“အိသူ” “ရှင်” တစိမ့်စိမ့်တိုက်ခတ်နေသော လေနုစိမ်းလေးက ဗြုန်းကနဲအတင်းတိုးဝှေ့ကာ တိုက်ခတ်လိုက်သဖြင့် တ လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသော သစ်ရွက်သစ်ခက်လေးများက ရုတ်ရက် ယိမ်းနွဲ့ယမ်းခါကာ တရှဲရှဲမြည်သံနှင့်အတူ လှုပ်ရှားသွားကြပြီး သူ တို့နှစ်ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုတို့သည်လည်း ရင်ထဲအထိ အေးစိမ့်စွာ ခံစားလိုက်ရသည်။ “ပြောလေ မောင်” “အိသူ ဘာလို့မောင့်ကို ချစ်တာလဲဟင်” “မောင်မုန်းတဲ့နေ့ဟာ အိသူသေတဲ့နေ့ဆိုတာ အိသူပြောရဲတယ် မောင်” လင်းထိုက် …
မောင့် ထက်ကြီးတဲ့ ဦး Read More
ကျနော်အစ်ကို တစ်ယောက် သင်္ဘောမှာ မထမတန်း အရာရှိ(Chief Officer) ဖြစ်တော့ အသက်က ၃၀ ရောက်ပြီ၊ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကရှိနေတော့ သင်္ဘောသားဖြစ်ကတည်းက လိုက်ရတဲ့ သင်္ဘော၊ ကုန်းပေါ်အများဆုံးနေရမှ ၃ လလောက်ပဲ၊ သင်္ဘောအရာရှိဖြစ်တော့ ညီဖြစ်တဲ့ကျနော်ကပဲ သူငယ်ချင်းကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ပေးပြီး လှော်ပေးလိုက်တာ သူငယ်ချင်းထဲက မိနှင်းနဲ့ အိမ်ထောင်ကျလေရော၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ကွန်ဒိုတစ်ခုမှာ အခန်းဝယ်လို့ သီးသန့်နေကြတယ်လေ၊ …
မိနှင်းရဲ့ ကွက်လပ်တွေကို ဖြည့်ပေးချင်တာ Read More
အခန်း ( ၉ ) ပန်းပျိုတစ်ပွင့်မြေခကြေမွခြင်း “ကောင်းပြီ. . . . ဟိုဘက်ကိုလှည့်ပြီး လမ်းလျှောက်ပြစမ်း” လို့အမိန့်ပေးလိုက်သံနဲ့အတူ အိလှသူတစ်ယောက်ရာဂရူးနှစ်ယောက်ကိုကျောပေးရင်း ကြောက်ရွံ့တဲ့ ခြေလှမ်းနဲ့တစ်လှမ်းခြင်း လှမ်းသွားလိုက်တယ်။ “ကောင်းလိုက်တဲ့အိုးလေး လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းပဲ. . . . တစ်လုံးတက်ပြီးလို့တစ်လုံးဆင်းသွားတဲ့အခါ အဲ့ဒီဆင်းသွားတဲ့ဖင်တုံးလေးက တုံနေရောပဲ ” ထိုသို့ပြောလိုက်တဲ့ ဦးမာမူရဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရတော့ အိလှသူရှက်လွန်းလို့ ခြေလှမ်းရပ်သွားတယ်။ …
စုတ်ပြတ်သတ်သွားသော နုပျိုအိစက်ခြင်း [အပိုင်း ၃] ဇာတ်သိမ်း Read More
အခန်း ( ၅ ) ကျွေးလေလေ အကောင်ကြီးလေလေ ထိုသို့ဦးလှထူးတစ်ယောက်ထန်နေတဲ့ရာဂကိုနည်းမမှန်လမ်းမမှန်နဲ့ဖြေသိမ့်ဖို့ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ရာဂဆိုတဲ့ဘီလူးတစ်ကောင်ကိုပစ်ပယ်ဖို့မကြိုးစားပဲ အဆာပြေရင်အေးသွားမှာပဲလို့တွေးကြံမိတဲ့အခါ ရာဂစိတ်တွေက ပျောက်ကွယ်မသွားပဲ အစားကြူးတဲ့ဘီလူးတစ်ကောင်လို ရက်စက်တဲ့စိတ်တွေကပိုတိုးလာပြီး ရာဂကိုဘယ်လိုအသစ်အဆန်းမျိုးနဲ့ရယူရမလဲဆိုတဲ့စိတ်တွေသာပိုပြီးအငန်းမရစွာ ဖြစ်ပေါ်လာရတော့တယ်။ အစပိုင်းမှာတော့ဦးမာမူခေါ်လာတဲ့ ကျောင်းသူလေးတွေကို ကိုယ်တိုင်အငန်းမရဝါးမျိုခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းမှာကိုယ်တိုင်လိုးရတာ အားမရဖြစ်လာပြီး ဦးမာမူကိုပါ သူ့ရာဂနွံထဲအပါခေါ်တော့တယ်။ သူအားရပါးရလိုးပြီးတဲ့ကောင်မလေးတွေ အားအင်ချိနဲ့ပြီး ပင်ပန်းနေတဲ့အချိန်ဦးမာမူကိုခေါ်ပြီး အတင်းလိုးခိုင်းပြန်တယ်။ကောင်မလေးတွေက ကလားမည်းမည်းကြီးက တက်လိုးမှာစိုးရှာလွန်းလို့ ရုန်းကန်အော်ဟစ်နေရင်း ပိုးစိုးပတ်စက်အလိုးခံရတာကို …
စုတ်ပြတ်သတ်သွားသော နုပျိုအိစက်ခြင်း [အပိုင်း ၂] Read More
အခန်း ( ၁ ) ငုံဖူးစ ပန်းလေးတစ်ပွင့် အိလှသူ…. တဲ့….အဲ့ဒီနာမည်လေးအတိုင်း သူမ …. အိစက်တဲ့အသားအရည် ချစ်စဖွယ်ကောင်းသောမျက်နှာလေးတွေပိုင်ဆိုင်ခဲ့တာပေါ့။ ဒါတင်မကပဲ လှပတဲ့သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားလေးကလဲ အသက် — နှစ်အရွယ်နဲ့မလုပ်အောင်လှပလွန်းနေတယ်။ အပျိုဖော်ဝင်ခါစ ဖွင့်ဖြိုးစနို့အုံ၊ သေးငယ်ကျစ်လစ်တဲ့ခါး လေးရဲ့အောက်တင်သားတွေက ကားသွားပြီး အနောက်ကိုခပ်ကော့ကော့လေးဖြစ်နေတယ်။ ဖင်နှစ်တုံးကလဲဖောင်းကောက်ထွက်နေပြီး ခါးကကော့လွန်းတာကြောင့်—တန်းကျောင်းက ကျောင်းသားတွေက သူမကိုနငယ်လို့ကွယ်ရာမှာခေါ်ကြတဲ့အထိပါပဲ။ ထိုသို့ကော့ကားအသားပြည့်တဲ့တင်အစုံဟာ သူမ …
စုတ်ပြတ်သတ်သွားသော နုပျိုအိစက်ခြင်း [အပိုင်း ၁] Read More
ကျောင်းဆင်းတော့ ဆောင်းဦးတစ်ယောက် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေပြီ၊ ဘယ်လိုများဖြစ်လာမလဲပေါ့၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်ပြီးလွယ်အိပ်ထဲ ထည့်ထားပြီးပြီ၊ ပလေကပ်လုံချည်ပါးပါးလေးနဲ့ လီးထိပ်ပွတ်ပြီး သူ့လီးက မာချင်လာသဖြင့် စိတ်ကို မနည်း လျှော့ထားရသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ကားမှတ်တိုင်ရောက်တော့၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ နဲ့ ဆောင်းဦး တို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စကားတလုံးမှ မပြောဖြစ်ကြဘဲ ကားအလာကိုစောင့်နေကြသည်။ သူတို့ မှတ်တိုင်မှာ လူအရမ်းအကျပ်ကြီးလည်း မဟုတ်၊ …
ချစ်မြတ်နိုးရတဲ့ ဆရာမလေး Read Moreသူ့နာမည်က ဖြိုးကိုကို ။ ဒါပေမယ့် အသိမိတ်ဆွေတွေရော၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကရော ဖြိုးလေး လို့ ခေါ်ကြတယ်။ အရပ်ရှည်ပေမယ့် ပိန်ပြီးသွယ်တယ်။ အသားဖြူတော့။ ပိုးဟပ်ဖြူ လို့ ကျောင်းမှာတုန်းက နာမည်ပြောင် ခေါ်ကြတယ်။ အလုပ်လုပ်တာက ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းသုံး ပစ္စည်းတွေ ရောင်းတဲ့ ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ ဂိုဒေါင်စာရင်းကိုင်တဲ့အလုပ်လုပ်တယ်။ ဂိုဒေါင်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ကိုရာဇာနဲ့ ခင်ခဲ့တယ်။ ကိုရာဇာက အရပ်မြင့်ပြီး …
မကြာခဏဆုံတဲ့ အရသာ သုံးမျိုး Read More
ဖင်စီခံ ရောက်လုရောက်ခင် သောက်လက်စစီးကရက်တိုကို ပစ်ချလိုက်ပြီး ရှေ့မှာရှိတဲ့ ဆေးလိပ်ပွဲထဲမှာ လက်ကျန်ရှိနေတဲ့ Ruby တစ်လိပ်ကို ဆက်လက်မီးညှိလိုက်တယ်။ ” ရှတ် ရှတ် ညီလေး ပိုက်ဆံရှင်းရအောင် ” လို့ခေါ်ပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ရှင်းလိုက်တယ်။ “ဘယ်လောက်ကျလဲ ညီ ” “လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် ဆေးလိပ်သုံးပွဲ ဆိုတော့ ကိုးရာပါ အစ်ကို ” သူပြောမှ ကိုယ့်စာပွဲပေါ်က ဆေးလိပ်ပွဲတွေကို …
မပျက်စီးသေးတဲ့ အန်တီမိုး Read More ကျွန်တော်က အားရင်အားသလို ရွားဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ခရေပင်ကြီးကို ဝန်းရံထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားပြီးနေလေ့ရှိပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာ နိမ့်မြင့်မရွေး လက်ခံပေးနေတဲ့ နေရာဆိုတော့ စဏ္ဍာလ လို့ခေါ်တဲ့တောင်းစားတဲ့ သူတွေ လာရင်လည်း အဲဒီဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လာရောက်တည်းခိုလေ့ရှိတယ်။ ကျွန်တော်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာနေရင် သူတို့က ကွပ်ပျစ်နားက ဇရပ်ပေါ်မှာနေကြပြီး ချက်ပြုတ်စားသောက်နေကြတယ်။ တစ်ရက်မှာတော့ ကျွန်တော်ရယ် သူငယ်ချင်းသုံးလေးယောက်ရယ် ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်နေတုန်းမှာပဲ “ညီလေးတို့…ဆေးလိပ်လေးမပါဘူးလား” ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စဏ္ဍာလကြီး တစ်ယောက်က …
ညီအစ်မ နှစ်ယောက်နဲ့ ဒူးတွေချောင်တဲ့ အထိ Read More
မီးရဲ့နာမည်က ဆောင်းပပအောင် ။ အသက်ကတော့ 23 နှစ်။ မန်နေဂျာလက်ထောက်။ မီးက နယ်ကပါ။ ရေကြည်ရာမြက်နု ဆိုသလို အလုပ်ကိုင် ပေါများရာ ရန်ကုန်ရွှေမြို့တော်ကြီးဆီသို့ တက်လှမ်းရာ ကိုကြီးနဲ့ ဆုံရတာ။ ကိုကြီးက မီးရဲ့အထက်လူကြီး မန်နေဂျာ။ ကိုကြီးလို့သာ ခေါ်တာပါ။ ခုဆို ကိုကြီးအသက်က 40 ပြည့်ပြီ။ ချစ်လွန်းလို့ ကိုကြီးလို့ခေါ်တာ။ ကိုကြီး နာမည်က …
အတတ်ဆန်းတွေ လုပ်တတ်တဲ့ မီးရဲ့ကိုကြီး Read More