ထိန်းချုပ်လို့ မရနိုင်တော့တဲ့ ဆရာမရဲ့ စိတ်တွေ

ဒီနေ့ ကျမစိတ်တွေ ဘယ်လိုဖြစ်နေတယ်မသိပါဘူး။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ဒီလိုတွေဖြစ်နေလို့ ဒေါသထွက်နေမိတယ်။ ကိုယ့်သားအရွယ် ကိုယ့်တပည့်ကိုမှ စိတ်က ဒီလိုဖြစ်စရာလား၊ ကောင်လေးကြည့်ရတာ သူ့ဆရာမ ဖြစ်နေတာတွေ ဘာမှ သိပုံမရဘူး။ အပြစ်ကင်းတဲ့ ကလေးမျက်နှာလေးနဲ့ ကျမမှာသာ လူကြီးတန်မဲ့ မကြံအပ်မစီရာတွေ ဖြစ်နေတာပါ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ သူ့ကိုဖိဆူနေတော့ သူ့ခမျာ မျက်လုံးလေး ကလည် ကလည်နဲ့ ကျမကို ပြူးကြည့်နေရှာပါတယ်။ “ကဲ နေဇော်… ငါ့ကို ပြူးကြည့်မနေနဲ့ ပြန်တော့ နောက်နေ့မှဘဲ စာဆက်သင်တော့မယ်” အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ သူ့ခမျာ စာအုပ်တွေသိမ်းပြီး ထပြန်သွားလေရဲ့၊ ဒီနေ့အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်စရရင် ဟိုး အစကနေ ပြောမှဖြစ်ပါလိမ့် မယ်။ ကျမနာမည်က ဒေါ်အေးအေးအောင်ပါ၊ အထက်တန်းပြဆရာမပါ။ နေတာကကျောင်းနဲ့ သိပ်မနီးမဝေးမှာပါ။ ကျမရဲ့ အမျိုးသားက ကိုမျိုးမင်းထိုက်ဖြစ်ပါတယ်။ သူက မြို့နယ်အုပ်ချုပ်ရေးရုံးက ဦးစီးအရာရှိဖြစ်ပါတယ်။ သားသမီးက နှစ်ယောက်ရှိပါတယ်။ သားအကြီးဆုံးက ရှစ်တန်း၊ သမီးလေးက လေးတန်းရောက်နေပါပြီ။ ပြောရရင် ကျမတို့မှာ အစစ အရာရာပြည့်စုံပြီး ဘာမှ လိုလေသေးမရှိပါဘူး။ ကိုမင်းကလည်း အသောက်အစား အပျော်အပါးကင်းပြီး မိသားစုကို ခင်တွယ်သူပါ။ ကျမတို့လင်မယားက ငယ်ချစ်တွေပါ။ ဒီနေ့ထိ ကြီးကြီးမားမား ဘာပြသနာမှမရှိဘဲ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေလာခဲ့တာ အိမ်ထောင်သက်ဘဲ ဆယ့်ငါးနှစ် ရှိပါပြီ။ ကျမရော ကိုမင်းပါ အသက် ၃၅ နှစ်ရှိပါပြီ။ ကျမတပည့် နေဇော်က ကျမအတန်းထဲ ကျောင်းသားလေးပါ။ နေတာကလည်း ကျမတို့နဲ့ တစ်လမ်းတည်း၊ သူ့မိဘတွေကလည်း ပညာတတ် အစိုးရ အရာရှိတွေ၊ ကျမတို့နဲ့လည်း တော်တော်ရင်းနှီးကြပါတယ်။ ကျမက နေဇော့်ကို အိမ်မှာ ကျူရှင်ပြပါတယ်။ ကျောင်းက မနက်ကျောင်းဆိုတော့ ကျောင်းကပြန်တာနဲ့ နေဇော်က စားသောက်ပြီးရင် ကျမအိမ်ကို လာရပြီး ညနေငါးနာရီလောက်ထိ ကျမဆီမှာပဲ စာသင်စာကျက် လုပ်ရပါတယ်။ ညနေ ကျမကလေးနှစ်ယောက် ကျောင်းကပြန်လာတော့မှ စာသင်ရပ်ပြီး သူ အိမ်ပြန်ရပါတယ်။ နေဇော် ကျမဆီမှာ စာသင်ခဲ့တာ ကိုးတန်းကတည်းကပါ။

အဲဒီတုန်းက ကောင်လေးက သေးသေးညှက်ညှက်လေး ဒီနှစ်မှ အရပ်ထွက်လာပြီး မသိမသာ ကြီးကောင်ဝင်လာတာပါ။ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာက ခုထိ ကလေးမျက်နှာလေးပါ။ ဖြစ်ပုံက ဒီနှစ်ထဲမှာမှ နေဇော်က အရပ်ရှည်လာသလို ကျန်တာတွေလည်း ကြီးလိုက်လာတာက ဒီဇာတ်လမ်း စတာပါပဲ။ သူက အိမ်မှာဆို အမြဲတမ်း ဘောင်းဘီကွာတား ပွပွတွေ ဝတ်တတ်ပါတယ်။ အတွင်းခံကလည်း မဝတ်တော့ သူ့ဘောင်းဘီထဲက ဟိုဟာက သိသိသာသာကို ထင်သာ မြင်သာ ဖြစ်နေပါတယ်။ သူကတော့ ကလေးဆိုတော့ သိပ်ဂရုမစိုက်ပဲ ထိမ်းထိမ်းသိမ်းသိမ်း မရှိတော့ ပိုဆိုးတော့တာပေါ့။ တခါတခါမှာ စာသင်နေရင်းကို ဘောင်းဘီခြေပွထဲကနေ သူ့ဟာကို မြင်လိုက်ရရင် ရင်တွေပန်းတွေ တုန်တုန်သွားရပါတယ်။ ဆိုးတာက ကျမကိုယ်တိုင်က အဲဒါကိုပဲ ကြည့်ချင်မြင်ချင်နေတာပါ။ စာသင်ပေးနေရင်းနဲ့ စာသင်တဲ့အထဲကို စိတ်မဝင်စားနိုင်ပဲ စိတ်က သူ့ဟာဆီပဲ ရောက်ရောက် နေပါတော့တယ်။ သူ့ဟာကလည်း လူကသာကလေး ပစ္စည်းက လူကြီးဖြစ်နေပါပြီ။ လုံးပတ်က တော်တော်တုတ်ပြီး သာမန်အချိန်မှာတောင် မနဲမနောကြီးပါ။ ထများလာရင် မတွေးရဲစရာပါပဲ။ ကျမတို့ လင်မယားလည်း ဟိုးအရင် ညားကာစတုန်းကလို ရက်ဆက် မဆက်ဆံကြတော့ပေမယ့် တစ်လကို လေးငါးခါတော့ လုပ်ဖြစ်ကြပါသေးတယ်။ လုပ်ဖြစ်တဲ့ အခါတွေမှာလည်း စိတ်တိုင်းကျခဲ့ရပြီး ကျေကျေနပ်နပ်ရှိခဲ့ပါတယ်။ ကလေးသုံးယောက် ရပြီဆိုတော့လည်း ဒီကိစ္စက သိပ်ပြီး အရေးမပါတော့သလိုပါပဲ။ ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း ဒါမျိုးကိစ္စတွေကို သိပ်အာသီသပြင်းတဲ့သူ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒါကြောင့်လည်း ခုဒီလို ဖြစ်နေတော့ ကျမကိုကျမ ဒေါသထွက်နေရတာပါ။ တခါတခါများ ဘယ်လောက်ထိ ဆိုးလာသလဲဆို စာသင်နေရင်းနဲ့ သူ့ဟာကိုကြည့် ကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့လို့ အိပ်ခန်းထဲဝင် တံခါးပိတ်ပြီး လက်နဲ့ အာသာဖြေလိုက်ရပါတယ်။ ပြောရရင် ဒီ့အရင်က ကျမ တခါမှ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် လက်နဲ့တခါမှ မလုပ်ခဲ့ဘူးပါဘူး။ ကျမဒုက္ခနဲ့ ကျမ လုံးဝမနေနိုင်တော့ ဘာကြီးပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့ကို အတင်းအခန်းထဲ ဆွဲသွင်း ပြီး ဆက်ဆံပစ်လိုက်ချင်စိတ် ပေါက်တာကလည်း အခါခါပါပဲ။ ညညမှာ တရားထိုင်ပြီး ဒီစိတ်တွေ ဖျောက်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ အချည်းနှီးပါပဲ၊ ခုဆို ပိုတောင်ဆိုးဆိုးလာပါတယ်။ သူအိမ်ရောက်လာမဲ့ အချိန်ကိုပဲ မျှော်နေမိပါတော့တယ်။ ကျနော့်နာမည် နေဇော်ပါ ဆယ်တန်းရောက်ပါပြီ။ ဆရာမ ဒေါ်အေးအေးအောင်က ကျနော်တို့အတန်းက အတန်းပိုင်ပါ။ နေတာကလည်း တစ်လမ်းတည်း ဆိုတော့ ကျနော်က ကျောင်းကပြန်ရင် သူ့ဆီမှာ ကျူရှင် ဆက်တက်ရပါတယ်။

ကိုးတန်းကတည်းက ဆရာမဆီမှာ ကျူရှင်တက်နေခဲ့တာပါ။ ကိုးတန်းတုန်းကတော့ သိပ်လည်း ဘာမှ မသိသေးတော့ ကျနော့စိတ်တွေက ပုံမှန်ပါပဲ။ ကျနော့စိတ်တွေ စဖေါက်ပြန်လာတာက ၁၀တန်းရောက်မှပါ။ ကျောင်းက အကိုကြီးတွေ သင်ပေးလို့လည်း ဂွင်းထုတတ်နေပါပြီ။ သူတို့ပြောလို့လည်း ဟိုကိစ္စ ဒီကိစ္စတွေ တော်တော်သိနေပါပြီ။ အကိုကြီးတွေ ပြောတာကတော့ ကျနော့ဟာကလည်း တော်တော်ကြီးတယ်လို့ ဆိုတာပဲ။ တခါကဆို သူတို့ ဖုန်းထဲမှာပြလို့ မိန်းမနဲ့ ယောက်ျား လုပ်ကြတာတွေလည်း မြင်ဖူးနေပါပြီ။ မိန်းမတွေရဲ့ ဟာတွေလည်း ဖုန်းထဲမှာ အမျိုးစုံ မြင်ဖူးထားပါတယ်။ အခုဖြစ်နေတာက ကျနော့ဆရာမနဲ့ပါ။ သူကအိမ်မှာနေရင် တော်တော် အနေပက်စက်ပါတယ်။ ကျနော်ကလည်း သူ့သား အရွယ်၊ နောက်ပြီးတော့ ငယ်ငယ်လေးတည်းက အမြဲဒီလိုပဲ နေလာကြတော့ ရိုးနေတာလည်း ပါမှာပေါ့။ ကျနော်ကသာ အရင်က ဘာမှမဖြစ်ဘဲ ဒီနှစ်ကျမှပဲ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာတာလေ။ ဆရာမက အိမ်မှာဆို အတွင်းခံ ဘရာစီယာ ဘယ်တော့မှ မဝတ်ပါဘူး။ ပြီးတော့ အင်္ကျီဆိုလည်း၊ စပန့်သား လက်ပြတ်တို့၊ စွတ်ကျယ်သား ဂျိုင်းပြတ်အင်္ကျီတို့ အမြဲဝတ်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ သူ့နို့ကတော့ ကျနော့အတွက် မမြင်ချင်အဆုံးပါဘဲ။ နောက်ပြီး ဆရာမက ကိုယ်လုံးတော်တော်လှတယ်၊ ကလေး နှစ်ယောက်မွေးထားပေမဲ့ ပုံမပျက်သေးဘူး။ ဗိုက်လည်း သိပ်မပူဘူး။ တင်ပါးဆို လုံးကားပြီး တော်တော်ကြီးပါတယ်။ နို့ကလည်း အရမ်းမကြီးပေမဲ့ သေးလည်းမသေးပါဘူး။ ကျနော့ မျက်လုံးထဲမှာတော့ တော်တော်လှပါတယ်။ ဆရာမက အသားက ဖြူဖွေးနေပြီး တခါ သူ့အင်္ကျီ လည်ဟိုက်ထဲက လှမ်းမြင်လိုက်ရတာ သူ့နို့သီးခေါင်းတွေကလည်း နီရဲနေပါတယ်။ ကျနော့မှာ ဆရာမကို ကြည့်ကြည့်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အခါ အိမ်သာထဲမှာ မှန်းမှန်းပြီး ဂွင်းထုထုနေရတာ ငရဲတွေလည်း တော်တော်ကြီးနေပြီထင်ပါတယ်။ ညအိပ်တဲ့အခါလည်း ဆရာမ ဖင်ကြီးနဲ့ နို့ကြီးကိုပဲ မြင်ယောင်ပြီး ဂွင်းဘဲ မကြာ မကြာ ထုထုဖြစ်နေပါတယ်။ အခုနောက်ပိုင်းဆို ဆရာမကိုမြင်တိုင်း ဖုန်းထဲမှာ မြင်ဖူးသလိုမျိုး လိုးပဲလိုးချင်နေပါတယ်။ စိတ်ကူးထဲမှာ လိုးနေတာလည်း အကြိမ်ပေါင်း မနည်းတော့ပါဘူး။ အခုနောက်ပိုင်းမှာ ကျနော့ဟာကြီးကို ဆရာမကို ပြချင်စိတ်ပေါက်လာပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ မသိမသာဆရာမရှေ့မှာ စာသင်နေရင်းနဲ့ ကျနော့ဘောင်းဘီထဲက ဟာကြီးကို ဆရာမ မြင်အောင် မသိမသာ ဆရာမဖက်လှည့်ပြီး အောက်စလွှတ်ကာ ပြထားပေးလိုက်ပါတယ်။

မျက်နှာမှာတော့ ဘာမှ မသိတဲ့ပုံစံ ဟန်ဆောင်ရတာပေါ့။ ဆရာမလည်း ကျနော့ဟာကြီးကို မြင်ပုံရပါတယ်။ အစမှာတော့ ခပ်လန့်လန့်ပါပဲ၊ ဘယ်အချိန်များ ထကောပြီး နားရင်းတီးခံရမလဲ ကြောက်နေတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဆရာမက ဘာမှမပြောဘဲ ခိုးခိုးကြည့်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ အဲဒီတော့ ကျနော်လည်း ပိုအကြိုက်တွေ့ပြီး သူမမြင်ခင်မှာ ကျနော့ဟာကြီး အသက် ဝင်လာအောင် ဆွဆွပေးထားလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီလိုမြင်လိုက်ရရင် ဆရာမမှာ စာသင်တာတွေ မှားလိုမှား ရေတွေ တစွတ်စွတ်သောက်နဲ့ ဖြစ်ကုန်ပါတယ်။ ဖြူဖွေးနေတဲ့မျ က်နှာလည်း နီရဲလာတတ်ပါတယ်။ တခါဆို မျက်နှာကြီးနီပြီး သုတ်ကနဲထပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး တံခါးပိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာမှန်းမသိတော့ ဒီအတိုင်းငြိမ်ပြီး ပေးထားတဲ့ သင်္ချာပုစ္စာတွေကို ဆက်တွက်နေလိုက်ပါတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ အခန်းထဲကထွက်လာပြီး နောက်ဖေးဘက် ဝင်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာတွေ ဘာတွေသစ်ပြီး ပြန်ထွက်လာပြီး ဟန်မပျက် စာဆက်သင်ပါတယ်။ ထူးတော့ တော်တော်ထူးဆန်းနေပါတယ်။ နောက်တနေ့မှာလည်း အဲဒီလိုတခါ ထပ်ဖြစ်ပြန်ပါတယ်။ ဒီတခါတော့ ကျနော်လည်း သိချင်တာနဲ့ အသာလေးထပြီး အခန်းတံခါးဝက အသာကပ်ပြီး နားထောင်လိုက်တော့ အထဲမှာ တအင်းအင်း တအားအားနဲ့ ညည်းသံလိုလို ကြားရပါတယ်။ ကျနော်လည်း ခဏ နားထောင်လိုက်ပြီး ကိုယ့်နေရာကိုယ် အသာပြန်ထိုင်နေလိုက်ပါတယ်။ ခဏကြာတော့ ဟိုနေ့ကလိုပဲ ပြန်ထွက်လာပြီး စာဆက်သင်ပါတယ်။ ကြည့်ရတာတော့ ဆရာမလည်း ကျနော့ဟာ မြင်ပြီး ဖီလင်တွေတက်လာလို့ ကျနော်တို့ လုပ်သလို ဂွင်းဝင်ထုတယ် ထင်တာပဲ၊ ဘယ်လိုမျိုးလုပ်သလဲတော့မသိဘူး။ ကျနော်ကြည့်ဖူးတဲ့ ကားတွေထဲကလို လက်နဲ့လုပ်တာ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ အခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာပြီးတဲ့နောက်ဆို ဆရာမက ကြည်ကြည်လင်လင် ပျော်ပျာ်ရွင်နဲ့ စာဆက်သင်ပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နောက်နေ့တွေမှာ ဆရာမကိုယ်တိုင်က ကျနော်သူ့ကိုယ်လုံးကို ကြည့်စေချင်တဲ့ပုံစံ ပြလာပါတယ်။ စပန့်သားဘောင်းဘီ အတိုနဲ့ စွတ်ကျယ်ဂျိုင်းပြတ်တွေ ဝတ်လာတတ်တော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က မမြင်ချင်အဆုံး ဖြစ်နေတော့တာပေါ့။ ကျနော့အရှေ့မှာ မကြာမကြာ သူ့လယ်ဟိုက်ထဲက နို့ကြီးကို မမြင်မြင်အောင် ပြတတ်ပါတယ်။ တခါတခါဆိုရင် ထမီဝတ်ပြီး အောက်စလွှတ်ပြထားပါတယ်။ မှောင်နေတော့ ပေါင်းတွင်းသားလောက်ပဲ မြင်ရပြီး အထဲထိတော့ မမြင်ရပါဘူး။ ကြည့်ရတာ ဆရာမက တမင်ကို လုပ်ပြနေသလိုပါပဲ။ အစတုန်းကတော့ ကျနော်က မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာတော့ မထူးဇာတ်ခင်းပြီး ပေါ်တင်ပဲ ကြည့်ပါတော့တယ်။ ဆရာမကလည်း ဒါကို သိသိကြီးနဲ့ကို ဘာမှမပြောပဲနေပါတယ်။ ကျနော်ကလည်း ခုနောက်ပိုင်းမှာ ကျနော့ဟာကြီးကို ဆရာမ ကောင်းကောင်းမြင်ရအောင်ကို တမင်ပြပြထားလိုက်ပါတယ်။

ဆရာမက ကျနော့ဟာကြီး ကြည့်ပြီး ဖီလင်တက်လာလို့ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားပြီး အာသာဖြေနေတဲ့အချိန်မှာ ကျနော်ကလည်း သူ့အခန်းဝမှာ သူ့အသံနားထောင်ပြီး မတ်တတ်ရပ်ကာ ဂွင်းထုနေတတ်ပါပြီ။ သူ ပြန်မထွက်လာခင် ကျနော့စားပွဲအရောက်တော့ ပြန်ရတာပေါ့။ တနေ့မှာတော့ ဆရာမက သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ခဏနေတော့ ကျနောထလိုက်သွားတော့ ကျနော်ထီပေါက်ကိန်း ဆိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့က ဆရာမ တံခါး မပိတ်မိပဲ ဖြစ်သွားပြီး တံခါးက နဲနဲလေးတောင် ဟနေပါတယ်။ ကျနော်လည်း တံခါးအဟထဲက အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ လား လား ဆရာမဟာ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေထောက်ကြီးကို ထောင်ဖြဲထားပြီး သူ့လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းက သူ့ဟာကြီးထဲကို ထိုးထည့်ထားပြီး ခတ်သွက်သွက်ကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေပါတယ်။ သူ့ဖင်ကြီးက အခန်းတံခါးဝဖက် ခပ်စောင်းစောင်းလေး လှည့်ထားတော့ ကျနော့မှာ သူ့ဟာကြီးနဲ့ သူလုပ်နေတာတွေကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်ကို မြင်နေရပါတော့တယ် ။ဆရာမရဲ့ ဟာကြီးက ဖေါင်းကားနေပြီး ဆီးခုံပေါ်မှာ အမွှေးမဲမဲတွေနဲ့ ဖုံးနေပေမဲ့ အောက်ပိုင်းမှာတော့ အမွှေးမရှိပဲ ပြောင်ပြီး ဖွေးစွတ်နေပါတယ်။ သူ့နို့နှစ်လုံးကလည်း သူလုပ်နေတဲ့ အရှိန်နဲ့ သွက်သွက်ခါနေပါတယ်။ သူ့လက်ချောင်းတွေ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ သူစပ်ဖုတ်ကြီးက အတွင်းသားတွေ နီရဲနေပါတယ်။ သူ့လက်တွေဟာလည်း အရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေပါတယ်။ ကျနော့မှာ ကြည့်လို့ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုလိုက်တာ လေးငါးချက်လောက်ပဲ ထုလိုက်ရတယ် လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။ ကျနော်ပြီးသွားပေမဲ့ ဆရာမက လုပ်ကောင်းတုန်းပါ၊ ကျနော်လည်း နေရာကိုမပြန်တော့ပဲ ဆရာမကိုပဲ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ဆက်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ဆရာမက ခဏနေတော့မှ သူ့ဟာကိုသူ လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ အသားကုန်ဆောင့် ဆောင့်ထိုးရင်း သူ့ဖင်ကြီးကလည်း တပေလောက် မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြစ်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း အီး၊ အီး၊ အီးနဲ့ ရင်ခေါင်းသံကြီးထွက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ အဲဒီတော့မှပဲ ကျနော်လည်း ကိုယ့်နေရာကို ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ ဒီနေ့မြင်ကွင်းကလည်း ကျနော့ဦးဏှောက်ထဲမှာ တသက်စာ စွဲသွားပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့ကစလို့ နောက်နေ့တွေမှာ ဆရာမ တံခါးပိတ်ဖို့ နေ့တိုင်းမေ့ပါတယ်။ ကျနော်လည်း နေ့တိုင်း ပွဲတော်ကြီးနဲ့ တိုးနေရတော့တာပေါ့။ ကျမလည်း စိတ်ကိုထိမ်းဘို့ ကြိုးစားရင်းနဲ့ပဲ ပိုပိုဆိုးလာတာနဲ့ လွတ်ထားလိုက်ပါတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ နေ့တိုင်းလိုလို နေဇော့်ဟာကြီး ကြည့်ကြည့်ပြီး ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ်ပဲ အာသာဖြေနေလိုက်တော့ နဲနဲနေသာထိုင်သာ ရှိလာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါသိပ်ကြာကြာမခံပါဘူး။ ကျမစိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းတဲ့ နောက်စိတ်ရိုင်းတမျိုး ထပ်ဝင်လာပါတယ်။ အဲဒါကတော့ သူ့ကိုလည်းကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းပိုင်းတွေကို ပြချင်စိတ်ပေါက်လာတာပါပဲ။ ဒီတခါတော့ ကျမလည်း ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ် မခံတော့ပဲ သူ့ကိုပြဖို့ လုပ်ငန်းစလိုက်ပါတော့တယ်။ အစ ပထမမှာတော့ ဘောင်းဘီပျော့ပျော့ တိုတိုလေးတွေ ဝတ်တာတို့ စွတ်ကျယ်ဂျိုင်းပြတ် လည်ပွတွေဝတ်ပြီး သူ့ရှေ့မှာ သူမမြင်မြင်အောင် ကုန်းပြတာတို့ စလုပ်လိုက်ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ ထမီဝတ်ပြီး အောက်စလွှတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ကျမခင်းတဲ့လမ်းကို လိုက်လျှောက်ပြီး ကျမနို့ကို ချောင်းချောင်းကြည့်တာတို့ ကျမဖင်ကြီးကို ခိုးကြည့်တာတို့ စလုပ်လာပါတယ်။ ယုတ်မာလိုက်တဲ့ ကျမက အဲဒါကိုဘဲ စိတ်ထဲမှာ အရမ်းပျော်နေမိပါတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ နေဇော်လည်း ကျမ ကိုယ်ခန္ဓာကို အရသာတွေ့လာပုံ ရပါတယ်။ ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေ ပြောင်းလာပြီး တခါတခါများ ကျမ ကြည့်နေတာတောင် ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြန်ကြည့်နေတတ်လာပါတယ်။ သူ့ဟာကလည်း အရင်ထက်ကို ပိုပိုပြီး လွယ်လွယ်မြင်နိုင်လာပါတယ်။ ကျမ အခန်းထဲဝင်ဝင်ပြီး အာသာဖြေနေတဲ့အချိန်မှာ နေဇော် အခန်းဝရောက်ရောက်လာပြီး အထဲက ကျမအသံကို ခိုးနားထောင်နေတတ်တာကိုလည်း အခန်းတံခါးက သစ်သားလေးနဲနဲဟနေလို့ သူ့အရိပ်ကို ကျမမြင်နေရပြီး သိနေပါတယ်။ သူကတော့ ကျမ သိနေမှန်း မသိပါဘူး။ ကျမ ပြီးပြီးဆိုတာနဲ့ သူ့နေရာသူပြန်ပြီး စာလုပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတတ်ပါတယ်။ ကျမက သူ ခိုးနားထောင်နေတာသိလို့ အသံမျိုးစုံ ပိုပြီး ထွက်ပြလိုက်ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ နေဇော်ဟာ ကျမ အခန်းရှေ့မှာ ဂွင်းထုထု နေပုံရပါတယ်။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အဲဒီနေရာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ သူ့လရည်တွေကို တွေ့လာရလို့ပါဘဲ။ ကျမ သူ့ကို ဒီလောက်ပြရုံနဲ့ အားမရနိုင်တော့လို့ တဆင့်ထပ်တက်လိုက်ပါတယ်။ တနေ့မှာတော့ ကျမအခန်းထဲ ဝင်တဲ့အချိန် တံခါးကို မပိတ်တော့ဘဲ နဲနဲလေးဟ ထားလိုက်ပြီး ကျမလုပ်နေကျအတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး လက်နဲ့ အာသာဖြေတဲ့အလုပ်ကို စလုပ်ပါတယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ ခဏလောက်ကြာတော့ နေဇော်ဟာ အခန်းဝကို ရောက်လာပါတယ်။ အခန်းတံခါး ဟထားတော့ အဲဒီတံခါးကြားကနေ ရပ်ပြီးကြည့်နေတာကို မြင်နေရပါတယ်။ သူကြည့်နေတာကို ကျမ သိနေလေ ကျမမှာ ပိုအရသာတွေ့လေ ဖြစ်နေပြီး အဲဒီနေ့က ကျမလက်နဲ့ကျမ အသားကုန်ကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီးတော့ လုပ်ဖြစ်ပါတယ်။ အရင်နေ့တွေဆိုရင် ဖြေးဖြေး အရသာခံလုပ်ခဲ့ပေမဲ့ အဲဒီနေ့ကတော့ မီးကုန်ယမ်းကုန်ကို လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ နေဇော်ကိုယ်တိုင်လည်း မတ်တတ် ဂွင်းထုနေတာကို မြင်ရပါတယ်။

အဲဒီနေ့က ကျမ အားလုံးပြီးသွားလို့ ထွက်လာတဲ့အချိန်မှာ အခန်းဝမှာ သူ့လရည်တွေ အများကြီးတွေ့ရပါတယ်။ သူလည်း တော်တော် ဖီလင်တွေ့သွားပုံပါပဲ။ မဖြစ်ပဲ နေပါ့မလား၊ ကိုယ့်အရှေ့မှာ ကိုယ့်ဆရာမက ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ခုလိုလုပ်နေတာကို မြင်ရတဲ့ ဘယ်တပည့်က နေနိုင်မှာလည်း။ ကျမမှာလည်း နေ့တိုင်း သူ့လရည်သုတ်ရတဲ့ အလုပ်တခု တိုးလာပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ နေ့စဉ်ဘဝလေး အဆင်ပြေနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်နဲ့ မကျေနပ်နိုင်သူက ကျမပါပဲ။ ကျမမှာ အခု နောက်ထပ် အသစ်ပေါ်လာတဲ့ဆန္ဒက ကျမတပည့်လေးနဲ့ ဆက်ဆံချင်နေတာပါပဲ။ နေဇော်ကတော့ ကလေးလည်းဖြစ် သူ့ဆရာမလည်း ဆရာမဆိုတော့ သူ့စိတ်ထဲဖြစ်နေတာ ဘယ်အကောင်အထည်ဖေါ်ရဲပါ့မလည်း။ ဒီတော့လည်း ကျမကပဲ ကိုယ်လိုချင်တာ ကိုယ်ဖန်တီးရတော့မှာပေါ့။ ကျမက ကလေး သုံးယောက်မွေးပြီး သားကြောဖြတ်ထားတော့ ဗိုက်ကြီးလာမှာလည်း မပူရဘူးလေ။ ကျမတို့နှစ်ယောက် အချေအနေကလည်း တယောက်ဖြစ်နေတာတွေ တယောက်က သိနေပြီး ထုတ်မပြောတာပဲရှိပါတယ်။ ခုအချိန်မှာ သူ့ကို လာစမ်းဆိုပြီး အကုန်ဆွဲချွတ်ပြီး တက်လုပ်ရင်တောင် ရနေပါပြီ။ အဲဒီလိုကြီးလည်း မလုပ်ချင်လို့ ဘယ်လိုအစပျိုးရမလည်းဆိုတာ စဉ်းစားနေတာပါ။ ဒါနဲ့ တနေ့တော့ သူ့ကိုစာသင်နေတုန်း ကျမကပေါ်တင်ပဲ မေးလိုက်ပါတယ်။ “နေဇော်၊ ဆရာမကို နင် နေ့တိုင်း ချောင်းချောင်းကြည့်နေတယ်မို့လား”။ နေဇော်က ဘာမှပြန်မပြောပဲ ခေါင်းကိုငုံ့ထားပါတယ်။ သူဘာပြန်ပြောရမလဲ စဉ်းစားနေပုံရပါတယ်။ ကျမကပဲဆက်ပြီး “ရှက်မနေနဲ့သား ဆရာမက သားကြည့်စေချင်လို့ တမင် တံခါးဖွင့်ထားတာ၊ သား ကြည့်ချင်တယ်မို့လား”။ အဲဒီတော့မှ ကိုယ်တော်က ကျမကို မော့ကြည့်ပြီး ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြပါတယ်။ “လာ သား အခန်းထဲ လိုက်ခဲ့” ကျမက နေဇော့်လက်ကို အသာဆွဲပြီး အခန်းထဲကို ခေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျမ အင်္ကျီကို ခေါင်းပေါ်မှ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ထမီကိုလည်း အောက်ပုံကာ ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ နေဇော်က ကျမလုပ်တာတွေကို တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ သူ့မျက်လုံးက ကျမ အဖုတ်ပေါ်ကနေ လုံးဝမခွာတော့ပါဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျမမှာ ရှက်တဲ့စိတ်တွေ ဘယ်ရောက်နေသလည်း မပြောတတ်တော့ပါဘူး။ ကျမအဖုတ်ကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကိုပဲ ကြည့်ပြီး ကျေနပ်နေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်က ချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ ကျမလုပ်သမျှ ငြိမ်ခံနေပါတယ်။ ကျမက ဆက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ အရင်က ဘောင်းဘီကြားကနေ မထင်မရှားမြင်ခဲ့ရတဲ့ သူ့ဟာ ကြီးကို အခုတော့ သေသေချာချာကို မြင်နေရပါပြီ။ ကောင်လေးက အသက်သာငယ်တာ သူ့ပစ္စည်းကတော့ စံချိန်မီပါဘဲ။ အင်းပေါ့လေ၊ အရပ်က ကျမထက်တောင် ရှည်နေပြီဆိုတော့ ပစ္စည်းကလည်း အရွယ်ရောက်နေပြီပေါ့။ သူဟာကြီးက တော်တော်ကြီးပါတယ်။ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် တောင်မနေတာတောင်မှ လုံးပတ်က တော်တော်တုတ်ပါတယ်။ တောင်လာရင် ကိုမင်းဟာထက်တော့ သေးမယ် မထင်ပါဘူး။ ကျမက သူ့ရှေ့မှာ ငုတ်တုတ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

ကျမလက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာနဲ့ သူ့ဟာက ချက်ချင်း အသက်ဝင်လာပါတယ်။ ခုနက နဲနဲ ပျော့တော့တော့ဖြစ်နေတဲ့ဟာက ချက်ချင်းကို မာတင်းလာပါတယ်။ ကျမလည်း လက်နဲ့ဖွဖွလေးဆုပ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖြေးဖြေးလေး ဂွင်းထု ပေးနေလိုက်တော့ သူ့မှာ ခါးကိုကော့ကော့ပေးလာပါတယ်။ သူ့ပစ္စည်းကလည်း ကျမ လက်တဆုပ်အပြင်ကို နောက်ထပ် နှစ်လက်မလောက် ပိုရှည်ထွက်နေပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ ကိုမင်းလို အရေဖျားနဲ့ ဖုံးမနေဘဲ သူ့ဒစ်က ပြုတ်နေပါတယ်။ ကြည့်ရတာ ငယ်ငယ်ကတည်းက အရေဖျားလှီးထားသလိုပါဘဲ။ ကျမက သူ့ထိပ်ဖျားကို ကျမပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှာတင် လျှာနဲ့မွှေ့ပြီး ကလိပေးနေလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ တကိုယ်လုံးကော့ထိုးပြီး နိဗ္ဗန်ရောက်နေပုံပါပဲ။ သိပ်တောင်မကြာလိုက်ပါဘူး နေဇော်တယောက် ကော့ထိုး ကော့ထိုး ဖြစ်လာပြီး တအီးအီးနဲ့ သူ့ဟာကြီးထဲက လရည်တွေ ကျမပါးစပ်ထဲကို ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။ ကျမလည်း သူ့လရည်တွေကို အကုန် မြိုချပစ်လိုက်ပါတယ်။ နေဇော်က ကျမကို အားနာသလိုမျိုး မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကြည့်လာပြီး “အား၊ ဆရာမ၊ ကန်တော့နော်၊ ကန်တော့” “ဟင်း၊ ဟင်း၊ ကန်တော့စရာမလိုပါဘူးကွယ်၊ မင်းလရည်တွေကို ဆရာမက သောက်ချင်နေတာကြာပြီကွ” နေဇော့်ရဲ့ဟာကြီးက ကျမလက်ထဲမှာ ပျော့စိပျော့ဖတ်လေးဖြစ်လာတော့မှ ကျမက လွှတ်လိုက်ပြီး “ကဲ၊ သားက ဒီတခါ ဆရာမဟာကို သေသေချာချာလေ့လာနော်” ဆိုပြီးကျမ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲအိပ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျနော်လည်း ဆရာမပြောသလိုဘဲ ဆရာမရဲ့ ဟာကြီးကို ထိုင်ပြီး သေသေချာချာ လေ့လာလိုက်ပါတယ်။ ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းဖေါင်းကြီးနဲ့ ခြေထောက်ကို အောက်ချထားတော့ အကွဲကြောင်းကလေး တကြောင်းပဲ မြင်ရပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အပေါ်ပိုင်းမှာတော့ အမွှေးက မဲနက်နေပြီး တော်တော်ထူပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အောက်ပိုင်း အကွဲကြောင်း တလျှောက်မှာတော့ ဘာအမွှေးမှမရှိပဲ ပြောင်ရှင်းနေပါတယ်။ ဆရာမက “သား၊ ဒီအတိုင်းကြည့်မနေနဲ့ ကိုင်ကြည့်ဦးလေ။” ကျနော်က ဆရာမပြောသလို သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ အသာလေး တို့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်က နုအိနေပါတယ်။ ကျနော်က သူ့စောက်မွှေးတွေပေါ်ကို လက်တင်လိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်တော့ ဆရာမက ငြိမ်ခံနေပါတယ်။ သူ့စောက်မွှေးတွေက မဲနက်ပြီး ထူနေပေမဲ့ ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ ကြမ်းမနေဘဲ နုနုလေးဖြစ်နေပါတယ်။ ကျနော်လည်း ကိုင်လို့ကောင်းကောင်းနဲ့ ဆက်ပြီးပွတ်ပေးနေလိုက်ပြီး တခါတခါမှာ အောက်ပိုင်းက အကွဲကြောင်းပေါ်ကိုလည်း ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ဆရာမက “သား ခုလိုမျိုး မိန်းမဟာတွေ မြင်ဖူးလား” “အပြာကား ရုပ်ရှင်ထဲမှာတော့ တွေ့ဖူးတယ်” “သြော်၊ မင်းက အပြာကားတွေ ဘာတွေလည်း ကြည့်ဖူးပြီပေါ့၊ ဟုတ်လား၊ ဆရာမက ဘာမှမသိတဲ့ ကလေးလေးမှတ်နေတာ” “ဒါပေမဲ့အပြင်မှာတော့ ခုမှ မြင်ဖူးတာ၊” ဆရာမက စကားတပြောပြောနဲ့ သူ့ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ် ထောင်တင်လိုက်ပြီး နဲနဲကားလိုက်ပါတယ်။

အဲဒီတော့မှ ဆရာမရဲ့ အဖုတ်က နဲနဲလေးဟလာပြီး သူ့အကွဲကြောင်းထိပ်မှာ အစေ့သေးသေးလေးကို မြင်လာရပါတယ်။ ကျနော်က အဲဒီ အစေ့လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ တို့ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဆရာမရဲ့ စောက်စေ့ထိပ်ကလေးကလဲ နီရဲတွတ်နေပါတယ်။ ပေါင်ကိုထောင်ပြီး ဖြဲထားတော့ စောက်ဖုတ်အပြားကြီးကလည်း အကြီးကြီးဖြစ်နေပါတယ်။ အကွဲကြောင်းက ခုနလို စိမနေတော့ပဲ ဟနေတော့ နီရဲနေတဲ့ အတွင်းသားတွေကို မြင်နေရပါတယ်။ အဲဒီအတွင်းသားလေးတွေက အရည်စိုစိုနဲ့ အရောင်လက်နေပါတယ်။ ကျနော်က အဲဒီကြားထဲ လက်ထည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမက အင်းကနဲ အသံရှည်ကြီးနဲ့ ညည်းလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းလုံးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဒူးခေါက်ခွက်ကနေ ဆွဲဖြဲထားလိုက်ပါတယ်။ ဆရာမက ကြိုက်ပုံရတာနဲ့ ကျနော်လည်း လက်ကို ဆရာမရဲ့ အဖုတ်ကြားထဲ ထည့်ပြီး အပေါ်အောက်ဆွဲဆွဲပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက်တော့ ဆရာမမှာ သူ့တင်ပါးကို ဖြေးဖြေးလေး မြောက်ကြွမြောက်ကြွ လှုပ်ပေးနေပြီး “ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်၊ ဆက်လုပ်၊ ဆက်လုပ် အဲ့လိုလေး ဆက်လုပ်ပေးနေနော် အား… ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ”။ ကျနော်က နောက်လက်တဖက်နဲ့ သူ့စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖွဖွလေး ထပ်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ဆရာမ ဖင်ကြီး ထွန့်ထွန့်လူးလာပြီး “အမလေး၊ သားရေ၊ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလည်း၊ အူး….ကောင်းလိုက်တာ၊အမလေး၊ အမလေး၊ အမလေး၊ လုပ်ပါ၊လုပ်ပါ၊ နာနာလေး ပွတ်ပေးပါ၊ အား…….ကောင်းတယ်၊ အရမ်းကောင်းလွန်လို့ပါ၊ မရပ်လိုက်နဲ့နော်၊” ဆရာမ ပါးစပ်က တရစပ်အော်နေသလို သူ့ဖင်ကြီးကလည်း တအားကို ထွန့်ထွန့်လူးနေပါတော့တယ်။ ကျနော်လည်း သူအော်လေ ပိုအားစိုက်လုပ်လေနဲ့ တော်တော်လေးကြာလာတော့ ဆရာမ တကိုယ်လုံး ကုတင်ပေါ်ကနေ ကြွကြွတက်လာလိုက် ဝုန်းကနဲပြန်ကျလိုက်နဲ့ ဖြစ်လာပြီး ခဏနေတော့ ကျနော့လက်ကို အတင်းတွန်းထုတ်ပြီး သူ့ဒူးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲစေ့လိုက်ပြီး ဘေးတိုက်ကွေးကွေးလေး လှဲအိပ်နေလိုက်ပါတယ်။ အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူနေပြီး သူ့တကိုယ်လုံးကလည်း တခါတခါ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ တုံတုံနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူဖြစ်နေတာကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်ပါတော့တယ်။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့မှ ဆရာမအသက်ရှူသံ မှန်လာပြီး ကျနော့ကို ကုတင်ပေါ် လှမ်းခေါ်ပါတယ်။ ကျနော်က ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်တော့ ကျနော့ကိုဖက်ပြီး သူဆက်အိပ်နေပါတယ်။ ကျနော်က သူ့အဖုတ်မွှေးတွေကြား ကျနော့လက်နဲ့ ဆော့ကစားနေလိုက်ပါတယ်။ ဆရာမက “သား နေဇော်၊ မင်းလုပ်ပေးတာ ကောင်းလိုက်တာ.. ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ကလေးရယ်၊” လို့ပြောပြီး ကျနော့ကို နမ်းပါတယ်။ ကျနော့ပါးတွေကို အရင်နမ်းပြီး နောက်တော့ ကျနော့နှုတ်ခမ်းကို အကြာကြီး စုပ်ပြီးနမ်းပါတယ်။

ဆရာမ နမ်းတာ တော်တော်ခံလို့လည်း ကောင်းပါတယ်။ နမ်းနေရင်း သူ့လျှာက ကျနော့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာပြီး ကျနော့လျှာကို ကလိပါ တယ်။ ကျနော်လည်း အားကျမခံ ဆရာမလုပ်သလို ပြန်လုပ်ပေးလိုက်တော့ ဆရာမက အရမ်းသဘောတွေ ကျသွားပြီး၊ “အင်း ဆရာမတပည့်က တော်တော်တတ်လွယ်တာပဲ၊ သင်တောင်မသင်ရသေးဘူး ဆရာဖြစ်နေပြီ” “ဆရာမ နမ်းသလိုနမ်းရတာ ကောင်းတယ် ဆရာမရဲ့” ဆရာမက နမ်းနေရင်းနဲ့ ကျနော့လီးကို သူ့လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး ဂွင်းဖြေးဖြေးလေး ထုပေးနေပြန်ပါတယ်။ ကျနော့လီးကလည်း ဒင်ပြည့် ကျပ်ပြည့် ပြန်တောင်နေပါပြီ။ ဒီတခါတော့ ဆရာမက နမ်းတာရပ်လိုက်ပြီး “လာသား၊ တို့တွေ နောက်တမျိုးလုပ်ရအောင်”။ ဆရာမက ကျနော့ကို ပက်လက်ကလေး ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး ကျနော့လီးကို နဲနဲထပ်စုပ်ပါတယ်။ ဒီတခါတော့ တံထွေးရွှဲရွှဲနဲ့ ကျနော့လီးကို စုပ်ထားပြီး ဆရာမက ကျနော့အပေါ်ကို ခွလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့လီးနဲ့ သူစောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်ပြီးတော့ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ဆရာမစောက်ဖုတ်က အရည်တွေရွှဲနေတာအပြင် ကျနော့လီးကို တံတွေးသုတ်ထားတာကြောင့် ကျနော့လီးဟာ ဆရာမ စောက်ဖုတ်ထဲကို လျောလျောရှူရှူပဲ ဝင်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပါတော့တယ်။ ဆရာမအဖုတ်ကြီးနဲ့ အဲ့လိုလုပ်ပေးနေတဲ့ အရသာက ကောင်းလိုက်တာ။ ကျနော့လီးကို ဆရာမအဖုတ်က ပီပီပြင် ငုံထားပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ တော်တော်ကို အရသာရှိလှပါတယ်။ အစမှာတော့ မှန်မှန်ကလေး ထိုင်ထလုပ်နေရင်း သွင်းထုတ်လုပ်နေရာက ခနနေတော့ အရှိန်မြန်လာပါတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း “အီး.အား အီး.အား”နဲ့ အသံတွေထွက်လာပါတယ်။ နောက်တော့ ကျနော့ပုခုံးပေါ် လက်လှမ်းထောက်ပြီး ကုန်းကုန်းကြီးလုပ်ပြီး သူ့အဖုတ်နဲ့ ကျနော့လီးကို အသားကုန် ဆောင့်ပါတော့တယ်။ အသားအသားချင်းရိုက်တဲ့ အသံတွေကလည်း တဖျောင်းဖျောင်း ဆရာမ အော်သံကလည်း တအားအားနဲ့ သံစုံမြည်နေပါတော့တယ်။

သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး ကျနော့လီး တချောင်းလုံးတွင်မက ကျနော့တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထပြီး ကျနော့လရည်တွေ ထိမ်းမနိုင် သိမ်းမရ ဆရာမ အဖုတ်ထဲကို ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်။ ကျနော် အဲ့လိုပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာ ဆရာမက အရသာတွေ့ နေတုန်းပါ။ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်နေတုန်း၊ ကျနော်က ပြီးသွားပြီး လီးကပျော့သွားတော့ ဆရာမမှာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်သွားပုံရပါတယ်။ ကျနော် နားနေတုန်းမှာ ဆရာမက ကျနော့ကိုဖက်ပြီး တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းနဲ့ “သားက စိတ်ကို လွှတ်လိုက်တာကိုး။ မိန်းမတွေကို လိုးရင် အဲ့လိုစိတ်ကို မလွှတ်ပစ်လိုက်ပဲ ကိုယ်ကပြီးမသွားအောင် ထိမ်းထားရတယ်ကွ။” “သားလည်း ထိမ်းတာပဲ ဆရာမရဲ့၊ ဆရာမလုပ်တာက ကောင်းလွန်းတော့ ဘယ်လိုမှ မထိမ်းနိုင်ပဲ ထွက်သွားတာ၊ ဆရာမ မကောင်းလိုက်ဘူးမို့လား၊ ဆောရီးနော်ဆရာမ” “ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ်၊ သိပ်ပြည့်ပြည့်ဝဝ မကောင်းလိုက်တာပါ၊ ရတယ်သား၊ မင်းကခုမှ စလိုးတာဆိုတော့ ဘယ်ထိမ်းနိုင်ဦးမှာလည်း။ နောက်ဆို ထိမ်းနိုင်သွားမှာပါ အဲဒီတော့မှ ကောင်းကောင်း ကြာကြာလိုးပေးနော်၊ ကြားလား” “ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ” ဆရာမက အခန်းအပြင်ကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီးထွက်သွားပါတယ်၊ ပြန်ဝင်လာတော့ ဇလုံတလုံးနဲ့ ရေယူလာပြီး တဘက် အသေးလေးနဲ့ ကျနော့တကိုယ်လုံးကို နေရာအနှံ့ ရေဖတ်တိုက်ပေးပါတယ်။ မင်း ဒီအတိုင်း ပြန်သွားရင် စောက်ရည်အနံ့တွေနဲ့ မင်းအမေ ရိပ်မိသွားလိမ့်မယ်၊ ခုတော့ သန့်သွားပြီ ပြန်လိုက်တော့နော်။ ဆရာမက ပြန်တော့ဆိုမှဘဲ ကျနော့လီးက ပြန်မာစ ပြုလာပြန်ပါတယ်။ ကျနော်က “ဆရာမ နောက်တခါလောက် လုပ်ကြည့်ဦးမယ်လေ” “အမလေး၊ ကိုယ်တော် အချိန်ကိုလည်း ကြည့်ဦး၊ ငါးနာရီထိုးတော့မယ်၊ မင်းညီတွေ ညီမတွေ ပြန်လာတော့မယ်ကွ၊ နောက်နေ့မှနော်” ကျနော်လည်း အဲဒီနေ့ကတော့ အဲဒီလောက်နဲ့ပဲ ပြန်ခဲ့ရပါတယ်။ နေဇော်နဲ့ စလိုးခဲ့ရတဲ့ အဲဒီနေ့ကတော့ ကျမမှာ သူ့လက်နဲ့သာ တချီပြီးခဲ့ရပြီး သူ့လီးနဲ့ကတော့ မပြီးတပြီးနဲ့ပဲ ကျေနပ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်တအားလိုးချင်နေတဲ့ ကိုယ့်တပည့်လေးကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင် လိုးလိုက်ရလို့ ကျမ တော်တော်ကြီးကို ကျေနပ်ခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီနေ့က သောကြာနေ့ဆိုတော့ အဲဒီညမှာ ကိုမင်းကလည်း တချီ ကောင်းကောင်းလိုးပေးပါသေးတယ်။ ကျမမှာ နေ့လယ်က နေဇော့်ကိုလိုးထားတာကို ပြန်မြင်ရောင်နေပြီး အဲဒီညက ကိုမင်းလိုးအပြီးမှာ သူ့ကိုပြန်ဆွပေးပြီး အပေါ်က အသားကုန် တက်လိုးလိုက်ပါသေးတယ်။

ကျမမှာတော့ နေ့ရောညရော ကောင်းကောင်း အလိုးခံလိုက်ရတော့ နောက်နေ့မှာ အိမ်အလုပ်တွေကို မမောနိုင် မပန်းနိုင် သီချင်းတဆိုဆိုနဲ့ ပျော်ပျော်ကြီးလုပ်နေလို့ ကိုမင်းကတောင် “ဟ၊ ငါ့မိန်းမ ဒီနေ့တယ် ရွှင်နေပါလား၊ ထီတွေဘာတွေ ပေါက်ရင်လည်း မောင့်ကိုပြောဦးနော် လျှိုမထားနဲ့” လို့ပြောယူရပါတယ်။ ကျမပေါက်တဲ့ထီက သူ့ကိုပြောလို့ဖြစ်တဲ့ထီမှ မဟုတ်တာနော့။ နောက်နေ့တွေက စနေ၊ တနင်္ဂနွေဆိုတော့ နေဇော့်ကို စာမသင်ရတဲ့ရက်တွေပါ။ ကျမကတော့ ကိုမင်းရှိနေလို့ နှစ်ညလုံး အလိုးခံရလို့ အဆင်ပြေနေပေမဲ့ နေဇော်မှာတော့ မနေ့ကမှ သောက်ဖူးလိုက်တဲ့ ဆားငံရေကို တအားသောက်ချင်နေပုံပါပဲ။ စာမသင်ရပေမဲ့ တနေကုန် ကျမတို့အိမ်ကိုပဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ကျမ ကလေးတွေနဲ့ ကစားလိုက်နဲ့ ကျမဆီက အခွင့်အရေးများ ရမလားလို့ သူ့ခမျာ ကျိုးစားနေရှာပါတယ်။ ကျမလည်း ကျမကို မစို့မပို့လုပ်ခဲ့တဲ့သူ့ကို ဒဏ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ ဒီအတိုင်းပဲ ကြည့်နေလိုက်ပြီး စိတ်ထဲကတော့ ကြိတ်ရီနေလိုက်ပါတယ်။ သူ့ခမျာ တော်တော်သနားဖို့လည်း ကောင်းပါတယ်။ ကျမကို ခိုးကြည့်လိုက် ကိုမင်းကို ခိုးကြည့်လိုက်နဲ့၊ သူ့ကို နဲနဲသနားသွားတာနဲ့ ကိုမင်း အိမ်ထဲမှာရှိတုန်း လှစ်ကနဲ နို့ကိုတခါ အဖုတ်ကိုတခါ လှန်ပြပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီလိုလည်း ပြလိုက်ရော သူအိမ်ကို ပြန်ပြေးတော့တာပါပဲ။ ဂွင်းပြေးထုတာပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ စနေ၊တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံး ကျမတပည့်လေးကို ကလိခဲ့ပြီးတော့ သူရောကျမပါ စောင့်စားနေခဲ့တဲ့ တနင်္လာနေ့ကို ရောက်လာပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့ ကျောင်းကပြန်လာတာနဲ့ ကျမထမင်းစားလို့တောင် မပြီးသေးဘူး သုတ်ကနဲ သူရောက်လာပါတယ်။ “ဟဲ့နေဇော်၊ ဝီရိယ ကောင်းလိုက်တာ၊ ထမင်းကော စားခဲ့ရဲ့လား” “စားခဲ့ပါတယ် ဆရာမရဲ့” နေဇော်က ကျမထမင်းစားနေတဲ့နားမှာ လာထိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကို နောက်ကနေဖက်ပြီး “ဆရာမရယ်၊ သား မနေ့က တနေ့လုံးနေလို့မရဘူး၊ ဆရာမကိုပဲ အရမ်းဟိုဟာဖြစ်နေတာ” “ဟဲ့ ဘယ်ဟာဖြစ်နေတာတုန်း၊ ရှင်ရှင်းပြောပါဟဲ့”။ “ဆရာမကလည်း၊ ဟိုနေ့ကလို လိုးချင်နေတာကို ပြောတာဗျ” “ဟင်းဟင်းဟင်း..ကောင်လေးက ကြိုက်နေပြီပေါ့လေ၊ ဟုတ်လား” “အင်းပေါ့ဆရာမရဲ့၊ ဆရာမမှာက အန်ကယ်မင်း ရှိသေးတယ်၊ သားမှာက ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ၊ ဆရာမ အန်ကယ်မင်းနဲ့ လိုးဖြစ်သေးတယ်မို့လား” “အင်းပေါ့၊ ကိုယ့်ယောက်ျား စနေ တနင်္ဂနွေလေး အားတုန်း လိုးရတာကို” “အန်ကယ်မင်း လိုးတာကောင်းလားဟင်၊ ဆရာမ” “အင်း၊ ကောင်းတယ်၊” “သားလဲ ဒီနေ့ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်နော်၊ ဆရာမ” “အေးပါ၊ ကြည့်သေးတာပေါ့၊ ခုတော့ ဆရာမ ထမင်းစားပရစေဦး၊ သွား မင်း စာအုပ်တွေ ထုတ်ထားနှင့်၊ စာသင်တာတော့ ရပ်လို့မဖြစ်ဘူး နော်”။

နေဇော် စာအုပ်တွေပြင်ဆင်နေတုန်း ကျမလည်း ထမင်းစားတာ လက်စသပ်ပြီး နောက်ဖေးဝင်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဖေးမှာ ကျမ အဖုတ်ကို အဖုတ်ဆေးတဲ့ အရည်နဲ့ သေသေချာချာ ဆေးလိုက်ပါတယ်။ တနေကုန်ကျောင်းမှာ ပင်တီဝတ်ထားပြီး သေးတွေဘာတွေ ပေါက်ထားတော့ ကျမအဖုတ်ကြီး နံနေမှာစိုးလို့ပါ။ ဒီနေ့ ကျမတပည့်လေးကို သင်ခန်းစာ အသစ်တက်ပေးဖို့လည်းရှိတော့ ကျမအဖုတ်က နံနေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ ပြီးတော့ စပန့်ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ စွတ်ကျယ်ဂျိုင်းပြတ်ကိုဝတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ နေဇော်က ကျမကို မြင်တာနဲ့ သူ့စာလုပ်လက်စကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ကိုလက်ဆွဲထူပြီး အခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ နေဇော်က မနေ့က သင်ပေးထားသလို ကျမကို စနမ်းပါတယ်။ ကျမနှုပ်ခမ်းကို တဝကြီးနမ်းပြီတော့ သူက ကျမအပေါ် စွပ်ကျယ်ကို မချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီတော့ ကျမကို မတ်တတ်အတိုင်းထားပြီး သူက ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ ကျမနို့နဲ့ သူ့ပါးစပ် တတန်းတည်းဖြစ်သွားပြီး နေဇော်က ကျမနို့ကို စပြီးစို့ပါတော့တယ်။ သူ့လက်တွေက ကျမခါးကို သိုင်းဖက်ထားပြီး သူကနို့ကို ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် အသေအချာကို စို့ပါတော့တယ်။ အရင်ခေါက်က နို့သင်ခန်းစာ လုံးဝမရောက်ခဲ့ပေမဲ့ အခု ကျမတပည့်က ဆရာထက် တပည့်လက်စောင်းထက်ပြနေပါတယ်။ နို့ကို တော်တော်ကြာကြာ စို့နေတော့ ကျမနို့ အတွင်းထဲကရော ဆီးခုံနားကပါ ယားကျိကျိဖြစ်လာပြီး ကျမ အဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပါတယ်။ သူက ခနထပ်စို့ပြီး မတ်တတ်ထရပ် လိုက်ပြီး ကျမကို ကုတင်ပေါ် အသာလေးတွန်းပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူက ကုတင်အောက်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်ထိ နေဇော် အဝတ်အစား လုံးဝမချွတ်သေးပါဘူး။ ကျမကလည်း ဘာမှ မပြော ဘာမှမလုပ်ဘဲ သူ့စိတ်ကူးနဲ့သူ လွှတ်ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ ကုတင်အောက်မှာ ထိုင်ပြီးတော့ သူက ကျမ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခြေကျင်းဝတ်ကနေ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆွဲထောင်လိုက်ပါတယ်။ ကျမက နောက်ကို လန်မကျသွားရအောင်နောက်ဘက်ကို လက်နဲ့ထောက်ထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူက ကျမခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲလိုက်ပြီး ကျမအဖုတ်ကို စပြီးနမ်းပါတယ်။

နောက်တော့ သူ့လျှာနဲ့ကျမအဖုတ်ကို စပြီးယက်ပါတော့တယ်။ ကျမ အစီအစဉ်က သူ့ကို ဒီနေ့ အဖုတ်ယက်တဲ့ သင်ခန်းစာ တက်ပေးမလို့ဟာကို သူက ကျမထက်ကို ကျော်နေပါတော့တယ်။ ကျမလည်း ပျော်ပျော် ကြီး အယက်ခံရတော့တာပေါ့ရှင်။ “ရှီး…အီး….ရှီး.. ကောင်းတယ် သားလေးရယ်၊ တော်လိုက်တာ…. အား….ယက်…ယက် နာနာလေးယက်ပေး” နေဇော်က ကျမအဖုတ်ကို အပေါ်အောက် စအိုဝကနေ ဆီးခုံထိ ဆွဲဆွဲယက်ပေးပြီး ခနနေတော့ ကျမရဲ့စောက်စေ့ကို လျှာနဲ့ ခပ်ပေးပြန်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမအဖုတ် အတွင်းထဲကို သူ့လျှာကို ထိုးထည့်ပြီးတော့ ကျမကို လျှာနဲ့လိုးပြန်ပါတယ်။ အဲဒီလိုလိုးတာက ခုန အစေ့ကို ယက်သလောက်မကောင်းလို့ ကျမက သူ့ခေါင်းကို အသာလေး ကျမဘက်ဆွဲလိုက်ပြီး သူ့လျှာ ကျမ စောက်စေ့နားရောက်တော့မှ လွှတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း တထွာပြရင် တတောင်မြင်တဲ့ကလေးပါ။ ကျမကြိုက်မှန်းသိတော့ ကျမ စောက်စေ့ကို နောက်ပိုင်း ပိုဦးစားပေးပြီးယက်ပါတယ်။ “အား……..ကလေးရေ… အစေ့ကို ဖိဖိပြီးယက်ပေးစမ်း၊ အင်း… ဟုတ်တယ် အဲဒါမျိုး၊ အား.. ယက်၊ယက်၊ ဖိယက်၊ အား..အား…အား… ကောင်းတယ် နေဇော်ရဲ့အား…..ကောင်းလိုက်တာ..ရှီး”ကျမမှာ ကောင်းလွန်းလို့ အဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေက ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲထွက်နေပါတော့တယ်။ ဒါကို ကျမတပည့်လေးက မရွံမရှာ ယက်နေတာ သူ့မျက်နှာတခုလုံးလည်း ကျမစောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေပါတော့တယ်ရှင်။ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှာ အရမ်းယားလာပြီး တကိုယ်လုံးကြက်သီးတွေ ဖြင်းကနဲဖြင်းကနဲ ထလာပါတယ်။ အကြောပေါင်းတထောင် စိမ့်နေအောင် ကောင်းတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကိုဆိုတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ နေဇော်က ဒီလောက်နဲ့ မရပ်သေးဘဲ သူ့လက်ညှိုးကို ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ သူ့လက်ညှိုးကို ပက်လက်လေးထားပြီး ကျမအဖုတ်ကို လက်ညှိုးနဲ့ လိုးပါတော့တယ်။ တချိန်ထဲမှာဘဲ သူ့ပါးစပ်က ကျမစောက်စေ့ကို စုပ်ပေးထားပြီး လျှာကလည်း စောက်စေ့ကို မနားတမ်းကလိနေပါတယ်။ ခနနေတော့ လက်ညှိုးတချောင်းနေရာမှာ လက်ခလည်ပါပေါင်းပြီး နှစ်ချောင်း ဆက်လိုးပါတယ်။ သူ့လက်တချောင်းနဲ့ နဲနဲလေး အားမရဖြစ်လာတဲ့အချိန်မှာဘဲ နှစ်ချောင်းဝင်လာတော့ ကျမမှာ ကောင်းပြီးရင်းကောင်း နေရပါတော့တယ်။ ကျမတပည့်လေးက ကျမလိုအပ်တဲ့အချိန်မှာ ကျမ မပြောရပဲနဲ့ကို ဘာလိုတယ်ဆိုတာကို အလိုလိုသိနေသလိုပါပဲ။

အဲဒီအချိန်ပိုင်းလေးမှာပဲ ကျမ စောက်ဖုတ် ဟိုးအတွင်းထဲကနေ လှိုင်းလုံးတလုံး တလိမ့်လိမ့် တက်လာသလိုမျိုး လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ဖြစ်လာပြီး ကျမအသိထဲမှာ ဘာမှမရှိတော့ပဲ ကောင်းလွန်းမက ကောင်းလာပြီးတော့ “အား..အား.. ကောင်းတယ်…ကောင်း…. သေပါပြီ… အား…အား” ယားလည်းယား ကောင်းလည်းကောင်းလွန်းလို့ ကျမဖင်ကြီးက အပေါ်ကို ဆတ်ကနဲ၊ဆတ်ကနဲ ကြွတက်လာပြီး ကျမတကိုယ်လုံး တုန်တက်လာပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကို ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်။ ဒါပေမဲ့ နေဇော်က ကျမအဖုတ်ကို လုံးဝ အလွတ်မပေးသေးဘဲ လက်ကလည်း အထဲမှာ ဆက်ကလိနေ ပါးစပ်ကလည်း စောက်စေ့ကို အဆက်မပြတ်ဆက်စုပ်နေလို့ ကျမမှာ သူ့ခေါင်းကို အတင်း တွန်းထုတ်ပြီး ကျမအဖုတ်ကိုလည်း သူ့လက်နဲ့ဝေးရာကို အတင်းဆွဲခွာလိုက်ရပါတော့တယ်။ လုပ်ပေးနေတာက သူဖြစ်ပေမဲ့ ကျမမှာ မောပြီး အသက်ကိုတောင် မနဲရှိုက်ရှိုက်ပြီးရှူနေရပါတယ်။ သေအောင်ကောင်းတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးပဲဖြစ်မှာပါ။ ကျမဘဝတလျောက်လုံး ကိုမင်းတယောက်တည်းရဲ့ အလိုးကိုပဲ ခံခဲ့ရဘူးပါတယ်။ ကိုမင်းက နည်းမျိုးစုံ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လိုးပေးခဲ့လို့ အရသာမျိုးစုံရခဲ့ဘူး ကောင်းခဲ့ဘူးပေမဲ့ ခိုးစားရလို့လားတော့မသိပါဘူး ဒီနေ့ရတဲ့ အရသာမျိုး ကောင်းတဲ့ကောင်းခြင်းမျိုးကိုတော့ လုံးဝမမှီပါဘူး။ ကျနော်က ဆရာမ အမောပြေအောင် ခနစောင့်နေလိုက်ပြီး ကျနော့ ဘောင်းဘီနဲ့တီရှပ်ကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဆရာမ အသက်ရှူနဲနဲ မှန်လာတော့ သူ့ခြေထောက်ကို ပြန်ဆွဲယူပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို ကုတင်စောင်းဖက် ပြန်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ဘာမှမပြောဘဲ အလိုက်သင့်ပါလာပါတယ်။ ကျနော်က ဟိုတနေ့က ကျခဲ့တဲ့သိက္ခာကို ပြန်ဆယ်ရဦးမှာမို့ အစွမ်းကုန် ကျိုးစားနေရတာပါ။ ပြီးတော့ ဆရာမယောက်ျားကလည်း ဆရာမကို အလိုးကောင်းတယ်ဆိုတော့ သူ့ထက်မသာရင် ရေရှည်မှာ ကျနော့အတွက်လွယ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ခုအချိန်မှာ ကျနော့လီးကြီးကလည်း ဆရာမကိုလိုးဖို့ လုံးဝအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီး မာတောင်နေပါပြီ။

ကျနော်က ဆရာမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးကိုဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးတော့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို မက်မက်မောမော ကိုကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဖေါင်းကား ဖြူဖွေးပြီး ဟတတ လေးဖြစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်တခုဟာ ဘယ်လောက် မက်မောစရာကောင်းလည်းဆိုတာတော့ ကြုံဖူးမှပဲ သိနိုင်ပါလိမ့်မယ်။ ကျနော်က ကျနော့လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဟတတလေး ဖြစ်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ဆရာမဟာ ဟင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို အပေါ်သွားနဲ့ ဖိကိုက်ထားလို့ မျက်လုံးလေး မပွင့်တပွင့်နဲ့ ကျနော့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ ကျနော့လီးကလည်း ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေပါပြီ။ အပေါ်အောက် ဖိဆွဲပေးနေရင်းက တခါတခါမှာ အဖုတ်ထဲကို ဒစ်တဝက်လောက်ဝင်အောင် ဖိသွင်းပေးလိုက် စောက်စေ့ကို လီးထိပ်နဲ့ ဖိပွတ်လိုက် အထဲကိုဒစ်တမြုပ်စာလောက် သွင်းပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တော့ ဆရာမမှာ အသက်ရှူမြန်လာပြီး “သားရေ၊ ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလည်း၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆရာမကို သေအောင်သတ်နေတာလားဟင်” ဆိုပြီး သူ့တကိုယ်လုံး မြောက်ကြွ မြောက်ကြွ ဖြစ်လာပြန်ပါတယ်။ “သားလေး၊ တော်ပါတော့သားလေးရယ်၊ ဆရာမကို ဆက်မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့၊ မင်းလီးကြီး တဆုံးထည့်လိုက်ပါတော့နော်၊ ဆရာမ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ လုပ်ပါသားရယ်၊ လိုးပါတော့နော်” ကျနော်လည်း ဆရာမကတောင်းပန်နေတော့ ကျနော့လီးကြီးကို ဆရာမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေးနဲ့ တဆုံးထိထိုးသွင်း လိုက်ပါတော့တယ်။ “အီး….ကောင်းလိုက်တာ….အောင်မလေး.. အမေရေ ကောင်းတယ်အမေရဲ့”။ ဆရာမက အဲ့လို သူ့အမေကို တနေတုန်း ကျနော့မှာ ဆရာမအဖုတ်ကို ‌ဖြေးဖြေးနဲ့မှန်မှန် စလိုးပါတော့တယ်။ ကျနော်လိုးနေတုန်း ဆရာမကလည်း အငြိမ်မနေပဲ သူ့ခြေထောက်ကို သူကိုယ်တိုင် ခြေကျင်းဝတ်ကနေ လှမ်းဆွဲထားပြီး အောက်ကနေ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ကျနော့လီးကို ကော့ကော့ထိုးနေပါတယ်။ ကျနော်ကအဆောင့် သူ့ကအကော့နဲ့ တိုင်ပင်မှန်မှန်နဲ့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် စည်းချက်ညီညီနဲ့ တော်တော် ကြာကြာလိုးပြီးတော့ ဆရာမက သူ့ရဲ့ကော့တဲ့အရှိန်ကို ပိုအရှိန်မြှင့်လိုက်ပြီး အားကိုလည်း ပိုတိုးလိုက်ပြီး တအားဆောင့်ထိုးလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့အရှိန်နဲ့လိုက်အောင် အသားကုန်ကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်ပါတယ်။ “အား….အီး…အမလေး…သေပါပြီ..ကောင်းလိုက်တာ၊ လိုးပါ…လိုးပါ…. ဆောင့်… အသားကုန်ဆောင့်… အီး..အီး… လိုးပြစ်၊ ဆောင့်လိုး.. ဆောင့်လိုး… အမလေး… အမေရေ… ကောင်းလွန်းလို့ပါ၊ သားရေ လိုး၊ လိုး၊ လိုးပါသားရယ်၊ မရပ်လိုက်ပါနဲ့” သူအော်လေ ကျနော်က အားကုန်ဆောင့်လိုးလေနဲ့ ကျနော်လည်း တော်တော်မောနေပါပြီ။

ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့အဖို့ကတော့ ကျနော်သေချင် သေသွားပါစေ လုံးဝမချန်ပဲကို အားကုန်လိုးမှာပါ။ ကျနော် ကုတင်အောက်ကနေ မတ်တတ်ဆောင့်နေရတာ ကြာလာတော့ ပုံစံတမျိုး ပြောင်းပြီး ကျနော့ညာခြေထောက်ကို ဆရာမရဲ့ ဘယ်ခြေထောက်ပေါ် ခွကျော်လိုက်ပြီး အပေါ်စီးကထပ်ပြီး ဖိဖိပြီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတခါတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်က နဲနဲလေး ဘေးတိုက်ပုံစံဖြစ်သွားပြီး ကတ်ကျေးလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ အခုနက နဲနဲခံနေတဲ့ ဆရာမရဲ့ တင်ပါးက အသားတွေလည်း လွတ်သွားပြီး ဆရာမဆီးခုံနဲ့ ကျနော်ဆီးခုံ သေသေချာချာကို ထိလာပြီး ဆောင့်ရတာလည်း အရမ်းကို ကောင်းလာပါတယ်။ အသားချင်းရိုက်သံကလည်း အကျယ်ကြီးကို ထွက်လာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီအချိန်မှာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပါဘူး။ ကျနော်ကလည်း ဆရာမကို ခုလို အကြာကြီးလိုးနိုင်အောင် ခုန ဆရာမ ထမင်းစားနေတုံးက စာကြည့်စားပွဲမှာ ဂွင်းတခါထုထားတော့ ဆရာမကို အကြာကြီးလိုးနိုင်နေပါတယ်။ ဆရာမမှာတော့ အောက်ကနေ ကာမပန်းတိုင်းကို ဘယ်နှကြိမ် ရောက်နေလည်း မသိတော့ပါဘူး။ နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေကလည်းရွှဲ မောကလည်းမောနဲ့ တော်တော်လေးကြာလာတော့ ကျနော်လည်း ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်လာပါတယ်။ ကျနော့လီးတချောင်းလုံး တင်းလာပြီး သံချောင်းလို တအားမာလာပါတယ်။ အဲဒီလို ကျနော့လီးက မာလာလေ ဆရာမရဲ့ မျက်လုံးကလည်း ပြူးလာပြီးတော့ ကျနော့ကို အောက်က ပိုပြီးအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပြန်ဆောင့်လေပါပဲ။ အံကိုလည်း ကြိတ်ထားပြီး ရင်ခေါင်းသံကြီးနဲ့ “အီး…အီး….အီး….အီး…” နဲ့အော်နေပါတော့တယ်။ ကျနော်လည်း တတ်နိုင်သလောက် ထိမ်းထားပြီး မထိမ်းနိုင်တော့တဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်ရောက်တော့မှပဲ ရှိသမျှ အားတွေ အကုန်သုံးပြီး ဖိဆောင့်ချလိုက်ပြီး ကျနော့လရည်တွေကို ဆရာမစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ တော်တော်ကြာတဲ့အထိ ဒီအတိုင်း လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကမထုတ်ပဲ ဖိသွင်းထားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်လီးနဲ့ တယောက်စောက်ဖုတ် အတင်းဆွဲကပ်ထားပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေတာပဲ တော်တော်ကြာပါတယ်။

အဲ့ဒီအရှိန် ငြိမ်သွားတော့မှ ကျနော့လီးလည်း ပျော့ခွေသွားပြီး ဆရာမစောက်ဖုတ်ထည်းက ဆွဲမထုတ်ရပဲ အလိုလို ထွက်လာပါတော့တယ်။ အဲဒီတော့မှ ကျနော်လည်း ဆရာမဘေးမှာ ပစ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ဆရာမက ကျနော့ကို ဖက်ထားပြီး “သားလေးရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကိုမသိဘူး၊ မင်းက ဆရာမရဲ့ဆရာ ဖြစ်သွားပြီ သိလား”။ “အန်ကယ်မင်း လိုးတာနဲ့ ဘယ်လိုနေလဲဟင်” “အိုး၊ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊ ဒါကိုမှ လိုးတယ်ခေါ်တာ၊ မင်းလိုကောင်းအောင် ဘယ်သူမှလိုးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး သိလား” အဲဒီနေ့ကတော့ ကျနော်တို့ စာမသင်ဖြစ်ပါဘူး၊ နာရီဝက်လောက်နားပြီတော့ နောက်တချီ၊ ပြီးတော့ နာရီဝက်လောက်နားပြီးတော့ နောက်တချီနဲ့ စုစုပေါင်း လေးချီ လိုးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်နေ့တွေမှာတော့ ဆရာမက စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ လိုးစေပါတယ်။ စာမသင်ခင်တချီ၊ ပြီးရင် စာသင်၊ ပြန်ခါနီးတချီ တနေ့ကို နှစ်ချီပဲ အလိုးခံပါတယ်။ ဆရာမကတော့ စနေ တနင်္ဂနွမှာ အန်ကယ်မင်းကလိုး။ ကျန်တဲ့နေ့တွေမှာ ကျနော်ကလိုးနဲ့ ကောင်းကောင်းကြီး ဇိမ်တွေ့နေပါတော့တယ်။ ထူးဆန်းတာက ဆရာမကို လိုးလိုးပြီးစာသင်ရတော့ စာတွေလည်း ပိုအရလွယ်ပြီး ညာဏ်လည်း ပိုကောင်းလာသလိုပါပဲ။အဲဒီနှစ်က ဆယ်တန်းကို ကျနော် ဂုဏ်ထူး ၆ဘာသာနဲ့ အောင်ခဲ့ပါတယ်။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ကျနော် ဆေးကျောင်း တက်နေတဲ့အချိန်မှာတော့ ဆရာမကို အရင်လောက် မလိုးဖြစ်တော့ပါဘူး။ ကျနော်က တနေကုန် ကျောင်းတက်နေရပြီး ပြန်လာတဲ့အခါ ဆရာမတို့အိမ်မှာ မိသားစုက စုံနေပါပြီ။ ကျနော့မှာလည်း ကျောင်းမှာ စော်တပွေရပြီး သူ့ကို ဝါးနေရတော့ အဆင်ပြေနေပါတယ်။ ကျနော့ လက်ဦးဆရာမကိုတော့ ကျနော့ကျောင်း ပိတ်တဲ့တချို့ရက်တွေမှာတော့ ရံဖန်ရံခါလောက်ပဲ လိုးဖြစ်ပါတော့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီသင်ခန်းစာတွေ ပထမဦးဆုံးသင်ပေးခဲ့တဲ့ ကျနော့ ဆရာမ ဒေါ်အေးအေးအောင်ရဲ့ ကျေးဇူးကိုတော့ တသက်လုံး တသသ သတိရနေမိပါတော့တယ်။…..ပြီ