်လာပြီး လေးငါးချက် ထပ်ဆောင့်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ပေါ် မှောက်ကျလာပါတယ်။

လီးနဲ့စောက်ဖုတ် တတ်ရက်အနေအထားမှာပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ဆီးခုံက လီးမွှေးတွေကြားမှာ သူ့စောက်ဖုတ်က ကျလာတဲ့အရည်တွေက စီးကပ်ကပ်နဲ့ ဖြစ်နေပါတယ်။ ခဏနေတော့ ပျော့နေတဲ့လီးကို သူက ကြွပြီး နှုတ်လိုက်တော့ “ဖလွတ်” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ နောက်ထပ်အရည်တွေ ထပ်ကျလာပါတယ်။ ပြီးတော့ သူလည်း ကျွန်တော့်ဘေး လှဲချလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲလိုနဲ့ လုပ်လိုက် နားလိုက်နဲ့ပဲ မတင်တင်မာနဲ့ကျွန်တော်ဟာ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ တပေါင်ကျော်ရော လေးဘက်ထောက်ရော ဘေးတစောင်းရော လေးချီလောက် ဆွဲလိုက်တာ ရွားဦးကျောင်းက အုံးမောင်းခေါက်သံ ကြားတော့မှ မနက်လေးနာရီထိုးပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီး သူပြန်အောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ တွေးမိပြီး ထိတ်လန့်သွားပါတယ်။ ဒီအတိုင်းသာ မိုးလင်းသွားရင် အပျိုကြီးကို ယူရတော့မှာလေ။ အရုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ဦးလေးက ခေါ်နည်းပဲ ပြောသွားတာ ပြန်လွှတ်ဖို့ မပြောခဲ့ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ ကြံရာမရပဲ အရုပ်လေး ပါးစပ်နားကပ်ပြီး “သားလေး မင်းအမေကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တော့”လို့ တိုးတိုး ပြောလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ကံကောင်းသွားသလို အရမ်းပျော်သွားခဲ့တယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မတင်တင်မာက သူ့အဝတ်အစားတွေ သူ့ဖာသာ ပြန်ဝတ်နေလို့ပဲ။ ပြီးတော့ သူ့ဖာသာပဲ တဲပေါ်ကနေဆင်းပြီး ပြန်သွားခဲ့တယ်။ အံ့ဩစရာကောင်းတာက သူစိမ်ချည်းပဲဆို အမြဲဟောင်တတ်တဲ့ ကျွန်တော့်အိမ်က ခွေး နက်ကျော်က မတင်တင်မာ သူ့နားကဖြတ်သွားတာကို ခေါင်းလေးတောင် ထောင်မကြည့်ဘူးဗျာ။ မနက်ကျတော့ ကျွန်တော် ကိုးနာရီကျော်မှ အိပ်ရာနိုးတယ်ဗျ။ မျက်နှာသစ်ရင်း တခါတည်း ရေပါ ချိုးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ ကြော်ထားတဲ့ ထမင်းကြော်ကိုစားပြီး ဈေးဆိုင်ဖက် မတင်တင်မာရဲ့ အခြေအနေကြည့်ဖို့ ထွက်လာခဲ့တယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ သူဆိုင်ထိုင်နေတာနဲ့ ကြုံတော့ ခပ်တည်တည်နဲ့ အကြောင်းရှာပြီး ဘောလ်ပင်တစ်ချောင်း ဝယ်လိုက်ပါတယ်။ ပိုက်ဆံပေးတော့ သူက “မပေးနဲ့ ရတယ်”လို့ ပြောလာပါတယ်။ ဆက်ပြီးတော့ “ညက အတော်ဆိုးတာပဲ မင်းက”လို့ပြောပြီး ငှက်ပျောသီး ဖီးကြမ်းသုံးလုံး ပေးလာပါတယ်။ ”အားရှိအောင်စား… အိပ်ရေးပျက် အားကုန်ထားတာ”တဲ့။ ကြည့်ရတာ ကျွန်တော့်ကို အတော် ကြွေသွားသလိုပါပဲ။

ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကိုလည်း မသိစိတ်လို့ ကျွန်တော်ထင်ခဲ့ပေမယ့် သူ မှတ်မိနေခဲ့တယ်။ ဒီညတော့ ကြိတ်ခိုက်နေတဲ့ အလတ်မ မခင်ခင်မာကို ကြံမယ်လို့ စိတ်ကူးနေမိပါတယ်။ အာရုံထဲမှာ သူမရဲ့ နို့အုံကြီးကြီးနဲ့ ဖင်လုံးလုံးကြီးပဲ မြင်နေမိခဲ့တာလေ။ ချချင်စိတ်က တအား ပြင်းထန်နေခဲ့တာ။ ညနေပိုင်းရောက်တော့ အရုပ်လေးကို ကိုင်ပြီး အဲဒီဆိုင်ဘက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဆိုင်ရှေ့ရောက်မှ ကြည့်လိုက်တာ အငယ်ဆုံး ယဉ်ယဉ်မာ ဆိုင်ထိုင်နေတာဗျ။ စာအုပ်တစ်အုပ် ဖတ်နေတာ ဈေးဝယ်သူရောက်တာတောင် မသိဘူး။ အဲဒါနဲ့ပဲ “အဟမ်း”လို့ချောင်းဟန့်ပြီး အသံပေးလိုက်တော့ မော့တောင်မကြည့်ပဲ “ဘာယူမလဲ”တဲ့ မေးလာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ထဲပေါ်တာ ဘလိတ်ဓား တစ်ကတ်လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက “စာဖတ်ရတာ အာရုံနောက်လိုက်တာ တစ်ရာဖိုး နှစ်ရာဖိုးနဲ့”လို့ တိုးတိုးပြောရင်း ဘလိတ်ဓားကတ် ထယူပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်က နှစ်ရာတန် တစ်ရွက်ပေးတော့ မကြည့်ပဲယူပြီး ဈေးဖိုးထည့်တဲ့ သေတ္တာထဲ ထည့်ထားလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ စာပဲ ဆက်ဖတ်နေပြန်တော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အစက အလတ်မတွေ့မှ ကြံမယ်လို့ စိတ်ကူးလာခဲ့တာ မတူသလို မတန်သလို မပြောချင်သလို လုပ်နေတာ အမြင်ကပ်လာတာနဲ့ အရုပ်လေး ပါးစပ်နား ကပ်ပြီး ”သားလေး အဲဒါမင့်အမေပဲ… အဖေနဲ့အမေအတူ အိပ်ရဖို့ လုပ်စမ်းအုံး”လို့ပြောပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ ညပိုင်းရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ မေမေတို့အိပ်တဲ့အချိန် စောင့်နေလိုက်တယ်။ လူခြေတိတ်ချိန် အရောက်မှာ အိမ်ရှေ့ကနေ ထွက်စောင့်နေလိုက်တယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ယဉ်ယဉ်မာ ထွက်လာတာ မြင်ရတယ်။ လက်ကိုဆွဲပြီးတော့ အချစ်ဗိမ္မာန် နွားစာတဲလေးဆီ ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ သူရဲ့လုပ်ပုံတွေ အချိုးတွေ နေ့ခင်းတုန်းက မကျေနပ်နေတာ ဆိုတော့ ရောက်ရောက်ချင်းပဲ အမြင်ကပ်ကပ်နဲ့ “အဝတ်အစားတွေ ချွတ်စမ်း”လို့ပြောလိုက်တော့ စကားပြန်မပြောပဲ သူ့အဝတ်တွေ တစ်ခုချင်းစီ စချွတ်ပါတော့တယ်။ နောက်ဆုံး ဘာမှမကျန်ပဲ ဗလာဖြစ်သွားတော့မှ ကြည့်လိုက်တာ သူ့နို့အုံဖွေးဖွေးလေးတွေမှာ နို့သီးခေါင်းက သေးသေးလေးတွေဗျ။ စောက်ဖုတ်ကျပြန်တော့လည်း မတင်တင်မှာလို အမွှေးတွေ ထူမနေပဲ အမွှေးနုနုလေးတွေ နည်းနည်းပဲရှိနေတာ။

စိတ်ထဲ သိပ်မကြည်တဲ့သူ ဆိုတော့ “လီးစုပ်ပေးစမ်း “လို့ အမိန့်ဆန်ဆန်ပဲ ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သူက ဘာမှမပြောပဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျွန်တော်က ပက်လက်လှန်ပေးတော့ လီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးရှာပါတယ်။ လုပ်စမရှိတဲ့သူဆိုတော့ စုပ်ဆို စုပ်ရုံပဲ သေချာမလုပ်တတ်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ”ဒစ်လေးလည်း လျှာနဲယက်… ဂွေးအုတွေရော ယက်စုပ်ပေး… သေချာလုပ်”လို့ ပြောလိုက်တော့လည်း ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော့်လည်း သူ့နို့ လုံးကျစ်ကျစ်လေးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ် ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ “ဂွေးအုတွေကို လက်နဲ့ပွတ်ပြီး… လီးကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေး”လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက လုပ်ပေးပါတယ်။ စိတ်ထဲမှာ ခုမှ အရမ်းကို ခံလို့ကောင်းပြီး ဖီလ်းရှိနေပါတယ်။ “ပြွတ်….ပြွတ်”ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ “လုပ်…လုပ်… သေချာလေးစုပ်ပေး ကောင်းလာပြီ”လို့ ပါးစပ်က ထုတ်ပြောလိုက်တော့ သူလည်း တတ်သမျှ မှတ်သမျှနဲ့ သေချာ စုပ်ပေးနေပါတယ်။ သူ့အာငွေ့ နွေးနွေးလေးထဲမှာ လီးက အရမ်းတင်းမာလာပြီး ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ အစကတော့ ပြီးရင် ပါးစပ်ကနေ ထုတ်ခိုင်းမလို့ပဲ ဒါပေမယ့် သူ့ပုံစံကို စိတ်ထဲ မကြည်လက်စ ရှိနေတာမို့ ”ပြွတ်……ပြွတ်…..ပြွတ်….ပြွတ်”ဆိုတဲ့ သူ့ရဲ့အရှိန်မြှင့်ပြီး သွက်သွက်လေး စုပ်ပေးမှုနဲ့အတူ “အား….အား…..ပြီးတော့မယ်…..ပြီးတော့မယ်”လို့ ကျွန်တော့်ပါးစပ်က ညည်းရင်းနဲ့ ခဏနေတော့ သူ့ပါးစပ်ထဲကို ကျွန်တော့်သုတ်ရည်တွေ ပန်းပြီးထည်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ”ငါ့သုတ်ရည်တွေ မြိုချလိုက် ယဉ်ယဉ်မာ”လို့ ပြောလိုက်တော့ သူ မြို့ချပါတယ်။ အနည်းငယ် သူ ပြို့ချင်သလိုဖြစ်ပေမယ့် ရအောင် မြိုချလိုက်ပါတယ်။

“ငါ့လီးကို ပြန်တောင်လာအောင် ဆွပေး… ဒီအခေါက် လိုးတော့မယ်”လို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပြောလိုက်တော့ သူလည်း တတ်သလောက် မှတ်သလောက် လက်လေးနဲ့ ဆွပေးပါတော့တယ်။ လီးက ခုမှ သုတ်လွှတ်ထားတာ ဆိုတော့ ပျော့နေပါသေးတယ်။ ညစ်ချင်တာနဲ့ ”ပါးစပ်နဲ့ ထပ်လုပ်ရင် မြန်တယ်”လို့ ပြောလိုက်တော့ ယဉ်ယဉ်မာလည်း လီးကို ပြန်စုပ်ပေးပါတော့တယ်။ ဒီခါတော့ သူလည်း နည်းနည်းတတ်လာပြီဆိုတော့ လီးစုပ်ပေးတာ ပိုပြီးအရသာရှိလာပါတယ်။ သင်ပေးစရာ မလိုတော့ဘူး။ သူ့ရဲ့တတ်လွယ်မှုကြောင့် မကြာခင်မှာပဲ မောင်မင်းကြီးသား ခေါင်းပြန်ထောင်လာ ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ဖွေးဖွေးလေးကို အာသီသ ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ လီးပြန်တောင်လာတာနဲ့ လိုးဖို့ ပြင်လိုက်ပါတော့တယ်။ ”ငါ့လီးကို အပေါ်ကနေပြီး နင်စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်တော့”လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဆိုင်မှာပြုခဲ့တဲ့ အပြုအမူ ပြန်တွေးမိပြီး ယဉ်ယဉ်မာကို ရင့်ရင့်သီးသီးပဲ ပြောဆို ဆက်ဆံနေလိုက်ပါတယ်။ သူက ဘာမှပြမပြောပဲ ကျွန်တော့်ပေါ် တက်ခွလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မာနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်အဝလေးကို တေ့လိုက်ပါတယ်။ အသာဖိချလိုက်တော့ လက်တစ်ဆစ်လောက် ဝင်ရုံရှိသေး သူ့မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့နေတာကို ဝိုးတဝါး မြင်နေရပါတယ်။ ”ဆက်ပြီး သွင်းလေ”လို့ အမိန့်သံဆန်ဆန် ပြောလိုက်တော့ သူ ထပ်ပြီး ဖိချလိုက်ပြန်ပါတယ်။ လီးတဝက်လောက် အရောက်မှာ စောက်ဖုတ်ထဲက တားဆီးထားတဲ့အရာ၊ ကျွန်တော်သိလိုက်ပါပြီ။ ယဉ်ယဉ်မာဟာ ပါကင်လေးပဲဆိုတာ။ သူ့လည်း ရပ်နေပါတယ် ကျွန်တော်က “အဲဒီလောက်ပဲ အသွင်းအထုတ် လုပ်နေ”လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက တဝက်လောက်ပဲ ညှောင့်နေပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်လေးတွေနဲ့ လီးအဝင်အထွက် ကောင်းလာပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ ကျွန်တော်လည်း သူဖင်ကြွပြီး ပြန်အဆောင့်မှာ ကျွန်တော့်ဖင်ကို ဆတ်ကနဲ ကော့မြှောက်ပြီး ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ ထုတ်ခနဲ စိတ်ထဲ ဖြစ်သွားပြီး သူ့နှုတ်ဖျားက “အ”ခနဲ အသံထွက်လာပါတယ်။ ဆီးခုံချင်းက ထိကပ်သွားပြီးတော့ သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းထောင့်မှာ မျက်ရည်စလေး စီးကျလာတာကို လက်ခနဲ လရောင်မှာ မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ”ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှန်မှန်လေး ဆောင့်တော့”လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက စိတ်ညှို့ခံရသူလို ကျွန်တော်ပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ ဆောင့်နေပါတော့တယ်။ အံကြိတ်ထားတဲ့ သူ့သွားချင်း ပွတ်တိုက်သံကို ကြားနေရပါတယ်။

အပျိုစင်မလေးရဲ့ အဖုတ်က ကြပ်တည်းစွာနဲ့ပဲ လီးကို ဆွဲညှစ်ထားပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်နေလေရဲ့။ အချက်နှစ်ဆယ် သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ သူလည်း နေသာလာပါတော့တယ်။ အံကြိတ်သံ အစား ကာမရသာ ခံစားနေတဲ့အသံကို ကြားလာခဲ့ရတယ်။ ပထမဆုံးသော လီးနဲ့ ထိတွေ့မှုမှာတင် သူ့ကို အရသာတစ်ခု ပေးစွမ်းနေပါတယ်။ အသားဖြူတော့ အရည်ထွက်တာ များပြီး လီးအဝင်အထွက် အဆင်ပြေနေတော့ မသိမသာနဲ့ပဲ သူ့ဆောင့်ချက်လေးတွေ စိပ်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့် အောက်ကနေ ဖင်မြှောက်ပေးရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်နံရံ အတွင်းသားလေးတွေနဲ့ လီးရဲ့ပွတ်တိုက်တဲ့ အရသာကို ခံစားနေလိုက်တယ်။ မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော် ခရီးဆုံးပန်းတိုင် နီးကပ်လာတာကို စိတ်က အလိုလိုသိလာပါတယ်။ “ငါ…ပြီးတော့မယ် ယဉ်ယဉ်မာ… သွက်သွက်လေး ဆောင့်တော့”လို့ ပြောလိုက်တော့ သူ့ဖင်လုံးလုံးလေးကို မြှောက်ကာ မြှောက်ကာနဲ့ အရှိန်နဲ့ ပစ်ဆောင့်နေပါတော့တယ်။ တစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆီးခုံချင်း ရိုက်မိတိုင်း လီးထိပ်က ထောက်သွားတဲ့ သားအိမ်နံရံက အလွန်ကောင်းတဲ့ အခိုက်အတန့် တစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရပြီးတော့ စိတ်တွေကို လွှတ်ချလိုက်တော့ ကျွန်တော့်လီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေက ယဉ်ယဉ်မာရဲ့ သားအိမ်ကိုပန်းပြီး လမ်းဆုံကို ရောက်သွားချိန် သူလည်း တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော့်ဆီးခုံပေါ် စောက်ရည်တွေ အံကျလာပါတော့တယ်။ နောက်ဆုံး ဖင်ကိုမြှောက်ပြီး လီးကို ပြွတ်ခနဲ ထုတ်လိုက်ချိန်မှာ ပွက်ခနဲ ကျလာတဲ့စောက်ရည်တွေက မနည်းမနောပါပဲ။ သူလည်း ကျွန်တော်အိပ်နေတဲ့ ဘေးမှာ လှဲချလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို့ဖက်ထားရင်းနဲ့ သူ့နို့လေးကို လျှာလေးနဲ့ ကစားနေလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်ရင်းနဲ့ နို့လုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံယူရင်း နောက်တစ်ကြိမ်အတွက် စိုင်းပြင်းနေမိပါတယ်။ နှစ်ချီ ပြီးထားတော့ လီးက နားလန်မထူလာသေးဘူးဗျ ခုထိ။ နောက်ထပ် တစ်ချီဆွဲပြီး ပြန်လွှတ်မယ် စိတ်ကူးရင်းနဲ့ပဲ “ယဉ်ယဉ်မာ ငါ့လီး ပြန်တောင်လာအောင် နို့တွေနဲ့ လီးကို ပွတ်ပေးစမ်း”လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးပါတယ်။ ဒီခါ ပြန်ထဖို့ အချိန်အတော်ယူရမယ်ဆိုတာ သိလို့ နို့နဲ့လီးကို ပွတ်ပေးတာ ဇိမ်ခံရင်း ခဏ မှိန်းနေလိုက်ပါတော့တယ်။

တင်းခနဲ လီးရဲ့အချက်ပြသံနဲ့အတူ မှေးကနဲ အိပ်မိမလို ဖြစ်နေရာကနေ ကျွန်တော် ပြန်လည် နိုးကြားလာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဒီတစ်ခါတော့ အားရပါးရ နောက်ဆုံးချီ ဆွဲမယ် အတွေးနဲ့ သူ့ကို ကုန်းခိုင်းပြီး သူ့ဖင်လုံးလုံးလေးကို ကိုင်ရင်း လုပ်ဖို့ စိတ်ကူးရလိုက်ပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ “နင် ငါ့ကို လေးဘက်ကုန်းပေး”လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက ဖင်ဘူးတောင်လေး ထောင်ပြီး ကုန်းပေးရှာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပေါင်းကြားက ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို တံတွေး နည်းနည်း ဆွတ်လိုက်ရင်း လီးကို စသွင်းလိုက်ပါတယ်။ တစ်ဝက်လောက် အရောက်မှာ သူ့ဖင်လုံးလုံးလေးကို ကိုင်ပြီး ကျန်နေတဲ့အပိုင်းကို ပစ်ဆောင့်လိုက်တော့ အင့်ကနဲ ရှေ့ငိုက်ကျသွားကာ ညည်းသံသဲ့သဲ့နဲ့အတူ အပျိုမလေးနဲ့ ကျွန်တော်ရဲ့ တတိယနဲ့ နောက်ဆုံးအချီလိုးပွဲက ကာမပန်းတိုင် တစ်ခုဆီ ခရီးစနှင်လိုက်ပါတော့တယ်။ နေ့ခင်ဘက် ရောက်တော့ အဲဒီနေ့တစ်နေ့လုံး ယဉ်ယဉ်မာ အပြင်တောင် မထွက်ဘူး။ ကျွန်တော်လည်း အလတ်မ အကိတ်ကြီးကို ချောင်းရင်းနဲ့ သူ့အခြေအနေလေး ကြည့်မလို့ ကြံနေတာပါ။ မထူးပါဘူးဆိုပြီး အလတ်မ ခင်ခင်မာကိုပဲ အာရုံစိုက် ချောင်းမြောင်းနေလိုက်တယ်။ မကြာခင် အချိန်အတွင်းမှာ အကြီးမ မတင်တင်မာ အိမ်ထဲ ဝင်သွားပြီးတော့ အလတ်မ ထွက်လာတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲက အရုပ်ကလေး ပြန်ယူပြီး ဆိုင်ဘက် ထွက်လာလိုက်ပါတယ်။ ဆိုင်ရောက်တော့ မခင်ခင်မာက လှမ်းကြည့်ပြီး “ဘာယူမှာလဲ”လို့မေးပါတယ်။ ကျွန်တော်က ဘာဝယ်ရမလဲ စဉ်းစားနေတုန်းမှာပဲ သူက ဆက်ပြောပါတယ် “နင် ဈေးလာဝယ်တယ်… ငါ့အစ်မ ဈေးရောင်းတယ်.. ပြီးတော့ ညဘက် သူပျောက်သွားတယ်… မနက်ပိုင်းမှ ပြန်လာတယ်… ငါ သတိမထားမိခဲ့သေးဘူး… မနေ့က နင်ဈေးလာဝယ်တဲ့အချိန် ငါ့ညီမလေး ဈေးရောင်းတယ်… ညဘက်ရောက်တော့ အမှတ်တမဲ့ပဲ ဘာမှ သတိမထားသလိုနဲ့ သူ ထပြီးသွားတယ်… ငါလည်း စူးစမ်းဖို့ရာအတွက် လိုက်ချောင်းတော့ နင်က ငါ့ညီမ လက်ကိုဆွဲပြီး နင်တို့အိမ် နွားစာတဲပေါ် ခေါ်သွားတယ်… ပြီးတော့ အထဲရောက်တော့ နင့်အမိန့်ပေးပြောဆိုတဲ့အတိုင်း ငါ့ညီမ လိုက်လုပ်နေတဲ့အထိ ငါလိုက်ကြည့်ခဲ့တယ်… ညတုန်းက ဝင်ပြီးပြောချင်ပေမယ့် ငါ့ညီမ အသက်အန္တရာယ်တွေ ဘာတွေ စိုးရိမ်လို့ မပြောခဲ့ဘူး” သူက စကားတွေအများကြီး ပြောလိုက်ပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း အံ့ဩသွားပြီး “ဒါဆို အကုန်လုံး အစ်မ မြင်……” စကားတောင် မဆုံးသေးဘူး သူက “ဟုတ်တယ် ငါအကုန်မြင်တယ်… နင်သောင်းကျန်းလွန်းလို့ အခု ငါ့ညီမ အိပ်ရာထဲကကို မထနိုင်သေးဘူး” “ဟုတ်လား အစ်မ” “ဟုတ်တယ် အခုလည်း နင်ဈေး လာဝယ်တယ် ငါကရောင်းတယ်… အဲဒီတော့ ဘာမှမဖြစ်သေးခင်… နင့်ကို ငါရှောင်ပြေးတော့မယ် ငါ့ညီမနဲ့ အစ်မလိုတော့ ဘုမသိဘမသိ မခံနိုင်ဘူး “ပြောပြောဆိုဆိုပဲ မခင်ခင်မာ ဆိုင်ထဲက ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘာမှ လုပ်ချိန်မရလိုက်ပဲ ကြောင်ပြီး ရပ်နေမိဆဲမှာပဲ အကြီးဆုံးမ မတင်တင်မာ ဆိုင်ထဲဝင်လာပါတယ်။ “ဟေ့… ကျော်စွာ ဘာယူမလဲ ယူလေ… အစ်မညီမက အိမ်သာ တက်ချင်လို့ဆိုပြီး အစ်မကို ဈေးရောင်း လွှတ်လိုက်တာဟေ့… အငယ်မကတော့ နေမကောင်းဘူးထင်တယ် ခွေနေတာ” “နေကြာစေ့ထုတ်လေးပဲ ယူမယ်အစ်မ အပျင်းပြေဝါးဖို့”လို့ပြောလိုက်တော့ သူက နေကြာစေ့တစ်ထုတ် ဖြုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပိုက်ဆံမပေးနဲ့ အတင်းလုပ်နေလို့ လက်ထဲက ပိုက်ဆံလေး အတင်းချထားပြီး ထွက်အလား”ကျော်စွာ…”လို့ သူလှမ်းခေါ်ပါတယ်။ ကျွန်တော် လှည့်အကြည့်မှာတော့ “မမနဲ့ ဘယ်တော့ တွေ့အုံးမှာလဲ “လှမ်းမေးနေတော့ ကျွန်တော်လည်း မရတော့လည်း ရတဲ့အစာပေါ့လို့ တွေးပြီး “ဒီည ထွက်လာခဲ့”လို့ ပြန်ဖြေလုက်ပါတယ်။ စိတ်ထဲမှာ တနုံ့နုံ့နဲ့ ဖြစ်နေပါတယ်။ ကြိတ်ပြီး ချချင်နေတဲ့ အကိတ်ကြီး မခင်ခင်မာကို ကြံမရ ဖြစ်နေတာနဲ့ ညနေဘက် အရုပ်ကလေးကို နို့ဆီထည့်ပေးပြီး ရေမိုးချိုး လက်ဖက်ရည် ဆိုင်ထွက်လာတော့ လက်ဖက်ရည်ထုတ်လေး ဆွဲလာရင်း ကွတကွတ လျှောက်လာတဲ့ ယဉ်ယဉ်မာလေးကို တွေ့တော့တာပါပဲ။ ကျွန်တော့်လည်း မြင်ရော သူပျော်သွားပုံရတယ်။ ပြုံးပြပြီးတော့ “ကို”လို့ တိုးတိုးလေး ခေါ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ” ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်” လို့ပြောပြီး ဆက်လျှောက်သွားပါတော့တယ်။ ကျွန်တော် စဉ်းစားမိလိုက်တာ အရုပ်ကလေးရဲ့ စွမ်းအားကို တစ်ခါသုံးပြီးရင် အသုံးခံရတဲ့သူဟာ ကိုယ့်ကို စွဲလန်းချစ်ခင်နေတော့တာပဲ ဆိုတာကို။ ကျွန်တော်လည်း လက်ဖက်ရည်သောက်ပြီးတော့ ညဘက် မတင်တင်မာ ထွက်လာမလား စောင့်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။

အရုပ်ကလေးမသုံးပဲ ချိန်ထားတာဆိုတော့ သိပ်တော့ စိတ်မချရဘူးလေ။ အချိန်အစောကြီးရှိသေးတယ်။ မတင်တင်မာ ထွက်လာပါတော့တယ်။ အိမ်မှာ မေမေတို့က မအိပ်သေးတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားတာနဲ့ “အစ်မကလည်း အစောကြီးရှိသေးတာ အိမ်မှာ မေမေတို့ မအိပ်သေးတော့ ဘယ်လိုတွေ့မှာလဲ”လို့ ဆီးပြောလိုက်တော့”ရတာပေါ့ “လို့ သူကပြောရင်း ဈေးဆိုင်တံခါးလေး သော့ဖွင့်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုပါ ဈေးဆိုင်ထဲ ခေါ်သွားပါတယ်။ မှော်စွမ်းအင်တွေ မပါပဲ တွေ့တာဆိုတော့ ဒီညတော့ သူရှက်နေသလိုပါပဲ “အစ်မ အဝတ်တွေ ချွတ်ပါလား”လို့ ပြောတာကို ရှက်လို့တဲ့ လုံးလုံးမချွတ်ပဲ အင်္ကျီကို လှန်ပေးထားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စကားများများ မပြောချင်တာနဲ့ ဘောလီကြီးပါ မတင်ပြီး သူ့နို့တွေကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ကိုင်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နို့တွေကို ဘယ်ညာစို့ပေးရင်းနဲ့ ပုဆိုးလှန်ပြီး သူ့လက်ထဲ လီးကိုထည့်ပေးလိုက်တော့ အပျိုးကြီးမမ မရဲတရဲနဲ့ လီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တာ သူ့လက်ထဲမှာ လီးက တင်းမာလာခဲ့ပါတယ်။ နို့တွေစို့ပေးရင်း လက်ထဲက လီးရဲ့ ပူနွေးတင်းမာတဲ့ အထိအတွေ့က အပျိုကြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ စိတ်တွေ ထကြွနေပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့အဖုတ်ကြီးဆီ လက်လှမ်းလိုက်တော့ အမွှေးရှည်ရှည် ကြမ်းကြမ်းတွေကို အရင် ထိတွေ့မိလိုက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေဆီ ရောက်တော့ အနည်းငယ် စိုစွတ်နေခဲ့ပါပြီ။ အချိန် သိပ်မယူချင်တာနဲ့ပဲ “လုပ်တော့မယ်နော် အစ်မ”လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက “အင်း…လုပ်တော့”လို့ ပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း လီးကို စောက်ဖုတ်ဆီ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ဝက်လောက် သွင်းကြည့်တော့ ကာမအရည်ကြည်တွေကြောင့် အဆင်ပြေပြေ ဝင်သွားတာနဲ့ အကုန်သွင်းလိုက်ပါတယ်။ မတင်တင်မာက မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး လီးဝင်လာတဲ့ အရသာကို ခံနေပါတယ်။ သူ့ကို စချင်တာနဲ့ ဆုံးခါနီးထိ ထုတ်ပြီး ဖွတ်ကနဲ့ အားကုန် ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ “အင့်”ကနဲ အသံမြည်သွားခဲ့ပြီး ”လန့်လိုက်တာ မောင်လေးရယ် အေးဆေးလုပ်ပါ”လို့ သူပြောလာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အထုတ်အသွင်း ခဏလုပ်ပြီး ပိန်သွယ်သွယ် သူ့ခန္တာကိုယ်ကို အသာပွေ့ပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ထိုင်ရက်အနေအထားနဲ့ သူ့ကို အပါ်ကဆောင့်ဖို့ ပြင်ပေးလိုက်တော့ သူက အလိုက်တသိပဲ ဖင်လေးကို မြှောက်ခါ မြှောက်ခါနဲ့ ဆောင့်ပါတယ်။ သူ့ဖင်သားလေးတွေကို လက်နဲ့ဆုပ်နယ်ပေးရင်း နို့တွေကိုလည်း အလွတ်မပေးပဲ စို့နေလိုက်ပါတယ်။ စိတ်ပါလက်ပါ သူဆောင့်နေတာကြည့်ပြီး သူအရမ်း ဖီးလာနေတာ သိလိုက်ပါတယ်။ “ပြွတ်…ဖလွတ်…ဖတ်…ဖတ်”ဆိုတဲ့ လိုးဆောင့်သံလေးတွေက သူ့အရည်တွေ ပိုထွက်လာလေ ပိုပြီး ကြားလာရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အပျိုကြီးကို ကျန်နေတဲ့ ခရေပါကင်လေးကိုပါ ဖွင့်ဖို့စဉ်းစားလိုက်ပြီးတော့ ဖင်တွေ ဆုပ်နယ်နေတဲ့ လက်နဲ့ စောက်ဖုတ်က ထွက်တဲ့အရည်လေးတွေ ယူလိုက်ရင်း စအိုဝလေးမှာ လက်လေးနဲ့ ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ မတင်တင်မာ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဘာမှမပြောပါဘူး။ ကျွန်တော်လည်း အရည်လေးတွေ ထပ်ယူရင်း လက်လေး တစ်ဆစ်လောက် ဝင်အောင် ထိုးထည့်လိုက်တော့ သူအပေါ်က ဆောင့်နေတာ ရပ်သွားပြီး “ဘာလုပ်နေတာလဲ မောင်လေးရယ်”လို့ပြောတော့ “မမ ဆီကနေ ပိုကောင်းတဲ့ အရသာလေး ယူချင်လို့လေ” “ဘာပြောတာလဲ အစ်မ နားမလည်ဘူး” “ဟိုလေ အစ်မ ဖင်ကို လုပ်ချင်လို့” “ဟာကွာ အဲဒါအညစ်အကြေးစွန့်တဲ့ဟာ … ညစ်ပတ်တယ် မလုပ်ပါနဲ့” “တစ်ခါမှ မလုပ်ဘူးလို့ လုပ်ကြည့်ချင်တာပါ မမရဲ့” “မင်းကလည်းကွာ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ လုပ်စမ်းပါ” “မမက လိမ္မာပါတယ်ဗျာ… ဖင်ဆို ကြပ်ကြပ်လေးနဲ့ လုပ်လို့ ပိုကောင်းမှာ” “မလုပ်နဲ့ကွာ နာလိမ့်မယ်” “မမကလည်း ချစ်ရင် ပေးလုပ်နော်” “မင်းနဲ့တော့ ခက်နေပြီကွာ နာတယ်ဆို… ဆက်မလုပ်ဘူးလား ပြော” “စိတ်ချ ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ် နာတယ်ဆို ရပ်ပေးမယ်” “ပြီးတာပဲ ချစ်လွန်းလို့နော်… ကြားတောင် မကြားဖူးဘူး အဲဒီအပေါက် လုပ်ရတယ်လို့” “ဟုတ်ပါပြီ မမရယ်”ပြောရင်းနဲ့ လီးမချွတ်ပဲ ထားတဲ့ သူ့ကို ပက်လက် လှန်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ချွတ်လိုက်ပြီးတော့ စိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကို ဖင်ပေါက်လေးထဲ သုတ်ပြီး လက်လေးနဲ့ အသွင်းအထုတ် စလုပ်ပေးလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ လက်လေးကို တံတွေးဆွတ်ပြီး ခပ်မြန်မြန် အသွင်းအထုတ် လုပ်ကြည့်တာ သူခံနိုင်လာပြီဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် သူ့စအိုဝလေးရော လီးကိုရော တံတွေးတွေ စိုရွှဲနေအောင် ဆွတ်လိုက်ပြီး လီးထိပ် ကွမ်းသီးခေါင်း နေရာလေးကို အရင်ထည့်ကြည့်တော့ “အား နာတယ်.. မရလောက်ဘူး” လို့ သူရုန်းတာနဲ့ ခါလေးကို ရုန်းမရအောင် ဆွဲထားပြီး လီးကို ဆက်သွင်းလိုက်ပါတယ်။ “ဗြစ်…ဗြွတ်” “အား…ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူးကွာ လည်ချောင်ထဲထိ… တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေသလိုပဲ… ပြီးတော့ အိမ်သာတက်ချင်သလို သေးပေါက်ချင် သလိုလိုနဲ့” ကျွန်တော်လည်း ခဏရပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လက်လေးနဲ့နှိုက်ပြီး ကလိပေးနေလိုက်ပါတယ်။ သူ့အာရုံကို ပြောင်းထားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ကြည့်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ် အနှိုက်ခံနေရတဲ့ အရှိန်နဲ့ သူ တွေဝေနေတုန်းမှာပဲ လီးကို တဆုံး သွင်းပစ်လိုက်တော့ ”အား…နာတယ်ကွာ မရဘူး”မတင်တင်မာက အသံအုပ်အုပ်လေးနဲ့ အော်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခါးလေးကိုင်ပြီး အသွင်းအထုတ် ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်နေလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့နေတာပါပဲ နာနေလို့။ ကြောက်အားလန်းအားနဲ့ ဖင်ကိုရှုံ့ထားတဲ့ မတင်တင်မာကြောင့် လီးဟာ သားရေကွင်းနဲ့ စီးထားသလို ကြပ်သိပ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့နှိုက်လိုက် အစေ့လေးကို ကလိလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးရင်း သူ့စိတ်တွေက ကာမဘက်ရောက်သွားပြီး စအိုကို ညှစ်ထားရာကနေ ပြန်ပြန် လျှော့ပေးလာတော့ အသွင်းအထုတ်လေး ထပ်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ရင်းနဲ့ ဖင်ကို လုပ်ပေးနေလိုက်တာ အပျိုကြီး “တဟင်းဟင်း”နဲ့ ငှက်ဖျားတက်သလို ဖြစ်လာပါတယ်။ ဖင်ခံရတဲ့အရသာကို သူမ သဘောကြသလို ရှိလာပြီး အဝင်အထွက်လည်း ကောင်းလာပါတော့တယ်။ လီးဝင်လာရင် စအိုကြွက်သားကို လျှော့ပေးပြီး လီးပြန်ထွက်တော့မယ်ဆို ဆွဲပြီး ညှစ်ညှစ်ထားတာ အတော်ကို ထူးခြားတဲ့အရသာပါပဲ။ စောက်ဖုတ်ထက်တောင်မှ ဖင်လုပ်ရတာကို သဘောကျလာမိသလို ရှိလာတယ်။ “အစ်မ ဖင်ကုန်းပေးပါလား”လို့ ပြောကြည့်လိုက်တော့ သူက “အင်း…ကုန်းပေးမယ်လေ”လို့ ပြောလာပါတယ်။ စအိုထဲက လီးကို ခဏချွတ်ပေးလိုက်တော့ သူက ဒူးတုပ်ပြီး လေးဘက် ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်။

ဖင်ဝက ပွစိပွစိနဲ့ လီးအရသာ သဘောကျလို့ ပြန်ပြီး ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပါပဲ။ စောက်ဖုတ်ကလည်း အရည်တွေ စိုရွှဲနေခဲ့တယ်။ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ လီးကို သုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ထဲ ပြန်ထည့်ပါတော့တယ်။ သူလည်း နပ်သွားပြီမို့ စအိုကြွက်သားတွေ လျှော့ထားပေးတော့ ဒီတစ်ခါလုပ်ရတာ အဆင်ပြေပါတယ်။ လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ်ကို စောက်ဖုတ်ထဲထိုးပြီး လီးကိုဖင်ထဲ အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်ပါတယ်။ ပါးလွှာတဲ့အရာတစ်ခု ခြားထားပြီး လီးထိပ်နဲ့ လက်ချောင်းတွေ ပွတ်တိုက်သွားတာက လီးကိုပိုပြီး အရသာတွေ့စေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း လပ်ချောင်းနဲ့လီး စည်းဝါးကိုက် လုပ်နေလိုက်တာ အပျိုကြီးစောက်ဖုတ်က အရည်တွေ ထွက်ကျလာသလို ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်လာတာနဲ့ အရှိန်မြှင့်ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတယ်။ ဆယ်ချက်ကျော်လောက် ဆောင့်လိုး အပြီးမှာတော့ သူ့စအိုထဲကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော်က လက်ကျန် သုတ်တွေအတွက် တစ်ချက်နှစ်ချက် ထပ်ဆောင့်လိုက်သလို သူကလည်း သုတ်ရည်တွေကို ညှစ်ယူနေပါတော့တယ်။ နေ့စဉ်ရက်ဆက် အလတ်မ အကိတ်မကြီးကို ချောင်းတာ ဘယ်လိုမှ မရဘူးဗျ။ ကျွန်တော့်မြင်တာနဲ့ အိမ်ထဲဝင်ဝင်ပြီး လစ်သွားတာ သူမရှိတာနဲ့ မတင်တင်မာနဲ့ ကြုံလိုက် ယဉ်ယဉ်မာနဲ့ ကြုံလိုက်နဲ့ပဲ။ လွတ်တဲ့ငါး ကြီးဆိုသလိုပဲ သူ့ပဲ အာသီသ ဖြစ်နေမိပြီး အကြီးမနဲ့ အငယ်မကိုတော့ အစားထိုးအနေနဲ့ပဲ ဆွဲစားနေခဲ့ရတယ်။ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြံစည်ရမလဲ ချောင်းနေပေမယ့် ဘယ်လိုမှ အလွတ်မပေးဘူးဗျ။ နောက်ဆုံးတော့ မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ပက်ဖို့အကြံ တစ်ခုကို ကြံစည်မိလိုက်ပါတော့တယ်။ သူ့နာမည်က “ကိုဖိုးမောင်”ကျွန်တော်တို့ ဘေးအိမ်က လယ်သူရင်းငှါး။ အလုပ်ကတော့ အရမ်းကြိုးစားတာပဲ။ အားနည်းချက်က ရုပ်က အတော်ဆိုးပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်က နည်းနည်း ဆာသလို ဖြစ်နေတယ်။

ကိုယ်မရမယ့် အတူတူ အလတ်မ ခင်ခင်မာကို အမြင်ကပ်တဲ့ ပုဒ်မနဲ့ အကြံတစ်ခု စဉ်းစားမိပြီး နေ့လည့်ခင်း ထမင်းစားချိန်မှာ တစ်ဖက်ခြံက သူရင်းငှါး ကိုဖိုးမောင်ကို အသာ လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။ ခြံစည်းရိုး ဟိုဘက်ဒီဘက်ကနေ “ဘာလဲကွ ကျော်စွာ ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ” “ကိုဖိုးမောင်ကို ကောင်းတဲ့အရာတစ်ခု လုပ်ပေးမလို့” “ဘာလဲကွ… မဟုတ်က ဟုတ်ကတော့ ချောက်မတွန်းနဲ့နော်” “ချောက်မတွန်းပါဘူးဗျာ အတည်ပါ… ကိုဖိုးမောင် အိမ်ရှေ့ဈေးဆိုင်က ခင်ခင်မာကို မချချင်ဘူးလား” “ဟ..ချချင်တာပေါ့ကွ ဒါပေမယ့် ငါ့ရုပ်ငါ့ရည်နဲ့ သူက ပြန်မှမကြိုက်တာ”။ “ပြန်ကြိုက်ဖို့ မလိုပါဘူးဗျာ ခင်ဗျား ကျုပ်ခိုင်သလို လုပ် သေချာပေါက်ကို ချရစေ့မယ်” “ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲကွ” “ညနေပိုင်း အလုပ်သိမ်းပြီးရင် ခြံစည်းရိုးကျော်ပြီး ကျုပ်အိမ် နွားစာတဲပေါ်လာခဲ့… ရှေ့ပေါက် သူမြင်တဲ့နေရာက မလာနဲ့” “အေးကွာ ချရမယ်ဆို လာခဲ့မယ်” ညနေပိုင်းရောက်တော့ အရုပ်ကလေးယူပြီး ကျွန်တော် နွားစာတဲပေါ်ကနေ စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။ ကိုဖိုးမောင်ရောက်လာတော့ အရုပ်ကလေးပြပြီး ပြောရမယ့်စကားတွေ သေချာရှင်းပြပေးလိုက်တယ်။ သူက အစကတော့ ကြောက်နေသလိုပဲ နောက်တော့ ဈေးဝယ်ရင်းနဲ့ သူမသိအောင် သေချာလုပ်ခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်တော့ အရုပ်ကလေးယူပြီး လာလမ်းခြံစည်းရိုးကနေ ပြန်သွားပါတော့တယ်။ အဲဒီညက ကိုဖိုးမောင်နဲ့ကျွန်တော် မခင်ခင်မာကို စောင့်နေလိုက်ကြပါတယ်။ သူလာတော့ ကိုဖိုးမောင့်ကို အဆင်ပြေတဲ့နေရာ ခေါ်သွားတော့ဆိုပြီး လွှတ်လိုက်တော့ ဆရာသမားက လက်လေးဆွဲပြီး ခြေထောက်လေးထော့နဲ့ ထော့နဲ့ နဲ့ ထွက်သွားပါတော့တယ်။ မခင်ခင်မာကို အရုပ်ကလေးကနေ ပြန်လွှတ်ခိုင်းဖို့ ပြောထားတာမို့ ကျွန်တော်လည်း မနက်မှ အရုပ်လေး ပြန်ယူမယ်ဆိုပြီး ညတော့ ယဉ်ယဉ်မာလေးနဲ့ နှပ်လိုက်အုံး မယ်အတွေးနဲ့ သူတို့အိမ်ကို အသာဝင်ခဲ့ပြီး ယဉ်ယဉ်မာရဲ့ အိပ်ခန်းဆီ ချဉ်းနင်းဝင်ရောက်ခဲ့ပါတော့တယ်။ လမ်းမှာ ဖြတ်ခဲ့ရတဲ့အခန်းတွေ ချောင်းကြည့်ခဲ့တော့ အကြီးမ မတင်တင်မာ ဘုရားဝတ်ပြုနေတာတွေ့ခဲ့ရပြီး လူမတွေ့တဲ့ နောက်တစ်ခန်းက မခင်ခင်မာ အခန်းဖြစ်မှာပေါ့တယ်။ နောက်ဆုံးအခန်းကို ရောက်တော့ တံခါးမရှိပဲ ခန်းဆီးလေးပဲရှိတာမို့ အသာလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ယဉ်ယဉ်မာ တံခါးဘက်ကို ကျောပေးပြီး အိပ်နေတာတွေ့လိုက်ပါတယ်

ကျွန်တော်လည်း ခြေဖော့ဝင်ခဲ့ရင်း သူ့နံဘေး အသာဝင်ပြီး ပါးစပ်ကို အရင်ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ သူ လန့်သွားပြီး ဝူးဝူး အော်မယ်အလုပ် “ကိုယ်ပါ ကျော်စွာပါ”ဆိုတော့ သူငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ ခုချိန်လောက်ဆို ကိုဖိုးမောင်တော့ ကျွန်တော်လွှတ်ခဲ့ရတဲ့ အကိတ်ကြီးကို ချနေမှာပဲ ဆိုပြီး စိတ်တွေထကြွလာခဲ့ပြီး ယဉ်ယဉ်မာ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ပုဆိုးလှန်ပြီး သူ့ကို လီးစုပ်ခိုင်းတော့ သူက စုပ်ပေးပါတယ်။ တင်းမာနေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးက ယဉ်ယဉ်မာ့ရဲ့ အာငွေ့လေးနဲ့ အတွေ့မှာ အကြောတွေ ထောင်လာတဲ့အထိ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ကိုဖိုးမောင်တို့အကြောင်း တွေးမိပြီး ချချင်လာတာနဲ့ သူ့ကို လီးစုပ်တာ ရပ်ခိုင်းပြီး သူ့ထမီကို မလှန်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပဲ သူ့ကို စလုပ်ပါတော့တယ်။ အမွှေးပါးပါးနဲ့ အဖုတ်ဖွေးဖွေးလေး မြင်တော့ အကိတ်ကြီးကို မေ့သွားပြီး အဖုတ်လေးရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုနောက်ကို လိုက်ပါလာခဲ့မိပါတော့တယ်။ ယဉ်ယဉ်မာရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲကို စီးပိုင်စွာရောက်နေတဲ့ လီးဟာ စောက်ဖုတ်နံရံကြွက်သားလေးတွေရဲ့ နူးညံ့တဲ့အရသာကို ခံရင်းနဲ့ လိုးခြင်းလုပ်ငန်းကို စတင်လုပ်ဆောင်နေပါတော့တယ်။ လီးဝင်သွားရင် လိပ်ပါသွားပြီး လီးပြန်ထွက်လာရင်တော့ အတွင်းသားလေးတွေ မြင်ရသည်အထိ ပြဲအာလို့နေပါတယ်။ လိုးနေရင်းနဲ့ လက်ကအငြိမ်မနေပဲ နို့တွေကို ကိုင်ပေးနေသလို နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းပေးလိုက်တော့ သူအရသာ တွေ့နေသလိုပါပဲ။ ဖင်လေးကို မြှောက်မြှောက်ပြီး ကောင့်ဆောင့်ပေးနေလေရဲ့။ သူ့စောက်ဖုတ်လေးက ကာမအရည်ကြည်လေးတွေ အရမ်းထွက်လာတော့ လိုးလိုက်တိုင်းမှာ အသံလေးတွေ မြည်မြည်လာတယ်။

“ဗွိ…..ဗွက်…….ဗွိ…..ဗွက်”အသံလေးတွေနဲ့ ဆီးခုံချင်း တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံလေးတွေနဲ့အတူ လောကကြီးကို မေ့လျော့နေကြသည်အထိ အရသာ တွေ့နေကြပါတယ်။ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးနဲ့ထမ်းပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ပစ်လိုက်‌‌တော့ “အား…..ကောင်းတယ် ကိုရေ…မညှာနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်” ကာမသံလေးတွေနဲ့ပြောရင်း နှစ်ယောက်စလုံး တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြပါတယ်။ “အဲဒါ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ”ရုတ်တရက် အသံကြားလိုက်တော့ လန့်ပြီး လိုးတာကိုရပ်ပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မတင်တင်မာကို တံခါးပေါက်မှာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ”ဟင်….မောင်လေး….မင်း…မင်းကွာ လုပ်ရက်လိုက်တာ”ပြောရင်းနဲ့ သူကြောင်ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ ကျွန်တော် သတိဝင်လာပြီး “ဟာ…မမ…လာလေ”ဆိုပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ ယဉ်ယဉ်မာ့ဆီက လီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး လီးတန်းလန်းနဲ့ အပျိုကြီးကို ပွေ့ဖက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်ရင်း နို့တွေကို နယ်ပေးလိုက်ပြီး အိပ်ရာဆီ ဆွဲခေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ သူ ကြောင်ပြီးပါလာတော့ ယဉ်ယဉ်မာ့ကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ သူလည်း ဘုမသိဘမသိနဲ့ ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မတင်တင်မာကို ယဉ်ယဉ်မာ့ဘေး အိပ်ရာပေါ်ဆွဲလှဲပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေလိုက်တယ်။ သူ စကား ပြောချိန်မရအောင်ပါ။ ပြီးတော့ လက်က နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ လက်တစ်ဖက်က သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်သတ်ပြီး လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တာ သူစိတ်တွေ ပါလာပါတယ်။ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ ရွှဲလာခဲ့တာနဲ့ ယဉ်ယဉ်မာ့ကို “မမရဲ့ နို့တွေ လာစို့ပေး”လို့ ပြောတော့ သူကလည်း ကျွန်တော့်ဘက် ဖင်လေးကုန်းပြီး သူ့အစ်မနို့တွေကို စို့ပေးနေပါတော့တယ်။

ကျွန်တော်လည်း မတင်တင်မာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုး လီးနဲ့ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ အပျိုကြီး ကော့တက်လာပါတယ်။ နောက်တော့ ယဉ်ယဉ်မာ့ဆီက စောက်ရည်တွေ စိုနေဆဲ လီးကြီးနဲ့ မတင်တင်မာ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စပြီးလိုးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ စိတ်ကူးရတာနဲ့ ကျွန်တော့်ဘက် ဖင်လေးကုန်းထားပြီး စောက်ဖုတ်လေးပြူထွက်နေတဲ့ ယဉ်ယဉ်မာ့ကိုလည်း လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ တစ်ပြိုင်တည်း လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်နဲ့ ကျွန်တော် အောက်က မတင်တင်မာကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီး ကော့ကော့ပေးနေသလို ယဉ်ယဉ်မာကလည်း သူ့အစ်မနို့တွေကို စို့ပေးရင်းနဲ့ ဖင်လေးကို နောက်ကို ပစ်ပစ်ပေးနေပါတယ်။ တတ်နိုင်သမျှ အာရုံလွှဲကာ သုတ်ကိုထိန်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို အတတ်နိုင်ဆုံး ကြာကြာလေး လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ ယဉ်ယဉ်မာ နို့စို့တာနဲ့ ကျွန်တော်လိုးတဲ့ အရှိန်ကြောင့် တွန့်ခနဲ့ တွန့်ခနဲဖြစ်ပြီး မတင်တင်မာ အရင်ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။ သူပြီးမှန်းသိတော့ ကျွန်တော်လည်း လီးကိုနှုတ်ပြီး ဖင်လေးကုန်းနေတဲ့ ယဉ်ယဉ်မာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ ရှေ့ကို ကော့ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ သူ့ဖင်လေးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့်နေတော့ စောက်ဖုတ်က လေအန်တဲ့အသံလေးတွေ ထွက်လာပါတယ်။

ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်းနဲ့ပဲ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် အရောက်မှာ လီးထိပ်က ကျင်တက်လာပြီး ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ အရှိန်မြှင့်ပြီး ဆောင့်လိုက်တော့တယ်။ “ဖတ်ဖတ်ဖတ်”ဆိုတဲ့ ဖင်နဲ့ ဆီးခုံရိုက်သံ “ဗလွီ…..ဗလွက်”ဆိုတဲ့ လေအန်သံတွေနဲ့အတူ ကျွန်တော့် သုတ်ရည်တွေ ယဉ်ယဉ်မာ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပြီးတော့ သူလည်း တွန့်ခနဲတွန့်ခနဲ ပြီးသွားခဲ့ပါတော့တယ်။ ပြီးတာနဲ့ သုံးယောက်သားအိပ်ရာပေါ်မှာ အနားယူကြပါတယ်။ ခဏနေတော့ မတင်တင်မာ ထပြီး ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ အချိန်အနည်းငယ်လောက် အကြာမှာ သာပြန်လာတော့ လက်ထဲမှာ ပုဂံတစ်လုံး ပါလာခဲ့ပြီး.. “ရော့…ဒါလေး စားလိုက်” “ဘာတွေလဲဟင် အစ်မ” “အိမ်ကြက်ဥရယ် ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးရယ် ပျားရည်ရယ် ခေါက်လာခဲ့တာ အားရှိအောင်စားလိုက်” ကျွန်တော်လည်း ယူပြီးစားလိုက်တာ အဲဒါလည်းကုန်ရော ညီလေးက အသင့်အနေအထား ပြန်ဖြစ်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ အဲလိုနဲ့ပဲ ညီအစ်မနှစ်ယောက်နဲ့ ကျွန်တော် စခန်းသွားနေလိုက်ကြတာ မနက်လေးနာရီကျော်မှ အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ရတယ်။ အပြန်မှာ ဒူးတွေကို ယိုင်ချင်ချင်ဖြစ်နေခဲ့တာ သူတို့ညီအစ်မကတော့ ကာမစည်းစိမ်ယစ်မူးပြီးတော့ အိမ်ကပျောက်နေတဲ့ ကျွန်တော့်အကိတ်မကြီးကိုတောင် သတိမထားမိကြဘူး။ “ဟဲ့ကောင်လေး ကျော်စွာ… ထအုံး မနက်ကိုးနာရီ ထိုးနေပြီဟဲ့” “ဟာအမေကလည်းဗျာ အိပ်ရေးမဝပါဘူးဆို” “မဝရင် နောက်မှအိပ် လောလောဆယ်တော့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဆူညံ့နေတဲ့ သတင်းထူးလေး ထပြီးနားဆင်ကြည့်အုံး” “ဘာဖြစ်နေလို့လဲ အမေရ” “အိမ်ရှေ့ဆိုင်က အလတ်မ ခင်ခင်မာလေ ဘေးအိမ်က သူရင်းငှါး ဖိုးမောင်နဲ့ လိုက်ပြေးသွားလို့ဟဲ့” “ဗျာ….”ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားခဲ့ပါတော့တယ်။….ပြီး